Resident Evil HD

Polecam dać szanse tej grze. W dzisiejszych czasach ciężko o takie gry a naprawdę warto. Początek jest dość monotonny. Bo biegamy non stop po posiadłości ale uwierzcie mi warto przez to przebrnąć bo dalej jest zdecydowanie lepiej.

Pod kątem fabularnym i klimatu gry spokojnie można dać 9. Pod kątem grania jest ciężko. Czasy gier z zablokowaną kamerą dawno minęły. Powoduje to sporo problemów gdy trzeba zrobić coś szybko. Choćby przesunięcie posągu w pokoju z przesuwającymi się ścianami. Zmiana kamery powoduje, że idąc do przodu nagle kamera się odwraca i mając wciśnięty przycisk idziemy w przeciwnym kierunku. Momentami jest to bardzo irytujące. Do statycznej kamery można się przyzwyczaić, ale momentami jest to bardzo irytujące.

W 1996 roku japoński Capcom wypuścił Resident Evil 1 na PlayStation, który skutecznie odtworzył napięcie klasyka G.Romero "Noc żywych trupów" 1968 oraz zapewnił podobny dreszczyk emocji i brutalność w formie gry wideo. Przerażająca gra survival horror zdefiniowała nowy gatunek gier sprzedając się w milionach egzemplarzy i dając początek niezliczonym sequelom. Dla wielu graczy oryginalny Resident Evil z Psx pozostał najstraszniejszym z całej serii mimo licznych kontynuacji. Shinji Mikami, który stworzył tę serię na konsoli Sony podziela tę opinię. W związku z tym mistrz gier wideo postanowił odtworzyć oryginał na konsolę nowszej generacji Gamecube wykorzystując wszystkie osiągnięcia technologiczne, aby zaprezentować odrodzoną grę z podwyższonym poczuciem nastroju, stylu i atmosfery. A co najważniejsze po raz kolejny przestraszyć graczy tak jak nigdy wcześniej. I nie ma wątpliwości, że mu się to udało.
Resident evil 1 remake został wydany pierwotnie w połowie 2002 roku tyko na konsolę Gamecube i był przez kilkanaściem lat exem Nintendo. Zdecydowanie największy magnes do zakupu tej konsoli. To była bardzo długo najładniejsza i najbardziej klimatyczna gra survival horror w jaką mogliśmy zagrać. Pod względem całości jedyna godna konkurencja dla niej w tym stylu to tylko Resident evil 2 1998 i Silent Hill 2 2001, które graficznie od niej odstawały. Dopiero w 2015 roku wydano porty remake'u Resident evil 1 na pozostałe platformy w formie zremasterowanej HD dodając wysokie rozdzielczości panoramniczne, ale graficznie niewiele się różnią obie wersje z 2002 i 2015.
Fabuła. Akcja rozgrywa się w 1998 roku w pobliżu miasta Raccoon, gdzie miała miejsce seria brutalnych morderstw. Miasto wysyła funkcjonariuszy S.T.A.R.S., aby zbadać sprawę. Po utraceniu kontaktu drugi zespół zostaje wysłany w celu zbadania ich zniknięcia. Lokalizują rozbity helikopter, gdzie zostają zaatakowani przez stado potwornych psów. Po tym jak pilot helikoptera, którym przylecieli wpada w panikę i odlatuje pozostali członkowie (Chris Redfield, Jill Valentine, Albert Wesker i Barry Burton) szukają schronienia w opuszczonej rezydencji, gdzie się rozdzielają. Odkrywamy, że szereg nielegalnych eksperymentów przeprowadził tajny zespół badawczy pod przewodnictwem firmy biomedycznej Umbrella. Stworzenia przemierzające rezydencję i okolice są wynikiem tych eksperymentów, które naraziły personel i zwierzęta rezydencji na działanie wysoce zaraźliwego i mutagennego czynnika biologicznego znanego jako wirus T. Postać gracza odkrywa też tajne podziemne laboratorium w którym przeprowadzane są eksperymenty Umbrelli i znajduje się tam humanoidalna broń biologiczna Tyrant.
Gameplay. W Resident Evil 1 remake podobnie jak w oryginale gracze wcielają się w Jill Valentine lub Chrisa Redfielda. Każdy z nich zapewnia odmienne wrażenia z gry z nieznacznie zmienionymi fabułami, atrybutami broni. Eksploracja rezydencji jako Chris jest trudniejsza, ale tak czy inaczej każdego czeka bardzo wymagająca, całkowicie satysfakcjonująca przygoda, która naprawdę przeraża. Podstawowa konfiguracja sterowania remake'u pozostała w dużej mierze identyczna z klasyczną. Poruszamy się postacią po renderowanych lokacjach i mamy statyczne kamery. Nowością są ruchy obronne. Jill może razić zombie paralizatorem. Tymczasem Chris potrafi wsadzić granat w usta nieumarłego, odsunąć się, wycelować pistolet w granat i strzelić. Obie postacie mogą również używać noży obronnych, które można wbić w czaszki zombie. Istnieje system ekwipunku, gdzie przedmioty muszą być używane i przechowywane ostrożnie w zależności od sytuacji. Działa to w identyczny sposób jak w innych klasycznych Residentach. Mamy ograniczone miejsce na przedmioty i broń w plecaku, ale zapasy możemy gromadzić w skrzyniach, które są w sekretnych pomieszczań obok maszyn do zapisywania stanu gry. Schemat gry jest liniowy. Gracze poruszają się po rezydencji i jej okolicach walcząc z krwiożerczymi zombie za pomocą gradu różnej broni. Nieumarli występują we wszystkich kształtach i rozmiarach od zwykłych starych ghuli po paskudne szkarłatne zombie, które wymachują ostrymi jak brzytwa pazurami i biegają szybciej niż postacie. Są tu pająki, węże, psy. Prawie wszystko co gnije, a do tego stwarzają graczom różne wyzwania i są przerażające. Do tego dochodzą bossowie od rekinów miotających się po basenach po gigatyczne węże i przerośnięte, ludożerne rośliny oraz dodatkowy boss, którego nie było w oryginalnej grze. Kolejnym dodatkiem do rozgrywki jest super zombie. Jeśli powalisz kilkoma strzałami zombie, który padnie i tak pozostawisz je zapłacisz za to później. Po określonym czasie zombie wstaną i zmienią się w super zombie, które są szybsze niż którakolwiek z postaci i powalą Cię kilkoma ruchami ich pazurów. Możesz zapobiec ich pojawianiu się rozwalając zwykłym zombie głowy strzałem ze strzelby lub spalając, gdy je powalisz (trzeba mieć kanister z benzyną). Broń jest różnorodna i imponująca pozwalając graczom strzelać do wszystkiego. Od zwykłego starego pistoletu po strzelbę, granatnik, wyrzutnię rakiet, miotacz ognia. Używanie każdej broni jest świetne. Rozwalenie zombie, gdy krew i wnętrzności tryskają na wszystkie strony niesie ze sobą pewną dziką satysfakcję. Łamigłówki różnią się stopniem trudności i rozmiarem. Niektóre z nich będą znane graczom, którzy grali w oryginał. Inne są całkowicie oryginalne, bo zmienione, a także istnieją zupełnie nowe, które przeważnie rozgrywają się w dodanych obszarach, których nawet nie było w starej wersji. Nadal zbieramy mnóstwo baterii, herbów, pozytywek i wszelkiego rodzaju śmieci, które można wykorzystać w rezydencji. W tradycyjnym stylu także pchamy wielkie skrzynki i posągi. Resident Evil 1 remake podobnie do Resident evil 0 to dość wymagający tytuł nawet na średnim poziomie, a na trudnym jest dużym wyzwaniem, bo szybko zaczyna brakować amunicji. Rezydencja została rozbudowana i wzywa graczy swoim nastrojem i obietnicą czegoś wyjątkowego w sąsiednim pokoju. Na zewnątrz rezydencji znajdują się nowe obszary. Pojawiają się też nowi wrogowie. Wiele najbardziej stresujących obszarów z oryginalnej gry zostało całkowicie przerobionych co może wywołać prawdziwe poczucie napięcia lub ulgi na przykład wtedy, gdy ghul, którego spodziewamy się, że tu wkroczy na scenę tak naprawdę się nie pojawia w tym miejscu, ale później za to zaskoczy nas w innej strefie. Zostawiono takie znaki rozpoznawcze serii jak maszyny do pisania do zapisywania stanu gry oraz okno ładowania między pokojami to złowrogo otwierające się pomału drzwi. Remake jedynki to klimatyczna przejażdżka po rezydencji pełnej zombie. To świetna, uzależniająca zabawa. Możliwych jest ponad 10 różnych zakończeń.
Grafika i udźwiekowienie. W chwili premiery był to najładniejszy tytuł dostępny na GameCube. Przez wielu uważany do dziś za najładniejszą grę survival horror z renderowanymi tłami i statycznymi kamerami mimo, że minęło od premiery ponad 20 lat. Gra wykorzystuje wstępnie renderowane tła tak jak oryginał, ale ze znacznie ulepszonymi teksturami w wysokiej rozdzielczości, rozległą grafiką tła i zróżnicowanymi lokalizacjami. Następnie wykorzystuje wielokąty do nakładania w czasie rzeczywistym cieni, świateł, cząstek i animacji na otoczenie dzięki czemu ożywa. Rezultatem jest rezydencja z wentylatorami, które obracają się i rzucają straszne cienie na ściany z brzęczącymi światłami fluorescencyjnymi, które oświetlają brudne kuchnie pełne karaluchów, z roślinami i trawą kołyszącymi się na wietrze na zewnątrz domu, kałużami, które pluskają i odbijają światło. Świetnie dobrane kąty kamery rejestrują akcję z niesamowitych miejsc, gdy postacie idą długimi korytarzami, a cienie rozciągają się na podłogę i tunelują wokół otoczenia. Żyrandole kołyszą się gdzieś nad klatkami schodowymi, a animowane wrony obserwują je z parapetu okiennego instynktownie przechylając głowy. Woda rozpryskuje się z realistycznymi odbiciami, gdy zderzają się z nią gigantyczne rekiny, których martwe oczy patrzą tępo, a ich gigantyczne zęby są wyciągnięte. Zombie pełzają i upadają jak w filmie George'a Romero "Noc żywych trupów", krew wycieka z ich ust, a ich oczy są białe. Wyglądają absolutnie fantastycznie i oszałamiająco. Wygląd zombie w 2002 roku to była bomba atomowa. Taki efekt uzyskano, bo prawie cała moc przerobowa nowoczesnej wtedy konsoli Gamecube poszła w wygląd potworów 3d, gdy tła są w 2d. Dlatego dopiero Resident evil 2 remake z 2019 roku w pełnym 3d roku ma lepszy wygląd zombie. W grze poza zombiakami również postacie zostały skonstruowane z myślą o maksymalnej szczegółowości od stóp do głów więc twarz Jill jest zaokrąglona, jej oczy są zagłębione, rzęsy wystają, włosy są bardzo cienkie, a jej pasek, kamizelka, buty, spodnie mają rzeczywistą geometrię. Animacje śmierci wyglądają niemal realistycznie dzięki naprawdę genialnym efektom cząsteczkowym. Odstrzeliwując głowę zombie można zobaczyć nie tylko maleńkie strumienie czerwonej cieczy, ale także kawałki czaszki i mózgu, które rozpryskują się i uderzają o pobliską ścianę. Zapalniczki można użyć do wybuchu płomieni, które pochłaniają ciała poległych zombie zwęglając je efektownie na popiół. Gra zapewnia niesamowite wrażenia dźwiękowe. Tytuł działa z dźwiękiem przestrzennym. Możemy usłyszeć mrożące krew w żyłach jęki zombie z każdego możliwego głośnika. Jakość muzyki i efektów dźwiękowych to chyba najbardziej nastrojowa część gry. Nawet jeśli wiemy, że coś czeka za rogiem i tak jesteśmy zaskoczeni na dźwięk rozbijającego się okna, szczekającego psa lub wyjącego zombie. Muzyka też świetnie buduje nastrój i jest ekscytująca. Nawet cisza poprzedzająca wielką panikę jest niesamowicie skuteczna. Istnieją subtelne efekty w jaki dźwięk zmienia się odzwierciedlając różne kroki w zależności od tego czy postacie chodzą po trawie, drewnie czy szkle. Albo skrzypiące i zatrzaskujące się drzwi zakłócające ciszę niczym strzał w ciemność. Wszystko jest bardzo dobrze zrobione. Strach działa w dużej mierze ze względu na doskonałe fragmenty dźwiękowe nad którym Capcom pracowało, by środowisko było jak najbardziej filmowe. Mrożące krew w żyłach, klimatyczne i całkowicie przerażające!
Podsumowanie. Resident evil 1 remake to dla mnie najlepsza gra serii razem z Resident evil 2 1998 i jedna z najlepszych gier w ogóle. Klimat, aż wylewa się z ekranu. Idealne odśweżenie pierwszej części cyklu. Uważam, że to najlepszy remake jaki kiedykolwiek powstał. Boski klimat i grywalność oryginału zachowana. Grafika rewelacyjnie odświeżona. Najładniejsza gra na GameCube. Capcom udoskonalił sztukę łączenia wstępnie renderowanej scenerii z animacjami otoczenia i obiektami wielokątnymi czego efektem jest najbardziej imponująca wizualnie gra wideo z redenderowanymi tłami jaką kiedykolwiek wydano. Dbałość o szczegóły jest wyjątkowa. Obraz naszej postaci odbija się w najmniejszej kropli cieczy, cząsteczki kurzu wirują w świetle, plamy wolumetrycznej mgły unoszą się po ekranie, a każde źdźbło trawy kołysze się swoim rytmem. Część dźwiękowa gry jest równie wysokiej jakości. To niesamowicie klimatyczna gra wideo. To triumf jako samodzielna przygoda i wielkie osiągnięcie jako remake, ponieważ większość remaków potrafi popsuć coś co było świetne w oryginale, a tu nie ma nic do zarzucenia. Resident Evil 2 1998 jest często uważany za szczyt serii, ale mimo że wprowadził szereg ulepszeń w rozgrywce serii nigdy nie był tak przerażający jak Resident evil 1996. Przy Resident evil 1 remake Capcom połączył to co najlepsze z jedynki i dwójki w jedną niesamowitą grę, która wyróżnia się na tle całej serii. Dużą siłą jest regrywalność. Klasyczne odsłony Residenta mają coś w sobie, że zachęcają do wielokrotnego przechodzenia. Świetnie bawią, a do tego są przerażające, klimatyczne i niesamowicie wciągające. Z dwiema grywalnymi postaciami, trzema poziomami trudności, prawie tuzinem różnych zakończeń i rozgałęzionymi ścieżkami fabularnymi w zależności od tego czy określone cele zostaną osiągnięte gra oferuje wiele do zrobienia. Każdy kto ma skłonność do makabry będzie zachwycony. Przechodziłem ten remake więcej razy niż oryginał. To dla mnie drugi najbardziej ulubiony Resident po oryginalnej dwójce i jedna z najlepszych gier survival horror. Gra obecnie najlepiej wygląda, gdy do wersji zremasterowanej HD dogramy fanowskie REupscale Project, gdzie mamy ładniejsze tła na podobnej zasadzie jak Seamless HD Project do Resident evil 1-3.
https://www.youtube.com/watch?v=pBawPeaObZI&ab_channel=D%27Flayer

Genialna gra z rewelacyjnym klimatem. Atmosfera tajemnicy wciąga od początku do końca gry. Zagadki tez są bardzo ciekawe.
Słabo po latach prezentuje się natomiast drewniane poruszanie się i irytujący mały ekwipunek, który wydłuża grę o parę godzin. Jednakże najgorszym elementem w całej grze, jest moment, w którym pewnej zagadki nie możemy rozwiązać w określony sposób grając Chrisem, a jedynie drugą bohaterką czyli Jill. Jest to na tyle niejednoznacznie zakomunikowane, że kosztował mnie 2 godziny ponownego przeszukiwania lokacji, czy aby na pewno czegoś nie przeoczyłem i dopiero w internecie sprawdziłem, że moją postacią tego co planowałem nie da się zrobić. Słabe i irytujące.

Resident Evil HD - recenzje graczy