Kącik ekspercki, czyli słowo od ludzi, co w konkretne gry grają. W co grała redakcja GRYOnline.pl w 2021 roku?

2021 w Simsach to dziwny czas. Przywykliśmy, że co roku dostajemy po 2 dodatki, 1–2 pakiety rozgrywki, po 2 akcesoria. Jeśli macie wrażenie, że od jakiegoś czasu jest o Simsach cicho, w sumie nie mylicie się – po bardzo pozytywnie przyjętym farmerskim dodatku, wnętrzarskim pakiecie i paranormalnych akcesoriach EA postawiło na kolekcje (akcesoria mini) i darmowe aktualizacje. Pozwólcie, że te pierwsze przemilczę. Duże aktualizacje natomiast będę chwalić, bo twórcy ewidentnie główkują nad tym, jak zaktywizować tę prawie 40-milionową społeczność w obliczu braku nowości, a przy tym trochę ulepszyć podstawkę. Dostaliśmy więc do realizowania simami scenariusze bazujące na wyzwaniach oraz sąsiedzkie historie, które sprawiają, że obcowanie z NPC w końcu nie jest już tak bezbarwne (po 7 latach od premiery). A do tego masę oczekiwanych przez graczy kosmetycznych opcji mniej lub bardziej ważnych dla tworzenia simów, meblowania i budowania.

Nie chcę wierzyć, że ta zmiana w produkowanej zawartości jest przypadkowa – w przyrodzie nic nie ginie. Czy deweloperzy pracują teraz nad czymś większym, bardziej ambitnym, przełomowym? Chciałabym, by tak było, bo Simsy od jakiegoś już czasu zmagają się z nudą i powtarzalnością. Czy chodzi o dodatek, o poważne modyfikacje base game’u, a może zupełnie o nic, czas pokaże. Czy zwiększają moc przy pracach nad The Sims 5? Moim zdaniem to jeszcze nie to (choć ktoś już pewnie nad tym siedzi).

Jak zamykam swój rok z Simsami? Są plusy. Najwięcej czasu spędziłam w grze z moimi lamami, krowami i kurczakami z dodatku Wiejska sielanka zaraz po premierze w lipcu. I to właściwie jedyne DLC, które uznaję za istotne w 2021 roku. Zajmujące, miłe, przyjemne i prawdziwie „simsowe”. Są też minusy. Wprowadzenie do gry tzw. „kolekcji” (mniejsze niż paczki akcesoriów, a wciąż za pieniądze) to decyzja, której nie pojmuję i która sprawia, że zaczynam tracić sympatię do gry, z którą jestem od samego początku. Cała nadzieja w 2022. Za rok pewnie powiem to samo.

Julia Dragović

Rok 2021 wielu graczy uznało za mizerny ze względu na małą liczbę premier AAA. Dla mnie był on jednak świetną okazją do zapoznania się z mniejszymi pod względem budżetu produkcjami oraz nadrobienia zaległości z listy kilku pozycji, które od dawna dopraszały się o moją atencję.

Finalnie na moim osobistym growym podium stanęło iście mordercze trio: Hitman 3, Deathloop i Death’s Door. Dzieło IO Interactive wygrało totalnym, bezkompromisowym podejściem do konstruowania wirtualnych łowisk Agenta 47. Chciałbym móc napisać, która mapa była tą najlepszą, ale do dzisiaj nie umiem odpowiedzieć na to pytanie – finał trylogii zawiera bowiem jedne z najlepszych lokacji w historii całej branży gamingowej. I koniec, kropka.

Mijający rok pozwolił mi również zaliczyć kilka zaległych perełek z rodzaju story-driven, takich jak Disco Elysium, Deliver Us the Moon czy Outer Wilds. Wszystkie one zostały ze mną na długo po zakończeniu, jednak żadna nie zrobiła tak piorunującego wrażenia jak SOMA. To ten typ opowieści, który zostawia ślad na psychice grającego. I zdecydowanie najmniejszy w tym udział mają czyhające w otchłani potwory – pozycja obowiązkowa, ale nie dla wrażliwców.

Karol Ryka