Dziedzictwo Hogwartu

Dziedzictwo Hogwartu to pierwsza z wielkich gorących premier tego roku. Czy słusznie zdobyła pierwsze miejsce na liście najbardziej wyczekiwanych tytułów i jest potencjalnym kandydatem do GOTY? Oto nasza opinia – Revelio!

Hpgwarts Legacy: 8/10Platforma: PCCzas ukończenia: 35hHogwarts Legacy to świetna gra w świecie Harrego Pottera, w której widać dbałość o detale świata czarodziei. Fabularnie jest dość nudno i grzecznie, ale da się to znieść dzięki dobrze wykreowanemu światu fantasy i dobrze wykonanej walce. Brakło tutaj rozwoju bohatera, gdzie moglibyśmy zdecydować, w którą stronę magii chcemy się kierować. Dobrym aspektem gry jest latanie na miotle, które zostało wykonane bardzo dobrze! Ogólnie gra jest dobra, choć brakło pazura w fabule i jest trochę zbyt grzecznie.

Ładny świat, szczególnie zamek, bardzo klimatyczny. Fabuła niestety dość nudna, nawet wątek główny. Rozgrywka strasznie powtarzalna, mechaniki dodatkowe nastawione głównie na walkę (a właściwie na crafting przedmiotów potrzebnych w walce), ale mamy zaledwie kilku przeciwników (w różnych wariantach) no i po zabiciu ich pewnej ilości przestajemy dostawać doświadczenie. Otwarty świat szybko staje się monotonny. Pomimo wad gra się przyjemnie.

++Świetny projekt Hogwartu ++Bardzo duża liczba zaklęć, przydatnych w walce i eksploracji ++Przyjemna, dynamiczna walka. Sporo zaklęć, system tarcz, które należy przełamać ++Design przeciwników. Większość z nich posiada słabości, które powinno wykorzystywać się w walce +Pokój życzeń +Muzyka +Balans poziomu trudności +Kreator postaci --Większość gry dzieje się poza Hogwartem --Świat poza Hogwartem jest pozbawiony unikalności --Fabuła niczym przeciętny fanfic --Generyczne postaci --Projekt misji jest bardzo liniowy -Zbyt wiele znajdziek -Różnorodność wrogów -Toporny interface

Początkowo gra wydaje się rewelacyjna, na każdym kroku doświadcza się czegoś nowego, fajnego i powrót do uczelnianych klimatów. Od postaci profesorów po poruszające się obrazy, smaczki, różne sekrety, zaklęcia, latanie na miotle, sadzenie roślinek, zbieranie zwierzaczków wszystko super. Grafika robi fajne wrażenie.Jednak po 20 lvlu zaczyna się odczuwać znużenie zagadki które wcześniej bawiły wykonane w podobnym stylu teraz są tylko niechcianą koniecznością by iść dalej, świat i zaklęcia już spowszechniały, frajda gdzieś zanika. Itemizacja jest ale równie dobrze mogło by jej nie być wydaje się tylko taki losowy zapychacz zmieniający się co lvl, walka się ustandaryzowała i za każdym razem wygląda dość schematycznie nie daje to radości a wręcz to klikanie, uniki męczą mnie okropnie. Nie realistyczna przemoc może kogoś zjeść smok a krwi i tak nie zobaczymy ( wiem że to jest celowo zrobione i to jeszcze bardziej mnie wkurza ). Postacie towarzyszące bohaterowi w świecie gry coś tam ględzą bez sensu i nie mają nic co by można zapamiętać, a fabuła stoi w miejscu przez całą grę i się nic nie dzieje z nią.Pierwsze 10 - 15h dał bym 9/10. Wszystkie kolejne godziny to tak 4/10. Gra na 1 raz i to z trudem nie wyobrażam sobie, się z nią męczyć po raz kolejny.

Całkiem fajna gierka. Świetny system walki, który uwielbiam i stanowi sporą cześć gry. W ogóle nie nudzi i daje swobodę. Po kilkunastu godzinach gry przełączanie między czarami staje się płynne, choć na początku może być ciężko. Duży plus za poziom trudności, grałem na poziomie normalnym i wielokrotnie miałem problemy, żeby wygrać potyczkę. Główny bohater w miarę ogarnięty, nie wkurza. Ogromna ilość ciekawostek ze świata harrego pottera, fani będą zachwyceni. Z wad mogę wymienić w ogóle niewiarygodny świat, wszystko zalatuje sztucznością, zwłaszcza wszelkie wioski poza Hogsmeade. W dodatku mało elementów RPG w tym RPGu, bo bardzo rzadko mamy ciekawe opcje dialogowe, a gra niczym nie wynagradza naszego trudu bo z najtrudniej dostępnych skrzyń wypadają losowe często gorsze, niż mamy rzeczy, w dodatku może to być tylko ubranie, bzdura do pokoju życzeń i kasa. Fabuła też lipna bo choć jest w miarę złożona i wielowątkowa to jest słaba sama w sobie, w dodatku kilka najważniejszych wątków np. Anne nie został wyjaśniony do końca gry. Sporo wad wymieniłem, ale gra jest jednak po prostu dobrym, przyjemnym, przygodowym open-worldem. Gameplay, a zwłaszcza system walki daje frajde.

Pierwsze godziny świetnie mnie zwiodły, że gram w arcydzieło. Po czasie wyszły nieciekawe misje poboczne, główna fabuła bez wodotrysków, kiepskie dialogi. Walczyłem też z samym sobą przez głupotę tej gry - tj. trudno mi sobie wyobrazić, że wieloletni czarodzieje proszą nastolatka o ogromne przysługi. Niejednokrotnie mówiłem sobie "to tylko gra, to tylko gra". Nawet w głównej fabule wszystko postawione na głównym bohaterze i trudno uwierzyć, że inne postacie cokolwiek robiły w tle, by mu pomóc. Na plus na pewno zasługuje muzyka i system walki, naprawdę zróżnicowany, chociaż nie pogardziłbym, gdyby było o 2-3 więcej typów przeciwników. Grafika też jest na wysokim poziomie, zwłaszcza jeśli chodzi o Hogsmeade i Hogwart. Cieszą zagadki. Szkoda, że nie było więcej minigierek w postaci pojedynków i kul. Wyścigi też mogłyby być lepiej zrealizowane, zwłaszcza, że zrezygnowano z Quidditcha. PS. Alohomora mogłaby pozostać jako zwykły czar, a nie minigierka (zatrważająca ilość kłódek do otwarcia).Mimo wszystko daje 8-/10, bo grało się przyjemnie mimo, że fabuła nie angażująca to jednak walki i zagadki potrafiły mnie utrzymać przy ekranie na nieprzerwalnych kilkugodzinych sesjach.

Ah, "Dziedzictwo Hogwartu"... Ileż niepewności nim ta gra miała premierę, czy nie okaże się aby bublem, ileż miłych wspomnień z dzieciństwa, ileż wielkich oczekiwań, ileż rozterek moralnych, czy wypada ją kupować w świetle skandalicznych poglądów J.K. Rowling, ileż wewnętrznego konfliktu mi ta gra sprawiła, to od lat, a być może nawet nigdy nie miałem podobnego emocjonalnego rollercoastera niż przy premierze gry wideo. No i mimo tego wszystkiego okazało się, że grę kupiłem na premierę za pełną cenę, nawet zrobiłem dla niej upgrade karty graficznej, po czym w ciągu dziesięciu dni od premiery spędziłem w sumie z tą grą jakieś 90 godzin. I żadnej nie żałuję, choć poziom był nierówny - od fenomenalnego do zaledwie przyzwoitego. Nim jednak zacznę mówić o samej grze, chciałbym oczywiście zaznaczyć (choć narażam się na oskarżenia o virtue signaling), że w żadnym razie nie popieram transfobii pani Rowling, a grę kupiłem z poparcia nie dla niej, lecz dla dobrych gier wideo i dla uniwersum, które, choć niesamowicie problematyczne, dalej pozostaje w wielu miejscach bliskie mojemu sercu. Aby jednak załagodzić choć trochę wyrzuty sumienia przekazałem równocześnie równowartość pełnej ceny gry, co wcale nie jest mało, na organizacje charytatywne wspierające osoby transpłciowe (Trans Lifeline i Mermaids, ściślej rzecz biorąc). I każdego, kto kupił tę grę zachęcał będę do tego samego, choć oczywiście nie musi to być pełna cena gry. Najlepsze jest jednak to, że teraz już nie mam środków na zakup "Atomic Heart" i bardzo dobrze, że mnie nie kusi, bo już zakup tej gry byłby nie do zaakceptowania, zwłaszcza tak blisko rocznicy inwacji Rosji na Ukranę. Uff... dobra, fragment lewicowej propagandy mamy już za sobą, czas więc przejść do omówienia samej gry. Ja bym powiedział, że "Dziedzictwo Hogwartu" to dzieło o dwojakiej tożsamości i nieco rozdarte wewnętrznie. Z jednej strony mamy tu Hogwart i wszystko, co się z nim wiąże (oraz Hogsmeade, które jest niejako przedłużeniem Hogwartu), a z drugiej - otwarty świat Szkockiego wybrzeża. I jak ta pierwsza część podobała mi się niewiarygodnie bardzo, tak ta druga ciągnęła moim zdaniem całość w dół. Wynika to z moich osobistych preferencji jako gracza, ale wydaje mi się, że znajdą się tacy, którzy będą podzielać te preferencje. Zacznijmy od Hogwartu - jego eksplorowania, uczenia się zaklęć, poznawania kolegów z klasy itp. Ten aspekt zrealizowano fenomenalnie i przyznam szczerze, że gdyby twórcy w całości poświęcili się stworzeniu najbardziej immersywnego magicznego zamku, jak tylko się da i porzucili w ogóle walkę i otwarty świat, to wyszłaby z tego gra, której mógłbym z czystym sumieniem dać ocenę 10/10 i nawet być może nazwać moją ulubioną grą. Tak się niestety nie stało, ale nawet w bieżącym wydaniu "Dziedzictwo Hogwartu" robi bardzo dobrą robotę w oddaniu atmosfery tytułowego zamczyska, które, gdyby istniało, byłoby największym zamkiem w historii. Odkrywając każdy najmniejszy sekret Hogwartu, otwierając kolejne drzwi prowadzące do nowych klas, zwiedzając najwyższe wieże i najgłębsze lochy, ja, który ten zamek w grach eksploruję już od dzieciaka, mogłem raz jeszcze poczuć się jak wtedy, gdy, dziecięciem będąc, po raz pierwszy było mi dane znaleźć wszystkie 101 kart czarodziejów w "Harrym Potterze i Komacie Tajemnic" na PC, a (śmiejcie się, śmiejcie) jest to jedno z najlepszych doświadczeń w całym moim growym życiu. Czego tu nie ma! Jest biblioteka, gabinet dyrektora, wieża astronomiczna, dormitoria, kuchnie, hol wejściowy z herbem i mottem szkoły, tajne przejście do Miodowego Królestwa, sala muguloznawstwa, nawet mroczna wieża... No właśnie, czego brakuje w tej wersji Hogwartu? Otóż jako ktoś, kto miewa epizody obsesyjne na punkcie architektury tego zamku mam jednak kilka uwag na temat tego, jak przedstawiony jest on w "Dziedzictwie Hogwartu". Otóż zamek rzeczywiście jest całkiem spory i oddany z fantastycznymi detalami. Zdarzało mi się stawać w miejscu i przez kilka minut po prostu kontemplować to, jak wygląda jedna, konkretna półka... ALE kilku rzeczy mi tu jednak brakuje. Po pierwsze, z jakiegoś powodu nie ma gabinetu woźnego, w którym Harry przesłuchiwany był w "Komnacie Tajemnic", nie ma też bijącej wierzby i wrzeszczącej chaty, co było dla mnie sporym zaskoczeniem (ale może mieć uzasadnienie fabularne). Nie ma też sali starożytnych run. Z kolei dodano dodatkowy most do wieży zegarowej z okolic wieży grona pedagogicznego, i choć rozumiem, po co on tam jest, to szpeci mi strasznie on całe to miejsce. No i komnata trofeów, zamiast znajdować się głęboko pod wielką salą, jak to być powinno, jest z jakiegoś dziwnego powodu umieszczona wysoko nad nią. Ponadto stryszki dookoła kwadratowego dziedzińca przedstawiono tu niewiarygodnie ubogo. To wszystko jednak można jakoś wytłumaczyć. Natomiast dosyć rozczarowany byłem tym, że jest w Hogwarcie kilka takich wież, które są po prostu puste, nie w nich nic i nie sposób wejść na ich strychy. Już pal licho jedną z baszt przy wejściu do holu centralnego czy tą obok dormitorium Gryffindoru (choć nie byłem w środku, więc może się mylę), ale jedna z dzwonnic i przede wszystkim wieża centralna aneksu bibliotecznego, w której znaleźć można tylko salę numerologii bardzo rzuca się w oczy. Podobnie jest też z wieloma balkonikami i blankami, na których nie tylko nie da się wylądować, ale też na które nie prowadzą żadne drzwi! Jest to skandaliczne, że np. półkoliste blanki u zwieńczenia wieży astronomicznej, które zostały tam jeszcze z turris magnus z pierwszej części filmu (!) nie pełnią żadnej roli architektonicznej i są tylko pustą dekoracją. Aż mam nieprzyjemne wspomnienia z latania wokół niemożliwie pustego Hogwartu z pierwszych gier na PS2. Ostatecznie Hogwart w "Dziedzictwie Hogwartu" mniejszy jest nawet, co było dla mnie zaskakujące, niż Hogwart z doskonałej customowej mapki do "Minecrafta" stworzonej przez The Floo Network, którą swoją drogą serdecznie polecam. Ma jednak nad nią tę przewagę, że jest nie tylko znacznie ładniejszy (nigdy nie lubiłem estetyki "Minecrafta"), ale też dużo bardziej czytelny i mi np. po jakimś czasie nie sposób było się już w nim zgubić, co jest bardzo przyjemnym uczuciem, a czego w Hogwarcie minecraftowym nie osiągnąłem w 100% po dziś dzień. Choć jest zatem wspaniale, wciąż znajduje się tu przestrzeń do ulepszeń i mam głęboką nadzieję, że ewentualny sequel poprawi wiele z tych wzmiankowanych przeze mnie rzeczy. Co się zaś tyczy otwartego świata, to miałem flashbacki z "Assassin''s Creed''a", a obiecałem sobie solennie, że już nigdy więcej nie będę w to grał. Tymczasem tu znowu zająłem się czyszczeniem mapy, na szczęście całkiem niewielkiej z różnego tałatajstwa w ramach identycznej pętli gameplay''owej. Walka na całe szczęście wypadła tu jednak dużo lepiej niż w serii Ubisoftu, bo i zaklęć jest strasznie dużo do wyboru, i ich ciskanie na odległość sprawia dużo większą frajdę niż walka w zwarciu. Mimo moich obaw, że okaże się to strasznie nudne i odwiedzie mnie od tego, co rzeczywiście chciałem robić w tej grze - eksplorować Hogwart - i ten fragment rozgrywki wspominał będę ciepło, choć może nie aż tak ciepło. Natomiast bardzo miło będę wspominał ścieżkę dźwiękową, bo choć nie wyróżnia się aż tak jak ta z filmów, to kilka przynajmniej melodii wpada tu w ucho i jest czego słuchać. No i voice acting też jest bardzo sympatyczny, ale to raczej standard w grach wysokobudżetowych. Nie wspomniałem jeszcze co prawda, nic o fabule, ale za bardzo nie ma o czym. W sensie, napisano tu całkiem rozsądną historię i wpleciono w niej stosunkowo sympatyczne postaci, ale nic, co by się wyróżniało. Podoba mi się zróżnicowana reprezentacja różnych etniczności, chociaż nie wiem, na ile jest ona realistyczna dla wybranego okresu historycznego (każdy profesor z osobna mógłby spokojnie w tym czasie trafić do Hogwartu, ale że tak wielu ich naraz?). Koniec końców mam teraz nabite w grze 98% i brakuje mi tylko chyba jakichś osiągnięć z walki, których nie mam zamiaru robić, bo to strasznie żmudne i nie przynosi mi frajdy. Poza oczywistymi porównaniami z innymi grami z tego uniwersum "Hogwarts Legacy" wywołało też u mnie niespodziewane, ale bardzo miłe skojarzenia z pierwszą częścią "Fable", a to bardzo wysoka pochwała, bo również jest to jedna z moich ulubionych gier wszechczasów. Myślę, że będę do tego tytułu jeszcze wracał nie raz. Kto wie, może ukończę szkołę jako uczeń każdego z domów (a jako ślizgon nawet ze znajomością zaklęć niewybaczalnych, czego tym razem odmówiłem)? No i liczę również na przyzwoity sequel, najlepiej taki z jeszcze mniejszym otwartym światem i jeszcze większym Hogwartem. No i taki, od którego Rowling będzie szczęśliwie jak najzupełniej odcięta. To uniwersum zasługuje na lepszego stwórcę.

Przyjemna gra, niestety po czasie wpada w pułapkę współczesnych open worldów i nuży przez powtarzalność oraz płytkość mechanik RPGowych. Hogwarts Legacy miało ogromny potencjał, który niestety nie został w pełni wykorzystany. Historia, dialogi, voice acting - te elementy są w najlepszym razie przeciętne (animacje w trakcie rozmów są wręcz słabiutkie) co mocno ciąży na filmowej, quasi RPG-owej rozgrywce. Muzyka jest dobra, acz graficznie, zwłaszcza biorąc pod uwagę wymagania sprzętowe, jest średnio - odświeżony Wiedźmin wygląda plastyczniej i po prostu lepiej, a mimika i twarze wręcz deklasują HL. Itemizacja jest podobnie skaszaniona jak we wspominanym Wieśku.Szkoda też, że w grze nie ma lepiej zrobionych aspektów RPG, wyborów, systemu moralności powiązanego z niewybaczalnym zaklęciami, towarzyszy, etc. Niestety gra została zrobiona w bardzo bezpieczny sposób i czuć w niektórych aspektach rękę księgowych i korposów (choćby korporacyjne zabezpieczenie w postaci questu Sirony)Na plus: zacny klimat brytyjskiej baśni, który jest bardzo sugestywny i potrafi oczarować, dobra i momentami wymagająca walka (na hardzie), sporo zagadek i mechanik (prostych, bo prostych ale jednak). HL jest lepszy niż suma jego elementów i można czerpać sporo frajdy z giercowania, zwłaszcza jak ktoś jest fanem Pottera. Osobiście nie czytałem ani nie oglądałem niczego z uniwersum, a i tak bawiłem się dobrze. Moja żona, która jest zaznajomiona ze światem stworzonym przez Rowling jest zachwycona. Gdyby nie bardzo słaba optymalizacja dałbym naciągane 8, a tak...

Gra skończona, wg. Steam 47h, ukończone 98% gry (według dziennika), dwa zakończenia obejrzane.Gra miód. Nie ma w niej nic rewolucyjnego, ale świetnie pozszywali wszystkie elementy. Największy plus zdecydowanie za brak system walki i stopniowanie trudności. Większy poziom trudności nie zwiększa życia przeciwników - tylko ich agresję i obrażenia zadawane nam. Sama walka to miód, jeżeli ktoś lubi łamanie palców - każdy atak, który nie można zablokować, można skontrować odpowiednim zaklęciem. Skaczący pająk może zostać wbity w ziemie, troll może zostać uderzony własną pałką, mag może przyzwać wir ognia na siebie. Niestety (albo stety) zaklęcia zakazane są zdecydowanie zbyt silne - ale zgodne z lore. Avada Kedavra zabija każdego, nawet bossów od razu. Eksploracja została wykonana w moim odczuciu świetnie - jest cała masa miejscówek do odkrycia, lochów do zwiedzenia, zagadek do rozwiązania. Ale jeżeli ktoś odczuwa w grach przymus odhaczenia wszystkiego - to niestety wtedy jest zdecydowanie za dużo zagadek. Ja generalnie maksowanie osiągnięc mam głęboko, więc fajnie mi się latało, robiąc detoury na zagadki, lochy - szczególnie, że do wymaksowania dziennika trzeba na oko wykonać jakąś połowę zagadek Merlina. Fabuła i postacie - jest dobrze (z minusem). Źli są źli bo są źli, profesorowie to ciamajdy z naiwnością pięciolatków. Za to 3 głównych postaci ma naprawdę ciekawe questy, szczególnie Sebastian. Zadania poboczne i dialogi w nich często wymieniane są w wadach - gdzie dla mnie często stały o klasę wyżej od dialogów z zadań głównych, więc jest duża szansa że po prostu nie mam gustu. Sam wątek główny, oprócz dosłownie ostatnich 20 minut, także mnie wciągnął - ale że nie chcę nic spoilerować, to się nie rozpiszę o nim.Stan techniczny - oprócz RT, jak dla mnie spoko. Ale mogę także mieć spaczone wyobrażenie, bo gram na RTX4090, z włączonym DLSS3, więc klatki wahały się od 100 do 120. RT oczywiście wyłączony, bo niestety mamy do czynienia z najgorzej zaimplementowanym RT w historii gamingu. Podłogi zamieniają się w lustra, tafle wody tak samo, cienie są ostre jak żyleta (oprócz na zewnątrz, cienie drzewe etc. wyglądają lepiej), zaś lustra stają się jakąś zapaćkaną breją. I oczywiście po włączeniu RT spadki klatek nawet poniżej 60 fpsów w niektórych miejscach (wciąż mając włączony FG!). W sumie ciężko mi choć trochę „obiektywnie” ocenić tą grę. Nie jest to nic rewolucyjnego, wątpię, że zyska renomę np. jak Wiedźmin 3, jest to gra niezwykle korporacyjnie bezpieczna - a jednak dawno w żadnej grze tak się nie bawiłem. Jest po prostu przyjemna, z chęcią do niej przysiadałem, ani razu nie odczułem znużenia. Na pewno IMHO warta zagrania, chociażby dla samego zamku i sekretów w nim poukrywanych.

Na każdy "och" i "ach", przypada jedno "meh". Magia pełna zgniłych jaj i easter eggów. Nie tylko dla fanów, ale głównie dla nich.

Doskonała gra, piękna oprawa audio wizualna, bogaty, ciekawy i zróżnicowany świat, tony różnorodnych aktywności, ciekawe postacie, wciągajaca fabuła i zadania poboczne, piękny Hogwarts Castle. Perfekcyjna adaptacja świata Wizarding World.

Powiem tak, po tym jak się okazało że gra nie zdobyła żadnej nagrody a w zasadzie jest to chyba największa przegrana gra roku, to przestałem wierzyć i ufać że te nagrody mają jakiekolwiek znaczenie... mam wyjebane już na te nagrody i snobistyczne rankingi... Gra jest tak magiczna, fajna i klimatyczna że nie przyznanie jej żadnej nagrody jest ciosem w wyobraźnię twórców... ale są jeszcze gracze którzy oceniają z dala od tego szamba i gówna oceniającego gry...To mówiłem ja: Jarząbek Wacław, trener drugiej klasy

Mam na liczniku ok. 30h i jeśli nie jest się fanem świata HP to może być różnie ale wszyscy inni powinni czuć się jak w domu. Fabuła w książkach była o wiele ciekawsza ale tragedii nie ma. Zwłaszcza, że jak już wspomniano w tutejszej recenzji, poboczne questy są dużo ciekawsze. Zwłaszcza wątek Sebastiana. Jest całkiem poważny jak na grę dla nastolatków(?). Brakowało mi więcej dla starszych byków ale chciano zrobić grę dla większości. Początek gry a po godzinie wejście do Hogwartu to takie przypomnienie za co się polubiło tą serię, czuć klimat czarodziejów z książek Rowling. Gra nie jest wybitna, żeby się nie znudziła to najlepiej grać dziennie z 2-3h. Fajne jest poznawanie nowych zaklęć, zwłaszcza 3 niewybaczalnych (wracamy do wątku Sebastiana). Ciekawe też jest wspominanie przez bohaterów sytuacji i mieszkanie się wątków w misjach głównych i pobocznych, to coś nowego. Po paru godzinach do zamku wyskakiwałem właściwie tylko przez proszek fiu, biorę misje i znowu w teren. W sumie dobrze też że lekcje zostały zminimalizowane, nie grzaloby mnie ważenie eliksirów itp. Ogólnie dla fanów polecam bo od lat nie było nic dla nas ciekawego, zwłaszcza z otwartym światem.