Ni No Kuni: Wrath of the White Witch

Rozgrywkę można podzielić na dwa podstawowe elementy: walkę i eksploracje. W czasie gry odwiedzamy miasta przedstawione w pełnym 3D. Znajdziemy w nich, co standardowe w grach RPG, karczmy czy przeróżne sklepy, w których zaopatrzymy się na dalszą drogę, a także szereg postaci niezależnych mających dla nas zadania, które wykonywać będziemy w wielu różnych lokacjach. Są one przeważnie podzielone są na dwie części, między którymi znajduje się miejsce gdzie odpoczniemy i zregenerujemy siły (punkty zdrowia i magii). Poza zagadkami logicznymi i ukrytymi skarbami, kraina jest pełna stworów, z którymi będziemy musieli walczyć. Jeżeli sobie tego w danym momencie nie życzymy możemy jednak spróbować im uciec.

System walki jest połączeniem klasycznych tur z pojedynkami w czasie rzeczywistym. Każda z postaci na polu bitwy porusza się w czasie rzeczywistym, ale akcje może podejmować co kilka sekund - czas do następnej odlicza stosowny wskaźnik. We własnej turze wydajemy rozkazy naszej drużynie, takie jak: atakuj, broń się, użyj przedmiotu bądź specjalnych umiejętności. Olivier może używać magii, jak również wykonywać standardowe ataki, które nie są jednak zbyt skuteczne. Dlatego większość ciężaru w czasie walki spada na pomagające nam Imagines, które znajdują sie po kontrolą każdego z członków drużyny. Poza Olivierem znajdą się w niej kradnący przedmioty przeciwnikom Jairo oraz Maru, której gra na lirze potrafi obłaskawić walczące z nami potwory.

Zarówno oprawa wizualna jak i muzyczna tytułu stoi na najwyższym poziomie. Co prawda, silnik graficzny nie jest tak rozbudowany, jak w wielu innych kasowych konsolowych produkcjach, ale oprawa korzystająca z technologii cel-shading oraz projekty plastyczne postaci i otoczenia korzystające ze stylistyki filmów studia Ghibli czynią Ni no Kuni pięknie wyglądającą grą.

Autor opisu gry: Michał Kułakowski