Rok 1942

Odnośnie początku roku 1942 zachowują swoją ważność uwagi z 1941. Po stronie rosyjskiej wchodzi do akcji nowy model T-34 z pogrubionym pancerzem wieży oraz nowy i dość drogi T-34/57. Po stronie niemieckiej pojawia się nowa amunicja do działek 37 mm, która umożliwia skuteczne zwalczanie T-34. Pojawia się także amunicja podkalibrowa (tungsten) do czołgów Pz III J dająca im szansę zwalczania T-34 nawet z kilometra (przebicie wieży lub boku kadłuba), oraz pojawiają się pojazdy z długolufową 75-tką. Wszystko wskazuje na to, że strona niemiecka na początku 1942 dogania Rosjan pod względem parametrów sprzętowych. W sierpniu 1942 roku pojawia się wczesny model Tygrysa i szala opada z hukiem na stronę niemiecką.

Na górze: z lewej rumuńskie działo 75 mm 97/38, po prawej węgierskie działo przeciwpancerne 47 mm. Na dole: z lewej niemiecki PAK38 50 mm, po prawej również niemieckie działo piechoty 75 mm. Należy zawsze brać poprawkę na to, że przy badaniu skuteczności strzału poleceniem Line of Sight brana jest skuteczność zwykłej amunicji przeciwpancernej a nie amunicji podkalibrowej (tungsten - T).

Czołgi średnie

W kwietniu 1942 pokazuje się na placu boju nowy model T-34, z pogrubionym do 70 mm pancerzem wieży, który jest możliwy do przebicia dla działa 50 mm z odległości 500 m, natomiast pociskiem tungsten z 1 km. Z bliska pancerz mogą przebić także tungstenowe pociski działka 37 mm PAK 36. Mimo iż pancerz kadłuba jest nadal nie do przebicia dla Pz III od frontu, to jednak przewaga T-34 staje się powoli przeszłością. Tym bardziej że pociski nadkalibrowe (tzw. Stielgranate, w grze HC) dla działek przeciwpancernych 37 mm PAK 36 są w stanie sobie z T-34 poradzić z dowolnej odległości.

W marcu Niemcy otrzymują na wyposażenie Pz IV F2 oraz StuG III F z długolufową armatą 75 mm oraz pancerzem czołowym 50 mm a bocznym 30 mm. Te pojazdy mogą zniszczyć od czoła regularny T-34 z odległości nawet 2 km przy trafieniu w wieżę, a do 1 km przy trafieniu w kadłub. Z kolei same mogą być zniszczone przez T-34 przy trafieniu od frontu z odległości ponad 1 km a dla T-34/57 nawet z 2 km.

W latach 1941-43 do zwalczania czołgów rosyjskiej piechocie służy tajemnicze urządzenie nazwane Ampulomet - czyli miotacz "koktajli Mołotowa". Jego skuteczność przeciwpancerna pozostawia jednak wiele do życzenia. Z drugiej strony lekceważone przez graczy rusznice przeciwpancerne mogą przy odrobinie szczęścia zrobić z boku lub z tyłu szkodę nawet w pełni opancerzonemu pojazdowi.

Czołgi ciężkie

W tym obszarze widać przeciwstawne tendencje. Po stronie radzieckiej pojawia się "odchudzony" KV-1S, z którego czołowym pancerzem pociski tungsten z armaty 50 mm (długiej) radzą sobie doskonale na dystansie gdzieś pomiędzy 500 a 1000 m, natomiast pancerz boczny jest wrażliwy na zwykłe pociski przeciwpancerne 50 mm nawet do 1 km. Z kolei pojedynek KV-1S z Pz IV F2 i StuG III F jest jeszcze bardziej wyrównany. KV-1S jest pokonywany od frontu przez pociski 75 mm z ok. 1,5 km. Dla porównania: pancerz KV-1E poddaje się przy strzale z ok. 500 m przy trafieniu w wieżę (lub tungstenem w dowolne miejsce); KV-1 M1941 nawet z nieco bliższej odległości niż KV-1E. Z boku KV-1E musi obawiać się pocisku 75 mm z 1 km a pozostałe KV nawet z 2 km.

Powyższe parametry dałoby się zaakceptować pod kątem jako tako wyrównanej gry ligowej, gdyby nie to, że po stronie niemieckiej do akcji wchodzi najlepiej opancerzony i uzbrojony czołg roku 1942 czyli Tygrys. O kłopotach, ale i metodach jego zniszczenia dokładniej przeczytacie sobie w opisie roku 1943 gdyż wtedy dopiero pojawiają się w większym wyborze liczący się przeciwnicy Tygrysa. W 1942 żaden czołg radziecki poza T-34/57 (niezwykle drogim) oraz Shermanem nie ma szans pokonać pancerza Tygrysa. Pocisk z T-34/57 teoretycznie przebija płytę czołową Tygrysa z ponad 500 m a boczną z ok. 1000 m (należy pamiętać o obniżonej jakości radzieckiej amunicji aż do roku 1943). Sherman może tego dokonać ze 100 m strzelając od frontu lub z 500 m z boku. Nie jest to zbyt wiele.

Podobny problem jak z Tygrysem mają radzieckie czołgi ze Stug III F late - który pojawia się w czerwcu 1942. Jego pancerz czołowy, porównywalny z pancerzem bocznym Tygrysa, jest również niemożliwy do penetracji dla zwykłego T-34. Jednakże StuG jako pojazd bezwieżowy może być stosunkowo łatwo wymanewrowany i zniszczony z boku nawet przez zwykły T-70.

Wnioski dla gier ligowych

Początek roku 1942 może być ciekawym okresem dla gier ligowych. Okres styczeń-luty ze wskazaniem na Rosjan a marzec-lipiec 1942 z coraz poważniejszym wskazaniem na Niemców. Pozostała część roku może być grywalna, jeśli gracze dogadają się w kwestii wykluczenia Tygrysa ze składu niemieckiego. Jednakże nawet w takim przypadku gracz bardziej doświadczony powinien grać stroną radziecką, ze względu na obniżone morale Rosjan. Oczywiście nie należy zapominać o ograniczeniu widoczności odpowiednim doborem terenu. Przy pojedynkach z ok. 500 m wszystkie wspomniane wyżej (poza Tygrysem) czołgi mogą być dla siebie wzajemnie groźne, a więc najwięcej do powiedzenia będzie miało doświadczenie graczy.

Combat Mission 2: Barbarossa to Berlin

20 września 2002

Rate It!

• Przegląd
• Poradnik
• Recenzja