Sapkowski napisał sarkastyczny list do twórców Wiedźmina. Oni umieścili go w grze

AG: Andrzej Sapkowski przyszedł pod koniec produkcji, obejrzał [grę – dop red.] i powiedział, że wygląda ładnie. Nie był bardziej zaangażowany w proces twórczy, bo też nie był tym zainteresowany. Miał całkiem sensowne podejście do sprawy – wiedział, że potrafi pisać książki, ale nie robi ani filmów, ani gier, więc co on ma tam doradzać.

Konsultowaliśmy z nim rzeczy dotyczące mapy i schematu nazywania postaci. Wysłaliśmy mu spis takich imion i otrzymaliśmy dość ciętą odpowiedź, z której wynikało, że nie podobają mu się te nazwy. Jak to u Sapkowskiego, był to język pełen skomplikowanych wyrazów, ostry, sarkastyczny. Myśmy oczywiście przełknęli tę „pigułkę”, pozmienialiśmy imiona wielu postaci, dużo z nich „odsłowiańczyliśmy”, bo początkowo znajdowały się tam jakieś Janko, Wojko itd. No i Sapkowski napisał, że nie.

Sam list był jednak na tyle charakterystyczny, że wsadziliśmy do gry. Jest taki przedmiot w grze, który można znaleźć w akcie trzecim, gdzie główny zły opier*** swoich podwładnych – parę cytatów z listu Sapkowskiego można tam znaleźć. W taki sposób trochę to odreagowaliśmy, a list został unieśmiertelniony. Ale był to jedyny wpływ Andrzeja Sapkowskiego w produkcję.

GOL: To była czysta krytyka czy Sapkowski poprowadził Was jednak w jakimś kierunku?

AG: Nie, nie – powiedział, co trzeba zrobić, to się przydało, ale przy okazji przytarł nam nosa i musieliśmy to „przeprocesować”.

... Z przykrością kwestionuję profity płynące z sojuszu z królewną Addą. Ta zdzira jest ekstraordynarnie rozpieszczona i trudno przekonać ją do czegokolwiek. Nie zdołała w pełni wprowadzić stanu wyjątkowego, a jej, par excellence, nieudolne fałszerstwa naprowadziły wiedźmina na właściwy trop. Póki co, podtrzymujmy złudzenia Addy i nasze obietnice, ale ponieważ Foltest wraca niebawem, należy rozpocząć drugą część planu. Suponuję, że problem Geralta z Rivii rozwiążę sam – szybko i radykalnie. Nota bene, nalegam, żebyś nie nazywał go „skurwysynem", albowiem taka onomastyka może być całkowicie nietrafna, rażąco niewłaściwa i kłócąca się z prawda, a na pewno – żałośnie prymitywna.

Zgodnie z przewidywaniami dostarczone substancje pozwalają kontrolować kikimory oraz ich matkę. Przynajmniej laboratorium funkcjonuje właściwie, z powodzeniem wykorzystując sekrety Kaer Morhen.

Magister