Piechota

Piechotę pod względem przydatności do wypełniania określonych zadań na polu walki można podzielić na dwie grupy:

• Piechotę przeznaczoną do walki z bliska. Taka piechota przydaje się do walki w lesie, szturmów na pozycje przeciwnika, urządzania zasadzek. Do grupy tej zaliczana jest radziecka piechota SMG lub Airborne SMG, niemieccy Jagers (w drugiej połowie wojny), fińscy Sissi i ogólnie każda piechota wyposażona obficie w pistolety maszynowe. Słabą stroną takich drużyn jest ich niewielki zapas amunicji.
• Piechotę przeznaczoną do walki na dalszą odległość. Zadaniem takiej piechoty jest obrona skrajów lasów czy zabudowań, rozpoznanie i związanie przeciwnika na odległość, trzymanie pod ostrzałem otwartych przestrzeni. Do grupy tej zalicza się piechotę uzbrojoną głównie w karabiny a także drużyny z dwoma rkm-ami, jeśli nie mają przy tym w składzie zbyt wielu pistoletów maszynowych, a posiadają za to spory zapas amunicji.

Przynależność do danej grupy (a co z tego wynika - optymalny sposób jej wykorzystania) wynika z uzbrojenia ale także z liczebności drużyn. Drużyny bardziej liczne lepiej sprawdzają się w walce, gdyż wolniej panikują po poniesieniu strat, a ubytek 1-2 żołnierzy nie wpływa specjalnie na ich możliwości bojowe. Natomiast drużyny mniej liczne (np. z jednostek rozpoznawczych), nawet jeśli są nieźle uzbrojone, bardzo szybko tracą zdolności bojowe wraz ze stratami. Dlatego właśnie do walki z bliska należy kierować jednostki o wyższych stanach osobowych, a do rozpoznania i wciągnięcia przeciwnika w wymianę ognia z daleka - jednostki mniej liczne.

Figurki reprezentujące drużynę piechoty to tylko symbole - dla gry każda drużyna odtworzona jest przez pojedynczego człowieka, co więcej żołnierze rozsypani są w kwadracie 20 x 20 metrów. Dlatego nie należy drużyn przesadnie skupiać! Warto natomiast zawsze zadbać, by drużyny pozostawały w zasięgu dowodzenia swojego oficera.

Combat Mission 2: Barbarossa to Berlin

20 września 2002

Rate It!

• Przegląd
• Poradnik
• Recenzja