Returnal

Returnal ma być dla studia Housemarque początkiem nowej drogi. Znany do tej pory z niszowych, arcade’owych gier fiński zespół deweloperski wchodzi w segment AAA bez żadnych kompleksów. I przy okazji ratuje graczy w trakcie wyjątkowej suszy na rynku.

Właśnie ukończyłem, jednocześnie świetna i najbardziej paskudna gra w jaką grałem od lat.Platforma Ps5Plusy:- Ładna grafika, choć zdarzają się słabe, rozmyte tektury- 60fps ale gra ma dziwny problem, gdy np. prujemy ostro z karabinu stojac w miejscu jakby przeskakiwała z 60 na 30 albo nawet 25 klatek, wystarczy przestać i od razu problem znika... dziwne.- bardzo szybkie loadingi- fajny klimat sci-fi, trafił w mój gust, chętnie sobie dokładniej sprawdzę historię rogatych inteligentych humanoidów bo niezbyt dokładnie śledziłem- rewelacyjny skillowy, wręcz arcadowy system walki- idealnie dopasowany soudtrack- fajne bronie choć część z nich do bani, ciekawi wrogowie, 6 różnych wyróżniających się biomów- bardzo fajni bossowie, choć najtrudniejszymi bossami są biomy, zwłaszcza trzeci i piąty mnie wykańczałyMinusy:- wspomniane wyżej problemy techniczne.W zasadzie będę narzekać na to czym gra jest więc można śmiało mi zarzucić że nie powinienem się tego czepiać, a jednak:- zaczynanie gry od nowa z marnym pistolecikiem, serio nie można chociaż było zostawić po śmierci wybranej broni?- nie opłaca się brać pasożytów ani tym bardziej ryzykować podnoszenia szkodliwych przedmiotów- największy ból tej gry, przez którą mimo zachwytów do niej nie wrócę -> losowość. Ile to razy ginąłem bo gra losowała mi albo nędzny oręż, albo brak sylfionów albo jak już to zatrute/szkodliwe, a już najbardziej mi zapadło w pamięć jak w piątym biomie idę do minibossa strzegącego klucza i po drodze gra mi losuje 2 takich minibossów NARAZ! Albo w szóstym biomie użeram się z minibossem i dostaję za niego 2 kulki interferencji wyłączające wieżyczki, gdzie w szóstym biomie jako jedynym nigdy nie ma wieżyczek! Normalnie jakby gra sobie kpiła, ręce opadają.Akutat w obecnym ostatnim runie dostałem świetny pustkostrzał, 3 duże i 1 małą fiolkę sylfionu, do tego tarczę, a do tego miniboss przed finałowym bossem był wyjątkowo słaby, nawet mnie nie tknął.Się rozpisałem, z jednej strony gra super, z drugiej wkurzała mnie bardziej niż jakiekolwiek soulsy, oby Witchfire nie był tak paskudnym roguelike'iem bo czekam bardzo.Niestety nie jestem w stanie ani odradzić ani polecić. Nie wiem czy chciałbym zagrać w kontynuację jeśli wyjdzie po tych wszystkich nerwach. Gdyby nie ta losowość i zaczynanie od zera z tym głupim pistolecikiem chętnie bym kiedyś zagrał ponownie, tak to odpada.

Szczerze mówiąc bez rewelacji. Gra wcale nie jest tak trudna jak się mówi. Bardziej określiłbym ją jako "niewybaczająca", bo ginąc tracisz po prostu wszystko i zaczynasz od nowa. Ukończyłem ją z 30 zgonami na liczniku. Nie wiem czy chce mi się odblokowywać dodatkowe zakończenia, bo walka na początku każdej rundy po prostu jest nużąca. Jest to też kolejny tytuł na UE4 który ma problemy ze stutteringiem, mimo że przez 99% czasu gra nie schodziła mi na mocnych ustawieniach poniżej 100 fps to i tak były mocne dropy i irytujące przycinki.