Empire: Total War - recenzja gry

Za Creative Assembly, twórcą serii Total War, stoją ludzie, którzy zdążyli już sobie zasłużyć na zaufanie graczy na całym świecie. Mimo to niektórzy fani Rome i obu części minicyklu Medieval poważnie zastanawiali się, czy przeniesienie idei TW w osiemnasty wiek wyjdzie Empire na dobre. Zagranie we wczesną wersję gry utwierdziło mnie w przekonaniu, że panowie z CA doskonale wiedzą, z czym mają do czynienia i jak radzić sobie z problemami wynikającymi z poruszanego okresu historycznego. Wygląda na to, że pecetowcy dostali kolejną świetną grę strategiczną.

Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród…

Nie da się ukryć, że zdecydowana większość polskich graczy zechce w pierwszej kolejności sprawdzić, jak Creative Assembly wyobraża sobie osiemnastowieczną Rzeczpospolitą. Nie jestem tutaj żadnym wyjątkiem – szybko skonfigurowałem warunki kampanii, rzuciłem okiem na mapę Europy, a następnie dałem się wrzucić między zaborczych sąsiadów.

Polacy postanowili rzucić się z bagnetami na austriackich artylerzystów.

Polska kampania wydaje się dość trudna, jeśli ją porównać z francuską lub brytyjską. Nasz kraj zaczyna bez portów, z mizerną armią, kiepską gospodarką i wieloma rozgniewanymi państwami dookoła. Osoba decydująca się na polską kampanię musi więc dbać dosłownie o wszystkie aspekty rozwoju państwa. W przypadku zachodnich mocarstw takie problemy występują zdecydowanie rzadziej (o ile w ogóle).

Rzeczpospolita nie jest, rzecz jasna, wielkim wyzwaniem dla wytrawnego gracza. Rozgrywając długą kampanię, zwycięstwo można osiągnąć poprzez podbicie stolic takich krajów jak Szwecja, Prusy, Austria i Imperium Osmańskie. Dodając do tego konieczność zdobycia ponad dwudziestu regionów, wychodzi na to, że gracz musi zawojować pół Europy, całą Anatolię i kawał Bliskiego Wschodu. Wygląda to na zadanie na wiele, wiele dni. I rzeczywiście, przy niespiesznej grze Empire: Total War starczy na co najmniej kilka ładnych tygodni (a znając życie, gra zostanie wkrótce wzbogacona modami opracowanymi przez fanów serii). W charakterze sojuszników Polski występują tutaj Rosja i Dania. Rzeczpospolita jest także protektorem dla Kurlandii i Saksonii.

Gracze chcący podbić wszystkie prowincje na świecie również się trochę napocą, zwłaszcza przy zdobywaniu silnie bronionych księstw i protektoratów, których jest tutaj bez liku. Dla tych osób przygotowano zresztą tryb światowej dominacji, w którym warunkiem zwycięstwa jest zajęcie czterdziestu regionów i osiągnięcie najwyższego prestiżu na świecie.

Państwo i prestiż

Wspomniany wyżej prestiż można uzyskać poprzez rozwój państwa w czterech dziedzinach – technologia, gospodarka, marynarka wojenna i wojska lądowe. W zależności od upodobań można więc prestiż zdobywać na różne sposoby. Nie zmienia to jednak faktu, że jednym z najlepszych sposobów umacniania pozycji państwa jest wojna, gdyż nie tylko podnosi ona prestiż naszego kraju, ale również obniża analogiczny wskaźnik u pokonywanego wroga. Co więcej, walka z innymi narodami pozwala zajmować wysoko rozwinięte miasta, dobrze prosperujące gospodarstwa i ważne porty kupieckie. Jedna z zaimplementowanych kampanii opiera się właśnie na zdobywaniu prestiżu. Od gracza zależy jednak, czy zrealizuje swoje zadanie z wykorzystaniem brutalnej siły.

Państwa w Empire różnią się miedzy sobą nie tylko pod względem armii i wyznawanej religii. Teraz dochodzi jeszcze jedna różnica, a jest nią ustrój polityczny. Choć różnice między narodami pod tym względem nie są zbyt wielkie (monarchowie absolutni mają swoich doradców, którzy funkcjonują jak ministrowie w republikach), są one brane pod uwagę w dyplomacji – kraje charakteryzujące się odmiennymi systemami rządów będą miały mniejsze szanse dogadania się niż narody o zbliżonym ustroju.