Silent Hunter 4: Wolves of the Pacific

Kilka zabiegów ze strony twórców powoduje, że rozgrywając kampanię, mocniej odczuwamy, że jesteśmy uczestnikami zmagań na większą skalę. Częściej możemy zaobserwować ruchy innych flot, nie tylko manewry i zmagania jednostek amerykańskich i japońskich, ale także konwoje oraz okręty aliantów i państw neutralnych, wykonujących sobie tylko znane zadania. Jednakże, z racji tego, że rozgrywka toczy się dosłownie na całym obszarze Pacyfiku, w każdej chwili możemy znaleźć się na otwartym oceanie, gdzie przez wiele godzin nie dostrzeżemy znaku życia. Gdy otrzymamy raport o zbliżającym się celu misji, wówczas następuje to, co podwodniacy kochają najbardziej - tropienie i podchody do okrętu-trofeum. Co więcej, w dowolnym momencie możemy złamać rozkazy dowództwa i udać się na samowolne poszukiwanie statków wroga. Należy jednak być z tym bardzo ostrożnym, jeśli złamiemy rozkazy i wrócimy z takiej wyprawy bez sukcesów, może się to dla nas skończyć mocno nieprzyjemnie. Autorzy gry zadbali również o zwiększenie różnorodności zadań, dzięki czemu niemal każdy patrol ma unikalny charakter i trzyma w napięciu.

Jeśli chodzi o współpracę z własną załogą to programiści Ubisoftu postanowili trochę ułatwić życie graczom. W nowej części oficerowie i marynarze są o wiele bardziej samodzielni, dzięki czemu nie trzeba sprawdzać ich poczynań na każdym kroku. Członkowie załogi mogą się rozwijać, zdobywają doświadczenie i zwiększają tym samym swoje umiejętności.

Seria Silent Hunter odznacza się wysoką dbałością o szczegóły, nie inaczej jest i tym razem. Twórcy gry oddają nam do dyspozycji cztery klasy okrętów podwodnych, używanych przez marynarkę wojenną USA w tamtym okresie: P-class, Tambor, Salmon i Gato (każda z nich w kilku wersjach, różniących się detalami technicznymi). Jeśli chodzi o okręty nawodne to spotykamy ich aż pięćdziesiąt rodzajów. Dbałość o szczegóły rozciąga się nawet na takie elementy jak stopień niezawodności zapalników torped. Otóż amerykańskie siły podwodne, aż do połowy wojny, borykały się z problemem bardzo częstych niewypałów. Dopiero w drugiej fazie zmagań wyprodukowano bardziej niezawodne torpedy. Z takimi samymi przeszkodami zmagają się gracze – nie zawsze poprawnie wykonany manewr i trafienie w cel oznacza sukces. Czasem przez wadliwy pocisk całe podchody trzeba zaczynać od nowa.

Autorzy zadbali o to, by przyjemność z gry mieli zarówno weterani serii jak i początkujący podwodniacy. Mamy więc możliwość określenia własnego poziomu trudności poprzez zmiany takich elementów, jak złożoność procesu namierzenia wrogiego okrętu i wystrzelenia torpedy (od prostego zerknięcia w peryskop i naciśnięcia guzika odpalającego pocisk, aż po skomplikowany proces wyliczeń), lub wyszukiwania celu na otwartym oceanie (samodzielnie lub z podpowiedziami ze strony dowództwa).

Wielbiciele rozgrywki wieloosobowej również nie zostali zapomniani. Bawić się można w maksymalnie cztery (Internet) lub osiem (sieć lokalna) osób. Walczymy w trybie współpracy lub też przeciwko innym użytkownikom. Ciekawostką jest fakt, że nie wszyscy gracze muszą wcielać się w dowódców okrętów podwodnych. Część uczestników może stanąć za sterami nawodnych niszczycieli czy pancerników, wspierając z powierzchni działania podwodniaków. Niestety ani w trybie dla jednego gracza ani w rozgrywce wieloosobowej nie ma możliwości pokierowania okrętami japońskimi.

Silent Hunter IV: Wolves of the Pacific korzysta ze zmodyfikowanej wersji silnika stosowanego w poprzednich częściach – GDS. Twórcom udało się jednak udoskonalić efekty graficzne, a także zwiększyć płynność rozgrywki i szybkość ładowania się kolejnych misji.

Autor opisu gry: Mariusz Klamra