„Ghosts and Goblins”. Platformówki, które... nauczyły mnie skakać

• Platformówki, które... nauczyły mnie skakać
• „Bruce Lee”
• „Montezuma’s Revenge”
• „Jet Set Willy” & „Jet Set Willy II”
• Seria „Super Mario Bros.”
• „Ghosts and Goblins”
• „The Great Giana Sisters” & „The Great Giana Sisters 2”
• „Indiana Jones and The Last Crusade”
• „Rick Dangerous” & „Rick Dangerous 2”
• Seria „Dizzy”

„Ghosts and Goblins”

Rok produkcji: 1986

Producent: Elite Systems Ltd.

Grałem na: C64

Gra pierwotnie wydana została na maszyny typu Arcade. Producent, widząc niezwykły potencjał w niej drzemiący, szybko doprowadził i do ‘Commodorowej’ konwersji, a ta – jak nietrudno wywnioskować – w zastraszająco krótkim czasie zdobyła serca całych rzesz użytkowników tego komputerka.

Naszym bohaterem był rycerz, wydany na pastwę losu w drodze ku zdobyciu niewieściego serca uwięzionej w oddali królewny. A trzeba Wam wiedzieć, że pastwa owa bardzo się nad nim pastwiła ;) Stada zombie, duchów poległych rycerzy, mnichów, mięsożernych roślin, czy wszelakiej maści stworzeń latających skutecznie dawały się nam we znaki. Dobrze choć, że prócz standardowej lancy, częstokroć w ich wybijaniu pomagały nam przeróżne szpady i siekierki. Niezastąpiona była też tarcza. J

Jakby atrakcji było mało, do tego wszystkiego dochodziła jeszcze walka z czasem. Po przekroczeniu limitu musieliśmy zaczynać przechodzenie poziomu od nowa...

Gra składała się z ośmiu poziomów. Na skraju niemal każdego z nich czekał na nas boss; tłusty ogr. Ostatnim przeciwnikiem w grze był zaś chiński smok. I pomimo, iż poziom trudności tego tytułu nie zmuszał nas do rwania włosów z głowy, do dziś pamiętam uczucie rozpierającej me niewiele ponad 10-letnie serducho dumy, gdy pewnego pięknego dnia przyszło mi dotrzeć do samiutkiego końca i radośnie wykrzyknąć: „Mam Cię, skubany!” ;)