Resident Evil

Po przejściu znakomitego Silent Hilla (grałem pierwszy raz, przez emulator epsxe) przyszła pora na wielki hit Capcomu z pierwszego Play Station. Od początku przywitał mnie większy poziom trudności względem Silent Hilla, czyli: ograniczone miejsce w ekwipunku, zapisywanie gry w określonych miejscach jedynie gdy posiadamy znaleziony atrament, który się zużywa po każdym zapisie (na całą grę mamy łącznie ok. 24 zapisy), niewielka ilość amunicji, którą należy oszczędzać, próbując ominąć zombiaków. Po pewnym czasie zaczyna denerwować ekran przechodzenia przez drzwi, zwłaszcza gdy latamy z pełnym ekwipunkiem, bo zabrakło nam miejsca na ważny przedmiot, a najbliższa skrzynia do składowania jest kilka pomieszczeń dalej. Wszystko to sprawiło, że zabrakło mi cierpliwości i zacząłem korzystać z opcji save state, ale nie za często :) W ten oto sposób ukończyłem scenariusz Jill a następnie Chrisa, już bez większych problemów. Grałem oczywiście w trudnieszy tryb arrange dostępny w wersji Director's Cut. Następnie zabrałem sie za wersję HD Residenta na PC z 2015 roku, przechodząc obydwa scenariusze na hardzie, co było łatwiejsze w porównaniu do oryginału. Znając już grę, postanowiłem zmierzyć się ponownie z oryginałem i przejść Chrisa w trybie arrange (advanced), bez żadnego save state'a. Tym razem poszło dość sprawnie, zombiaki nie sprawiły żadnych problemów, jedynie większe skupiska hunterów i walka z wężem po powrocie do posiadłości lekko dały w kość. Przygodę z pierwszą częścią Resident Evil uznaję za zamkniętą, a wszystkich, których ciekawi jak wyglądał początek serii, zachęcam do odwiedzenia posiadłości i odkrycia jej mrocznych sekretów, czy to sięgając po pierwotną wersję gry, czy odświeżoną. Dodam, że wersja na PC z 1997 r. podobnie jak druga część, doczekały sie usprawnień i poprawek umożliwiających odpalenie na współczesnych systemach, więcej na stronie: http://appleofeden.de-doc.com

Po upływie czasu, zapoznaniu się z serią i innymi horrorami znacznie doceniłem pierwszą część Residenta która była dla mnie przetarciem jeśli chodzi o survival horrory. Z obecnej perspektywy aż dziw bierze patrząc na ocenę jaką jej wtedy wystawiłem bo dzisiaj byłaby zdecydowanie wyższa.

Świetna gra, czerpiąca trochę z pierwszych Alone in the Dark. W dzieciństwie wkurzał mnie ciągły brak amunicji, ale dziś to doceniam. Pierwsza część kultowej serii.

Świetny remake. Odpalony na PC z emulatorem GC, wygląda jeszcze nie najgorzej jak się ustawi wyższa rozdzielczość.

Resident Evil wydana w 1996 roku to świetna gra. Raporty z małego, przemysłowego miasteczka Raccoon City dotyczące pieszych znikających z lasu zaczał być dla rządu powodem do niepokoju. W celu prowadzenia zwiadu zostaje wysłana grupa Alpha Team składająca się z kilku najlepszych komandosów. Gdy po kilku godzinach ich nadajniki przestały odpowiadać sztab zdecydował się na wysłanie drugiego oddziału. Zaraz po wylądowaniu oddział Bravo Team zostaje zaatakowany przez zmutowanego potwora. Członkowie oddziału po panicznej ucieczce ratują się wchodząc do ogromnej posiadłości. Tak zaczyna się znakomity survival horror Resident evil. Autorzy przygotowali dwie grywalne postacie Chris Redfield i Jill Valentine. Różnią się nie tylko płcią. Chris jest silniejszy, a gra nim jest trudniejsza i nie posiada on na początku spluwy. Obie ścieżki różnią się też od siebie w zasadniczych momentach pod względem zagadek. Chris zawsze jest sam, a Jill czasem pomaga Barry. W grze mamy dużo strzelania z róznych broni, rozwiązywania zagadek i używania przedmiotów. Odgryzający głowę zombie to tylko prolog do właściwego horroru. Choć na początku bywa trudno to po pewnym czasie bezproblemowo zostawiamy kolejnych zombiaków w kałużach krwi. Gra jest ostra. Krew leje się gęsto, a upiorne trupy z gnijącym mięsem padają co chwila. Obecna jest też budząca wiele kontrowersji animacja w której renderowanemu zombiakowi wstawiono zeskanowane oko, by zbudować jeszcze mocniej atmosferę grozy. Grafika jest upiorna. Wyrenderowane wnętrza domu, animacje realizowane techniką motion-capture, duża ilość kolorów. Dźwięk jest też niezły, a zwłaszcza muzyka świetnie buduje klimat i mrozi krew w żyłach. Pomysł na zombie wyszedł rzekomo od filmów G.Romero "Dawn of the Dead" 1978 i L.Fulci "Zombie flesh eaters" 1979, ale uwzględniono różne rodzaje potworów, które tylko genialny umysł Shinji Mikami odważył się wymyślić. Niektóre ścieżki dźwiękowe są naprawdę przerażające w ostrym, staroświeckim stylu. Aby zapewnić dodatkowe napięcie mamy animacje drzwi, które otwierają się powoli. Można tą grę porównywać do Alone in the dark 1992. Również mamy widok w grze ze statycznych kamer, renderowane tła 2d i postacie/potwory 3d, rozwiązywanie zagadek i walka z potworami w olbrzymiej posiadłości. Oprócz oryginalnego „Alone in The Dark” to właśnie "Resident evil" dały początek gatunkowi adventure/survival horror. Dzięki swojemu sukcesowi doczekał się sequeli, spin-offów, filmów. Obecnie najładniejszą i zarazem najlepszą wersję gry uzyskamy przez dogranie Seamless HD Project, bo dzięki temu mamy wysoką rozdzielczość, mocno poprawione tła, lepsze tekstury postaci i potworów, zremasterowany dźwięk i filmy. Gra posiada też znakomity remake wydany w 2002 roku na Gamecube, a później przeportowany w odświeżonych wersjach HD na Pc i Playstation 4 w 2015 roku.
https://www.youtube.com/watch?v=BWOhFqvRnSg&ab_channel=REBiohazard