7th Sea – Piraci nie z Karaibów. 9 systemów RPG, które chcemy jako gry wideo

• Systemy RPG, które chcielibyśmy ujrzeć w postaci gier wideo
• Wolsung – steampunk z Polski
• Changeling: The Lost – mroczne baśnie
• Neuroshima – polskie postapo od weteranów
• Monastyr – ponury świat płaszcza i szpady
• Through the Breach (Malifaux) – szalony miks gatunków
• Deadlands – Dziwny Zachód
• Degenesis – primal punk
• 7th Sea – Piraci nie z Karaibów
• Legenda Pięciu Kręgów – Japonia inaczej

7th Sea – Piraci nie z Karaibów

Z grami o piratach jest trochę jak z westernami. Nie stanowią może dominującego motywu w głównym nurcie, ale na pewno proponują atrakcyjną odmianę i gwarantują szczyptę rozgrywkowej egzotyki. Przyjemnie jest powalczyć w morskich bitwach, zamiast po raz kolejny ganiać po lochach. Dobrze wykorzystano to na przykład w Assassin’s Creed IV: Black Flag, Sid Meier’s Pirates!, Sea Dogs czy nawet w Risenie 2 (OK, nie wszystkim przypadł do gustu, ale był przyjemnym urozmaiceniem quasi-gothicowej formuły). Tyle że od premiery najnowszego w tej wyliczance tytułu minęło ładnych kilka lat.

I tu na arenę mógłby wejść omawiany system, wywodzący się ze starej karcianki. 7th Sea oferuje wprawdzie wiele więcej niż tylko pirackie życie, ale umówmy się – już sama nazwa wskazuje na główną atrakcję. Niemniej cały świat jest tu naprawdę dobrze pomyślany i pełen odniesień do naszej rzeczywistości.

„Siódme morze” czerpie pełnymi garściami z XVII-wiecznej literatury, ale też ze wszystkich tych uroczych teorii spiskowych, jakie rozwinęły się na przestrzeni wieków. W uniwersum Theah państwa odzwierciedlają największe potęgi tamtego okresu. W cieniu zwyczajowych rozgrywek politycznych czają się tajemnicze stowarzyszenia, jak masoni czy templariusze, a do zaprowadzania porządku posyła się lokalny odpowiednik inkwizycji. W tym świecie dominuje religia nawiązująca do chrześcijaństwa, jednak późniejsze dodatki przyniosły sporo akcentów grozy czerpiących wprost z twórczości mistrza Lovecrafta.

Mimo że koncepcja pokrewna jest tej znanej z Monastyru, okazuje się zdecydowanie mniej mroczna – może to też kwestia grafik promujących system – i nastawiona na prowadzenie przygód dalece lżejszych, mniej dramatycznych w tonie. Głównie dlatego, że jednym z lepiej zapamiętanych motywów są właśnie pirackie awantury.

Dostrzegam tu potencjał na całkiem złożone RPG akcji z elementami strategicznymi, swoiste rozwinięcie idei z Assasin’s Creed czy dzieł Sida Meiera.

Wprawdzie gry o piratach nie cieszą się obecnie wielką popularnością, ale sytuacja ta może się niedługo zmienić, gdyż do kin zmierza piąta część Piratów z Karaibów. Jeśli tym razem Jack Sparrow nie zawiedzie, to moda na czarną banderę może powrócić.