Kaleidoscope. Najważniejsze filmy, których nie było

• Najważniejsze filmy, których nie było
• Hardkor 44
• Night Skies
• Batman: Year One
• Trzecia trylogia Star Wars George’a Lucasa
• At The Mountains Of Madness
• Kaleidoscope
• Midnight Rider
• Justice League: Mortal
• Halo

Kaleidoscope

Nie ulega wątpliwości, że Alfred Hitchcock był reżyserem wybitnym i miał ogromny wpływ na rozwój kinematografii. Jego filmy słyną z zaskakujących zwrotów akcji, niezwykle wciągającej fabuły oraz ciężkiego klimatu. Jego Psychoza z 1960 roku zszokowała ówczesnych widzów. Do dziś film ten jest uznawany za absolutne arcydzieło, a scena morderstwa pod prysznicem na zawsze zapisała się w popkulturze. Chociaż już wtedy dzieło to wywoływało niezwykle gwałtowne reakcje u widowni, reżyser nadal starał się przesuwać granice oraz przełamywać tabu.

Inspiracją dla Kaleidoscope była historia dwóch angielskich seryjnych morderców: Neville’a Heatha i Johna George’a Haigha. Oboje zostali straceni w latach 40. XX wieku. Hitchcock raz już nawiązał do tego motywu w Cieniu wątpliwości z 1943 roku. Najnowsze dzieło miało być czymś w rodzaju prequela. Reżyser czuł, że po dwudziestu latach może pozwolić sobie na znacznie więcej, jeśli chodzi o tematy związane z morderstwem. Zwrócił się do autora powieści Psychoza z prośbą o napisanie noweli opartej na jego pomyśle. Robert Bloch stwierdził jednak, że wizja ta jest zbyt drastyczna. Chociaż temat przejął jego bliski znajomy Benn Levy, reżyser w efekcie sam napisał cały scenariusz.

Fabuła miała przedstawiać historię przystojnego seryjnego mordercy, który uwodzi, a następnie gwałci i morduje kobiety. Rozpisane sceny były podobno niesamowicie drastyczne, przez co można domniemywać, że Kaleidoscope mógł być jednym z pierwszych filmów z gatunku gore. Dodatkowe kontrowersje były związane z tym, że główny bohater wykazywał skłonności homoseksualne, nekrofilskie, a nawet kanibalistyczne.

Hitchcock chciał tym filmem nie tylko szokować, ale także wykorzystać go do eksperymentów z samą techniką reżyserską. Wykorzystywał naturalne światło, ujęcia z kamery trzymanej w dłoniach oraz stosował inne, nowatorskie zabiegi. Chociaż udał się do Universal z doskonale dopracowanym skryptem, zdjęciami oraz dodatkowymi materiałami, jego projekt został kategorycznie odrzucony. Producent był zdania, że taki film w ogóle nie uzyska zgody na wyświetlanie, a poza tym zrujnowałby reputację twórcy. Reżyser nie porzucił jednak swojego zamysłu i wykorzystał część motywów oraz rozwiązań w filmie Szał z 1972 roku. W pewnym sensie zdawał sobie sprawę, że wyprzedzał swoje czasy, dlatego znów poczekał kilka lat z realizacją. Efekt nie był jednak tak brutalny czy szokujący, jak pierwotnie zakładał.