World of Warcraft: Legion

Aby zwiększyć szansę na sukces, herosi powołują do życia zakony, które gromadzą czempionów reprezentujących te same klasy postaci co bohaterowie graczy. Mamy tu do czynienia ze swoistym odpowiednikiem garnizonów z Warlords of Draenor. Każdy użytkownik otrzymuje na własność instancjonowaną lokację – siedzibę zakonu – w której zarządza rozmaitymi aspektami funkcjonowania swojej organizacji i stopniowo ją ulepsza. Na pierwszy plan wysuwają się tutaj posiadane pod komendą postacie niezależne (NPC) – wspomniani czempioni, których rozwija się, wysyłając ich na kolejne misje. Co ciekawe, zakony występują w różnorodnych postaciach i mają siedziby rozrzucone po rozmaitych zakątkach Azeroth – każdą klasę postaci reprezentuje organizacja o odmiennym charakterze.

Gracze mogą przy tym rozwijać się dalej, osiągając maksymalnie 110. poziom doświadczenia. Czeka na nich także nowa klasa postaci – Demon Hunter – która skupia się na walce wręcz jako Vengeance (specjalizacja dla „tanków”) lub Havoc („DPS”), pomagając sobie w starciach rozmaitymi demonicznymi mocami. Proces zostawania łowcą demonów wiąże się ze spełnieniem określonych warunków i przypomina nieco klasę Death Knight z drugiego dodatku do World of Warcraft, zatytułowanego Wrath of the Lich King.

Kolejna innowacja to wyjątkowe artefakty, których przygotowano 36 – po jednym dla przedstawicieli każdej klasy postaci i specjalizacji. Aby wejść w posiadanie takiego przedmiotu, trzeba wykonać szereg misji i ruszyć na niebezpieczne wyprawy – nagrodą za ów trud jest element ekwipunku zaopatrzony w indywidualne drzewka perków, stopniowo ulepszany wraz z osiąganiem przez bohatera kolejnych poziomów doświadczenia. Co więcej, artefakty można personalizować także pod kątem wyglądu, dobierając im skórki i kolory.

Zmian doczekał się również system progresji (honoru) w ramach mechaniki PvP. Blizzard sięgnął po rozwiązania inspirowane sieciowymi strzelankami – z serią Call of Duty na czele – i wprowadził rangi, zdobywane przez graczy wraz z sukcesami na arenach i battlegroundach. Osiąganie kolejnych stopni (których jest łącznie 50) nagradza bohatera specjalnymi perkami, a po osiągnięciu maksymalnego poziomu na herosów czekają rangi prestiżowe, premiowane unikatowymi wierzchowcami, wyjątkowymi skórkami dla artefaktów i innymi tego typu drobiazgami.

Rzecz jasna, nie zabrakło także szeregu świeżych dungeonów i raidów – obejmują one m.in. pogoń za Cenariusem w wypaczonym szmaragdowym śnie, poszukiwania Illidana w prastarym więzieniu dla demonów, wizytę w dawnym leżu czarnego smoka Nelthariona (znanego lepiej pod przybranym przez niego później imieniem Deathwing), a także ostateczny pojedynek z Gul’danem w pałacu w starożytnym mieście Suramar. Deweloper postawił sobie za cel zaoferowanie większej liczby możliwości w trakcie tego typu przygód, tak aby w ich powtarzanie nie wkradła się zbyt szybko nuda.

Pod względem oprawy wizualnej Legion kontynuuje proces zmian zapoczątkowany przez poprzednie rozszerzenie, Warlords of Draenor – wszystkie nowe elementy (a także kolejna porcja starych) prezentują znacznie wyższy poziom niż „podstawka”, tak aby móc konkurować graficznie z grami ukazującymi się około 2016 roku.

Autor opisu gry: Krzysztof Mysiak