Najciekawsze materiały do: Final Fantasy VII

Wiem ,że to dla fanów żadna nowość ,ale jako świeży w temacie FFVII odkryłem rewelacyjne remixy z oryginalnego soundtracku FF VII .Można go ściągnąc pod tym linkiem http://ff7.ocremix.org/downloads/
Poza tym znalazłem filmik z użytymi modami do gry + linki do modów

http://www.youtube.com/watch?v=QKigQspgvxQ&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=ccU6gSTLwQU

Sam jeszcze nie przeszedłem tej gry,ale sie za nią wezme jak kupie ;)
Poza tym jak na bardzo starą grę ,mogą występować kłopoty z działaniem na Xp,na próbe ściągnąłem i po patchu gra działa na Xp bez problemu ;) Oto zdjęcie na dowód -->
http://img46.imageshack.us/img46/8957/ff72011011514262706.jpg

65

Odpisujesz na post sprzed 1,5 roku? Na dodatek osobie, która przestała pisać na forum 1,5 roku temu?

Nie dziwię się dlaczego ta gra jest jedną z najlepszych...gra się długo,świetnie obserwuję tą historię a na dodatek cegiełkę dodaję humor , muzyka i świetny klimat miejscówek :)
Coś pięknego

Songo1709 --> numerek 7 nie znaczy, że musisz przechodzić od jedynki ;P Możesz już grać , jak masz tą część.

Wypowiedzi nie ma, bo gra, jeszcze kilka dni temu, nie była dostępna dla Polaków i nie można jej było w naszym kraju kupić. Sam chętnie bym kupił gdyby nie ten koszmarny DRM.

Aha, jeśli dostawcą usług sieciowych dla Square jest Digital River (kiedyś był, może się to zmieniło), to lepiej zachowaj sobie pliki instalacyjne, bo po 30 dniach może cię spotkać niemiła niespodzianka.

nie wiem jak wy ale dla mnie grafa nie ma wogole znaczenia. mam 31 lat i gralem w wiele gierek. ale FF7 jest po prostu zakurwiaszcza!!!!!!!!! polecam bo naprawde daje rady!!!! 10/10

Numer jeden wśród Finali i jedna z najlepszych gier jRPG w historii. 10.

"Każdy nieunikniony i tajemniczy marsz ku przeznaczeniu" jest według H.P. Lovecrafta podstawowym elementem wzbudzającym grozę w jakiejkolwiek narracji. Jedną z technik wprowadzania dyskomfortu poznawczego, stosowanych przez Samotnika z Providence w opowiadaniach, jest dysproporcja skali, albowiem "nie ma zawrotów głowy bez pewnej dysproporcji skali, bez konfrontacji tego co szczegółowe, z tym, co nieograniczone".

Marsz ku przeznaczeniu i dysproporcja skali - tak w skrócie można opisać FF VII.

Piszę z perspektywy osoby która z jRPG jak dotąd miała znikomy kontakt, nie mam zatem żadnego punktu odniesienia którym mógłbym się podpierać więc przyjmowałem tę grę zupełnie na sucho mogąc ją porównywać jedynie do zachodnich produkcji. Generalnie wokół tej gry było i jest sporo dyskusji, nic dziwnego w końcu stała się klasykiem, światowym hitem i najbardziej rozpoznawalną częścią serii z racji na to że wyszła w dobrym dla siebie momencie przenosząc serię w 3D i miała ogromny wpływ na postrzeganie japońskich gier fabularnych na świecie.

I to właśnie przez jej popularność(a konkretnie ubóstwianie ją przez masę graczy) jest tak często krytykowana przez wielu fanów japońskich RPG, których jakby bolało to że FF7 uznawana za nich za średnią lub co najwyżej dobrą, przereklamowaną grę spoczywa na piedestale będąc wychwalaną pod niebiosa, podczas gdy masa lepszych produkcji z tego gatunku takich jak FF6, Xenogears czy Chrono Trigger nie doświadcza należnego im splendoru.

Cóż, z mojego jRPGowo-laickiego punktu widzenia muszę przyznać że bawiłem się zwyczajnie bardzo dobrze, dostrzegając przy tym zarówno wady które często są przytaczane w dyskusjach jak i mocne strony które po dziś dzień potrafią trzymać przy tej grze, a w czasie wydania musiały robić wrażenie na zachodnich odbiorcach.

Zaczynając od tego co widzimy na ekranie - gra brzydko się zestarzała, zwłaszcza złożone z klocków trójwymiarowe modele postaci przypominające ludziki lego które na tle prerenderowanych, realistycznych krajobrazów wyglądają przedziwnie(dotyczy to w mniejszym stopniu ekranu walki na którym modele wyglądają lepiej). Jeśli chodzi o lokacje to bardzo pozytywnie się zaskoczyłem, spodziewałem się będzie w dużej mierze...industrialnie? Innymi słowy wyobrażałem sobie że gra będzie toczyć się tylko i wyłącznie w miejscach pokroju Midgaru, tymczasem na gracza czeka wędrówka od slumsów wielkiego miasta przez osadzony na pustkowiach Cosmo Canyon po majestatyczne Zapomniane Miasto. Jasne, krajobrazy zostały nadszarpnięte przez czas, jednak ich projekty i różnorodność wciąż mogą się podobać, a soundtrack pomaga w budowaniu oryginalnego dla każdej z nich klimatu. Zatrzymując się jeszcze przy ścieżce dźwiękowej wystarczy powiedzieć że jest ona po prostu fantastyczna, to z jaką lekkością wpada w ucho i jak dopasowana jest do każdej lokacji czy przeciwnika robi niesamowitą robotę: Wall Market, Turks, Nibelheim, wspomniany Cosmo Canyon i wiele innych...

Przechodząc do rozgrywki, gra wykorzystuje system ATB z którym miałem pierwszy raz styczność i który w moim odczuciu działa momentami trochę wbrew sobie, mam tu na myśli głównie sytuacje w którym system zdaje się "kolejkować" akcje nasze i przeciwnika podczas np. animacji co skutkuje tym że później może dochodzić do sytuacji w których mimo że po naładowaniu paska akcji szybko zdecydujemy się na ruch to szybkość działania nie ma znaczenia bo nasza akcja nie zostanie wykonana w momencie jej inicjacji tylko musi odczekać swoje aż np. przeciwnik zrobi to co zaplanował wcześniej... wiem że może to brzmieć trochę pokracznie, ale kto grał to zapewne wie o czym piszę.
Drugą kluczową rzeczą odnośnie rozgrywki jest system materii i tu bez zbędnego rozpisywania się - jest prosty, intuicyjny, dobrze rozbudowany i w teorii dający duże pole do kombinowania. A co w takim razie z grindem, tak powszechnie kojarzonym z jRPG? Osobiście podczas przechodzenia gry ani razu nie natknąłem na przeszkodę, która zmusiłaby mnie na poświęcenie odrobiny czasu na grind. Oczywiście, jeśli chce się maxować materie, limity, statystyki etc. to jedyną drogą do tego jest grind, ale gra jest tak skonstruowana, że gracz nie powinien zostać zmuszony aby zrobić sobie przerwę od fabuły, starcia po drodze do kolejnych celów powinny wystarczyć.

Na koniec kilka zdań na temat aspektów najważniejszych czyli cech którymi tak mocno różnią się japońskie RPG od tych zachodnich, a więc konstrukcja oraz podejście do fabuły i postaci. Najogólniej można powiedzieć, że Final Fantasy 7 jest historią o ratowaniu świata przed wielkim złem...historia jakich milion, nic odkrywczego. Jednak wiele fabuł można spłycić w ten sposób, a jak to wygląda w FF7? Ratowanie przez większość czasu idzie w parze z historią Clouda i poszukiwaniem jego tożsamości. To on jest tutaj najistotniejszy, to jemu poświęcono najwięcej czasu, najwięcej również włożono w zbudowanie jego historii. Koniec końców fabuła zmierza do sztampowego finału tj. pokonania wielkiego zagrożenia, jednak droga do ostatecznej batalii jest nieco zawiła. Przeszłość Clouda, Jenova, Cetra, planeta i jej "rozumność". Można się w tym pogubić, zwłaszcza jeśli ktoś nie czyta uważnie dialogów, np. pewna istotna retrospekcja w grze ma 3 wersje wydarzeń.
Pozostaje jeszcze kwestia antagonistów...cóż, Shinra jest wielką korporacją która niszczy planetę i jest po prostu...zła. Sephiroth jest postacią tragiczną, stał się ofiarą pewnych wydarzeń które czynią go potencjalnie bardzo dobrym villainem. Niestety w samej grze Sephiroth jest bardzo irytujący i w zasadzie pojawia się od czasu do czasu żeby pokazać jak bardzo jest zły i opętany, wielka szkoda że ten potencjał został tak bardzo zmarnowany, oby w remake`u wycisnęli z niego więcej.

Jeśli chodzi o backstory towarzyszy Clouda i ich znaczenie w historii to bywa z tym różnie, chociaż o wszystkich można powiedzieć że dostają za mało czasu ekranowego, może z wyjątkiem Tify. Jak wspomniałem wcześniej, Cloud jest bardzo dobrze nakreślony i oczywiście jako główny bohater jest niemal cały czas "pod prądem" co za tym idzie jego koleżanka z lat dzieciństwa i najbliższa mu osoba, Tifa, dostała więcej miejsca. Z pozostałymi jest niestety nierówno: Barret odgrywa ważną rolę na początku, później niestety poza kilkoma zrywami gaśnie, Red XIII ma świetny, wzruszający wątek w swojej rodzinnej miejscowości przez który osobiście bardzo go polubiłem, niestety później jego obecność się rozmywa, Aerith nie pokazuje swojej osobowości na tyle żebym przejął się tym co się z nią dzieje

Cid miał bardzo dobry story-arc związany z jego marzeniem i niełatwą osobowością(do tego udzielał się nieco częściej z powodu jego profesji), Cait Sith i Yuffie mieli swoje 5 minut, czego nie można powiedzieć o Vincencie któremu poświęcono zdecydowanie najmniej uwagi..
Z postaci pobocznych na wyróżnienie zasługują Turks którzy są po prostu świetni: dialogi, podejście do obowiązków, spotkanie na wakacjach...

Reasumując, ciężko jest nie przyznać że Final Fantasy 7 jest przereklamowany, co nie znaczy że jest słabą grą. Wręcz przeciwnie, nawet dla kogoś nie przywdziewającego okularów nostalgii jest to rzecz warta polecenia nie tylko z racji na to jaki wpływ i znaczenie dla gier miała, ale również dlatego że jest to zwyczajnie dobra gra.