Najciekawsze materiały do: Lionheart: Legacy of the Crusader

Jeśli jeszcze nikt tego nie wie - jest to OSTATNI izometryczny cRPG, utrzymany w stylu Baldurs Gate'a w historii gier, wydany przez komercyjnego wydawcę. Zaimplementowano system GURPS (vel S.P.E.C.I.A.L.), dorzucono poprawną historię, zamieszano trochę historią alternatywną - i otrzymano Lionheart'a: Legacy of Crusader. Do dziś wskazywana jako parias izometrycznej rozgrywki cRPG.

A nieprawda, że ostatni, bo miesiąc później wyszło The Temple of Elemental Evil.

Całkiem przyzwoity (przynajmniej tak do połowy, gdyż potem mamy do czynienia właściwie z H&S) RPG, oparty na moim ulubionym systemie SPECIAL z serii Fallout . Ciekawa kreacja bohatera, traity i perki, które mogą ułatwić lub zmienić rozgrywkę, brak ograniczenia poziomu (tzn. jest i wynosi 70, ale w praktyce nie zdobędziemy wyższego niż 50, przynajmniej bez modowania gry), alternatywna wersja świata, świetna muzyka - to można polubić. Minusem jest średnia strona techniczna, nieco niezbalansowane umiejętności, oraz wspomniana wcześniej zmiana gry w siekankę. Mimo to - polecam!

Dość niedoceniana Gra Szarobura kolorystka w Barcelonie tlko dachy mają kolor ,ciekawy rozwój postaci co pamiętam to dalego doszedłem bo już w Anglii byłem ale nieukączyłem tej gry była dość trudna czesto trzeba było uciekać żeby się wyregenerować ,Taki Średniak gierka godna uwagi a już napewno tamtej epoki ,choć szału niema

Dość trudna gra, ale do przejścia. Irytujące były momenty w których brakowało rozwiniętych umiejętności, a miałem ochotę pójść dalej z zadaniami głównymi. W Barcelonie gra wręcz zmusza aby zająć się wątkami pobocznymi. Muzyka jest OK, fabuła prosta, ale ciekawa. Zakończenie ujdzie ;-)

Czy tylko ja mam wrażenie, że przeciwnicy są zawsze na każdym poziomie dużo lepsi (mimo iż w Barcelonie wykonałem wszystkie misje poboczne i zebrałem masę doświadczenia) od nas i walka z więcej niż jednym przeciwnikiem kończy się śmiercią?

Przeciętna kiedy chodzi o walkę.
Naprawdę dobra jeżeli chodzi o świat, dialogi i fabułę.
Szkoda mi trochę tej gry, bo twórcy stworzyli tutaj całkiem interesujący świat i sporo dobrych zadań pobocznych, ale przez nadmiar niezwykle przeciętnej i momentami przegiętej walki (np. w kryptach gdzie znajduje się pewna włócznia niemalże po każdej walce kończyłem z koło 10% hp i musiałem czekać aż się zregeneruje, a moja postać poszła w niemal całości pod walkę wręcz, miała tylko trochę w otwieranie i magię).
Gdyby tylko nie ta walka...

Ojejku jeśli opanujesz tą grę do perfekcji i z każdą profesją będziesz się obchodził jak za pan brat to ta gra nie wyda ci się tak trudna. No tak trzeba sporo czasu poświęcić na opanowanie tego wszystkiego. Od dzieciaka gram :) )

Momentami wciąga, w innych nudzi a w ogólnym rozrachunku wypada przeciętnie z plusem. To nie tak, że nie warto zagrać po prostu nie ma co nastawiać się na coś niezwykłego. Jednak jest dużo gorszych rzeczy więc jeśli ktoś nie ma w co grać, polecam.

Zalety:

1. Dobry pomysł wyjściowy, alternatywna wersja historii w którym pojawiła się magia zmieniając oblicze świata. Powstały nowe rasy, niektórzy ludzi nauczyli się czarować, przypałętały się smoki i tak dalej. Przyjemnie się z tym zapoznaje, w paru momentach twórcy byli całkiem pomysłowi. Mi spodobały się np stylizowane na mongolskich wojowników gobliny, miłośnicy krwawej rzeźni i równie krwawej poezji. Spotykamy sporo historycznych postaci choć często w innych niż to było w rzeczywistości rolach.
2. Jest dość mrocznie i brutalnie, choć więcej się o tym słyszy niż widzi w rzeczywistości. Mimo to pojawiają się wątki prześladowań, sekretnych stowarzyszeń, szalejącej inkwizycji, dziwnych morderstw w które zdają się być zaangażowane mroczne siły. Zanim człowiek się zorientuje, że twórcy dużo więcej obiecują niż dają można być zadowolonym.
3. Kilka frakcji z którymi można się związać. Co prawda nie zmienia to szczególnie zadań które będziemy wykonywać jednak pozwala zaangażować się po stronie odpowiadającej nam grupy i przez to lepiej wczuć w klimat.
4. Niektóre lokacje robią wrażenie, jeśli nie jakością to przynajmniej rozmiarem. Do dziś wspominam pewne katakumby i poszukiwania pewnego przedmiotu. Tak ogromnych lochów nie ogląda się codziennie. Szkoda tylko, że prawie wyłącznie się w nich tłuczemy a zagadek i rozmów jak na lekarstwo.
5. Kilka zadań stoi na wysokim poziomie i nie odstaje jakości od innych gier. Szkoda, że jest ich niewiele i prawie wszystkie wykonujemy w pierwszej połowie gry.

Wady:

1. Walka jest nieciekawa a w grze walczymy bardzo dużo, zwłaszcza w jej drugiej połowie. Siekanina której daleko poziomem do profesjonalnych siekanin w rodzaju diablo.
2. Niewiele zadań zwłaszcza w drugiej połowie gry.
3. Graficznie nie przypadła mi do gustu, mam wrażenie, że zestarzała się gorzej niż takie baldury czy icewindy.

Fajna gra, przypomina mi Divine Divinity. I samo to sprawia, że dobrze się gra. Kwadratowy i toporny RPG, ale i tak mi się podoba.

Było można sprzedawać czarownice inkwizycji.