Crysis

Crysis - recenzje graczy

Crysis ograny do końca, po raz pierwszy! W końcu i ja, wierny fan gier FPS, postanowiłem ograć pełnoletni już tytuł, kultowy wręcz dla całej historii gier komputerowych, a gatunku FPS w szczególności. Dlaczego dopiero teraz? Dobre pytanie... Crysis jakoś mnie ominął. W 2007 roku miałem 15 lat i co prawda niezłego kompa, ale oczywiście Crysisa nie udźwignął. Z resztą, w momencie premiery zwracano uwagę na kosmiczne wtedy wymagania sprzętowe, które paliły współczesne pecety. Pamiętam, jak pierwszy Far Cry palił mi kompa w momencie premiery, lecz jakoś 2 lata później byłem w stanie zagrać na średnich detalach. Ale Crysis wskoczył parę półek wyżej niż wspomniane dzieło...

Marketingowo Crysis był zapowiadany jako nieoficjalny sequel Far Cry, ale jak się okazało, obie serie poszły swoimi ścieżkami, natomiast pierwszego FC i Crysis łączył producent- firma Crytec. Pamiętam, jak pisma papierowe (tak, wtedy jeszcze jako takiego szybkiego i powszechnego interentu jak dziś nie było) rozpisywały się o dużych oczekiwaniach w stosunku do Crysisa, mając na uwadze ogromny sukces Far Cry, który w 2004 roku zmiótł konkurencję w postaci Half- Life 2 i Doom'a 3. Nadzieje były ogromne- Crysis zadebiutował w 2007 roku, no i oczywiście spełnił nadzieje graczy,bo gra odniosła sukces. Po latach postanowiłem sam się przekonać, o co tyle "szumu"- odpaliłem zatem Crysisa :)

Jakież wielkie było moje zdziwienie, że ta gra ma przecież już 18 lat, a na najwyższych detalach wygląda po prostu zjawiskowo. Z resztą, niedawno czytałem artykuł na GOLu, w którym twórcy gry chcięli stworzyć dzieło, które przez bardzo długi czas nie zestarzeje się graficznie. Oj tak, ten cel został zdecydowanie zrealizowany. Nie wyobrażam sobie mojego opadu szczęki w 2007 roku, gdybym mógł odpalić wtedy Crysisa na moim kompie na chociażby średnich detalach, podczas gdy 18 lat po premierze gra autentycznie jest prześliczna. Powiem więcej- jeszcze parę lat upłynie, zanim growi dziennikarze zaczną pisać "grafika w Crysis dziś już mocno się zestarzała".

Ok, warstwa wizualna to jedno, ale na miano gry kultowej Crysis nie zasłużył tylko przez ponadczasową grafikę. Drugim, nie mniej ważnym elementem, jest oczywiście sama rozgrywka. Crysis to FPS, w którym wcielamy się w amerykańskiego żołnierza sił specjalnych. Czas- rok 2020, miejsce- archipelag wysp na Filipinach, pora roku- lato. Mamy zatem do czynienia z akcją osadzoną w nieodległej przyszłości (liczac od 2007 roku), no i jest to widoczne po dwóch elementach: mianowicie sytucja geopolitycznej, gdzie na niniejszych wyspach stacjonują wojska Korei Północnej (to w nimi będziemy się ostrzeliwać), oraz po tzw. nanokombinezonie naszego wojaka, który stanowi znak rozpoznawczy całej serii gier. Niniejszy strój zapewnia graczowi większą ochronę przez wrażymi pociskami i regenerację zdrowia, a w zależności od potrzeb także nadludzką siłę (np. wysoki skok lub ultraszybki bieg) oraz niewidzialność. Te 3 elementy pancerza są mega istotne w kontekście całej rozgrywki, o czym za chwilę. Kończąc kontekst fabularny, gracz zostaje pod osłoną nocy zrzucony wraz z innymi komandosami na wyspy filipińskie celem odbicia amerykańskich archeologów z rąk wrażych Koreańczyków, jednakże wraz z postępami w grze "coś poszło nie tak", i nasz wojak odkrywa, że na wyspie jest znacznie większe zagrożenie niż uzbrojeni Koreańczycy z północy, zagrożenie dosłownie nie z tego świata. Podsumowując, fabuła jest dobra, jest zachowana logiczna ciągłość wydarzeń, chce się grać dalej dla poznawania dalszych losów i odkrywania tajemnic.

Jak wygląda sama rozgrywka? Bardzo dobrze. Ogółem do wykonania jest 11 misji, a większość z nich jest rozbudowana i podzielona na etapy. Ukończenie Crysis zajęło mi ok. 11-12h, co na FPS jest dobrą liczbą. Rozgrywka od samego początku wywołała u mnie opad szczęki. Grafika to jedno, ale na dzień dobry skok ze spadochronu pod osłoną nocy- to był sztos. I od samego początku gry czuć tutaj swobodę działania, czuć ogrom map, czuć kilka ścieżek realizacji celów. Można iść metodą "na Rambo", ale to szybko kończy się śmiercią. Trzeba w wielu miejscach kombinować, jak przemknąć się niewidocznie koło posterunku, rozważyć na podstawie obserwacji z daleka, czy zaatakować po cichu, czy można frontalnie wejść do bazy. Możliwości jest naprawdę dużo i właśnie ten fakt sprawia tu ogromną radochę- swoboda działania. Świat w rzeczywistości jest "półotwarty", bo mamy tutaj sztuczne ograniczniki ruchu w postaci np. wrażych okrętów, które po przekroczeniu magicznej linii skryptowej uśmiercają gracza, jednakże ani na chwilę tego nie odczujemy koncentrując się na wykonywaniu misji. Wspomniany już nanokombinezon stanowi wspaniały element, dzięki któremu nieraz zakradniemy się do bazy po cichu używając trybu niewidzialności, nieraz także uciekniemy wrażym żołnierzom podczas ostrzału. W grze wykorzystujemy oczywiście wszelkie dostępne pojazdy, a więc np. wozy z CKM, pokierujemy też w jednej misji czołgiem, a w innej samolotem odrzutowym, co stanowi miłe urozmaicenie. Szukanie możliwości dotarcia do danego celu misji stanowi wyznacznik gry- jest tutaj mnóstwo swobody, gracz ma naprawdę wiele opcji do wyboru, w zależności od umiejętności, potrzeb, a także ilości posiadanej aktualnie amunicji. Warto także wspomnieć o wymagającym AI przeciwników, którzy są czujni, alarmują się nawzajem, szukają nas, inteligenie ubezpieczają i ogólnie są podejrzliwi, gdy zaobserwują niepokojące zdarzenia. I to na średnim poziomie trudności... drugim na 4 możliwe...

Akcja umiejscowiona na Filipinach w gorące lato to krajobrazy przypominające te z Far Cry, choć graficznie tutaj jest nieco więcej szarości niż w pierwszym dziele Crytec. Jednakże nie zmienia to bardzo dobrego odbioru gry, bo ostrzeliwanie się w takich warunkach pogodowych i krajobrazowych jest po prostu dobre i przyjemne (o zgrozo, o ile można w ogóle powiedzieć, że "ostrzeliwanie się" jest dobre, hehe).

Skoro mowa o ostrzeliwaniu się- czym postrzelamy? Twórcy oczywiście nie zawiedli- mamy tu do wyboru pokaźny arsenał, w którym czuć nutę przyszłej technologii. Koreańczycy z północy nie będą walili do nas z poczciwego AK47, o nie... oni mają już jego mega zmodyfikowaną wersję, ulepszoną o granatnik, tłumik, miernik laserowy... Tutaj terroryści z kałachem to przeszłość. Każda z pukawek może być doposażona właśnie o niniejsze gadżety, a gracz ma możliwość wyboru, czy z nich skorzystać czy nie. Zatem w grze użyjemy wspomnianego kałacha na stedydach, pistoletu, snajperki, granatników, miniguna, strzelby- niby arsenał standardowy, jednakże wygląd każdej z tych pukawek, odczucie wyższej technologii sprawia, że odbiór i feeling ich użycia sprawiają autentyczną radochę.

W tym miejscu muszę wspomnieć o dwóch misjach, które zdecydodwanie na długo zapadły mi w pamięci. Misja nr 3, gdzie najpierw trzeba było przedostać się w rejon wykopalisk (a było to dosyć wymagające), by następnie pod osłoną nocy dotrzeć do mega oddalonego miejsca ewakuacji, oczywiście po drodze napotykając wielu wrażych żołnierzy. Można było próbować ich omijać, można było z nimi wszystkimi walczyć, można też było ukraść samochód i jak najszybciej się transportować, modląc się w duchu, aby nasz pojazd nie został zniszczony przez Koreańczyków. A gdy już jakimś cudem dotarliści do punktu zbiórki, na miejscu okazało się, że musimy walczyć z żołnierzami mającymi podobne kombinezony do naszego, a więc była to walka z niewidzialnym wrogiem. Klimat tej misji wymiatał! Kolejna misja była jeczcze lepsza- misja nr 4, w której miała miejsce otwarta wojna pomiędzy wojskami USA- North Korea. Totalne pole bitwy pod osłoną nocy, konieczność zniszczenia dział przeciwlotniczych dla zrobienia miejsca do nalotu Amerykanów- coś fantastycznego. Non stop akcja, trzeba się uważnie rozglądać, bo parę serii od niwidocznego żołnierza i po nas... Klimat, po raz kolejny- sztos.

Jak już wspomniałem, mamy tu do ogrania 11 misji, w której większość z nich trzyma bardzo wysoki poziom. Jednakże od misji nr 8 gra robi się krótka, liniowa i mocno średnia. Fabularnie to od pojawiania się w akcji kosmitów (ciekawe nawiązanie- fani Far Cry też narzekali, że rozgrywka poziomem zjechała w dół od momentu pojawienia się potworów...). Te 4 ostatnie misje wykonałem w jeden wieczór, więc stanowiły one zdecydowanie mniejsze wyzwanie niż poprzednie. To w zasadzie jedyny minus gry, bo innych związanych z samą rozgrywką czy technikaliami nie zobaczyłem.

Podsumowując, Crysis to bardzo dobra produkcja, już kultowa, stanowiąca kolejny po Far Cry kamień milowy gier FPS. Nawet dziś, 18 lat po premierze, gra się świetnie, a 4 ostatnie misje odbiegające poziomem od poprzednich tylko w małym stopniu wpływają na końcową ocenę. I co najważniejsze, minie jeszcze mnóstwo czasu, zanim technicznie gra się zestarzeje. Jej ponadczasowość czuć nie tylko pod tym względem, ale także pod względem samej rozgrywki. Gorąco polecam!!! :)

przeszedlem

bo ta gra paliła komputery

Do Crisis 4 powinna powstać nowa topowa konsola o najmocniejszych podzespołach i co pół roku powinni wydawać nową z mocniejszymi podzespołami i wydajniejszym chłodzeniem.
W sumie oprogramowanie te same a tylko wydajność większa, ciekawe czy ludzie by kupili co pół roku nowe rewizje konsol, które z czasem zostawiły by w tyle takie 7 letnie PS5 Pro pod względem wydajności.