Inside

Duńczycy z Playdead nie zasypiali przez kilka ostatnich lat gruszek w popiele i od czasu sukcesu Limbo w pocie czoła pracowali nad kolejnym tytułem. Rezultatem tych prac jest Inside – mroczna podróż małego chłopca w bezwzględny świat.

Niech mnie drzwi ścisną, jeśli dam się jeszcze raz namówić na przejście gry podobnie brutalnej i ponurej. Inside ma jakieś drugie dno, ale w tym momencie nie jestem w stanie go dostrzec pod warstwą beznadziei i bezsensownej przemocy. Jestem za to pod wrażeniem oprawy audiowizualnej, zwłaszcza odgłosów otoczenia. Zaś co do zakończenia... cóż, przynajmniej wygląda imponująco. Gry wideo nie muszą być przyjemne, ale dobrze by było, żeby był w tym jakiś cel. Inside życia mi nie zmienił poza tym, że przez wiele godzin czułem się wyprany z pozytywnych uczuć. Przygnębiająca opowieść bez katharsis.

Świetna gierka.Jeszcze klimatyczniejsza i ciekawsza od Limbo.Odejmuje pół punktu za to ze jest zbyt krótka a chciało by się wiecej.A tak to 2 godziny i koniec.Gra za duzo nie tłumaczy i dobrze bo zostawia nas z pytaniami co,jak i dlaczego a nie podaje wszystko na tacy.

Mistrzostwo formalnego i gameplayowego minimalizmu z mechaniczno-narracyjnym twistem najwyższej próby.

Arcydzieło w kwestii oprawy "audiowizualnej". Bardzo fajna i intrygująca gra z ciekawą fabułą. Głównym minusem jest długość gry, ale z drugiej strony dobrze że nie była na siłę przeciągana.

Jak bardzo dowolny recenzent by się nie napracował nad uciekaniem od tej prawdy w zgrabne metafory, koniec końców nie da się nie powiedzieć, że PlayDead dokonało w Inside nużącego autoplagiatu. Mamy więc do czynienia z kopią Limbo tak w kwestii kierunku artystycznego, jak i mechaniki, grą, która, gdyby nie wysiłek włożony w jej oprawę audiowizualną (zwłaszcza zaś animacje postaci) i pamiętne (choć i tak nie do tego stopnia, jak chcieliby niektórzy) zakończenie nie byłaby warta niczyjej uwagi.

Cudowne doświadczenie. Rozrywka jest prosta, ale przemyślana. Zagadki nie są proste, a i rozwiązywanie przynosi satysfakcję. Najważniejszy jest tu jednak dziwaczny świat, o którym do samego końca nie wiemy zupełnie niczego. To coś więcej niż gra, to przeżycie, które po prostu warto mieć za sobą.

Świetna gra w swoim gatunku. Fajny klimat, zagadki na tyle łatwe, że nie idzie się zaciąć, a na tyle trudne, że dają satysfakcję. Kreacja plansz jest na najwyższym poziomie, w ogóle nie czuć, że to 2d.

Twórcy Limbo swoim drugim dziełem udowadniają, że na nieoczywistych, pięknych i melancholijnych platformówkach znają się jak nikt inny. Rewelacja!

Naprawdę nierówna gra pod względem wszystkiego+Super animacje+Kilka ciekawych momentów+Miłe niezbyt trudne zagadki-Nudne, proste, niemające sensu i rzadko zmieniające się lokacje-Przesadnie poprowadzona fabuła. Jest od cholery sytuacji które mogą podpowiadać o co tam chodzi, ale są one tak niespójne i jest ich tyle że człowiek pogdyba sobie, dojdzie do wniosku że nie wie o co chodzi i zapomina o grze. Mogli zrobić tak, że mniej więcej wiadomo o co chodzi, ale zakończenie otwarte na domysły. Bo tak to nie wiadomo o co chodzi od samego początku do końca.

Grę właśnie skończyłem w jakieś 4h, jakby było dłużej zacząłbym się pewnie nudzić, a tak wyszło całkiem przyjemnie, zwłaszcza odjechana końcówka :)