T20

Strasznie toporna i brzydka gra. Fabuła wydaje się ciekawa, ale system walki to jakiś dramat gdzie ma się wrażenie jakby główna bohaterka rzucała papierowymi kulkami w przeciwników. Słabo się w to gra i słabo się to ogląda.

Przecież aktorzy mają podpisane kontrakty i nie mogą ot tak sobie krytykować serialu, w którym występują i który jeszcze nie wyszedł. Wystarczy zobaczyć jak było chociażby z ostatnim sezonem gry o tron, gdzie trwała promocja serialu i wciąż obowiązywały ich umowy. Jak wszystko wygasło to zaczęto mówić szczerze i krytycznie, bo nie groziły im pewnie pozwy prawne.

Dobra gra w starym stylu. Zamknięte lokacje, powolna eksploracja, troche strzelania, czytania notatek i pchanie fabuły do przodu. Dość irytujący Mister X, ale można się przyzwyczaić.
Szkoda że dzisiaj nie robią takich krótkich, ale treściwych produkcji co to potrafią wciągnąć człowieka na kilka godzin bez zbędnego odznaczania po raz któryś jakiegoś nudnego zadania związanego ze zbieractwem.

Gra bardzo podobna do piątki, ale tam główny zły był o wiele lepiej napisany i jakoś tak bardziej się człowiek angażował, a tutaj niby zatrudnili znanego aktora, a nie potrafili napisać dla niego czegoś lepszego.
Historia nie jest zła, a główna bohaterka to chyba najlepsza jak do tej pory, no ale brakło czegoś więcej od strony fabularnej nie mówiąc już o strasznie kiepskich misjach pobocznych i mega powtarzalnych aktywnościach.
Brakuje drzewka rozwoju i jakiegoś poczucia progresu postaci, bo niby się lvluje, a tak na serio nic się z tego nie ma. Można sobie znaleźć ciuchy z bonusami do obrony czy leczenia i to tyle z tych ważniejszych, bo cała reszta dodaje jakieś bzdury typu szybsze łowienie ryb czy szybsze bieganie. Z uzbrojeniem też w zasadzie jest to samo, bo niby znajduje się super pukawki, ale mam wrażenie że gra wymusza jednak skradanie, bo jak chcesz iść na całość to sorry, ale alarmy są wszędzie i zaraz leci wsparcie w postaci helikopterów, które nie chce paść po kilku strzałach z wyrzutni, a o czołgach to już nie wspomnę. Te super bronie zazwyczaj nie mają tłumika, więc i tak bierzesz swoją, modyfikujesz i tak biegasz z tym prawie do końca gry.
Ogóle gra jest niezła, bo ładnie wygląda, fajnie się strzela, nawet daje rade fabularnie, ale to są klimaty dla kogoś kto akurat szuka czegoś lekkiego i chce sobie postrzelać bez większego zaangażowania w cokolwiek. Dodam jeszcze, że jest sporo humoru przeplatanego z czymś poważniejszym i czasami ciężko zrozumieć zamysł twórców, bo w jednej chwili są ciężkie tematy, jak śmierć, walka z tym złym itd. a dosłownie za chwile jakieś gimnazjalne śmieszki poza kontrolą. Niby humor jest super, ale w tej kwestii brakło jakiegoś odseparowania jednego od drugiego.

Polecam Dry Drowning. Super detektywistyczna historia z możliwością wyborów i różnych zakończeń.

Gra jest świetna i wciąga jak bagno, ale jest też często niesprawiedliwa. Mam drużynę bohaterów na 6 poziomie, pokonuje dungeon z palcem w nosie i kiedy nadchodzi walka z bossem zaczyna się cyrk. Przykładowo: rozpoczyna się walka z tym dużym działem i wiem że muszę wyeliminować tego typka co oddaje strzał, ale gra postanawia się na mnie wypiąć i CZTERY ciosy KAŻDEGO z mojej drużyny chybiaja celu i typek odpala działo, które zjada praktycznie 80% życia mojej drużynie. Trzeba się wycofać i uciekać. Cała wyprawa oprócz zdobytego lootu na nic, bo miałam pecha. Serio fajnie się w to gra, ale takie akcje tylko dobijają i żadna strategia i przygotowanie do walki nic nie da, jak nie jest ci pisane zwycięstwo...

Niby wszystko jest ok, ale szkoda że bohaterowie to jakieś dzieciaki, a nie dorosłe osoby. Dziwnie to wygląda, ale zapowiada się fajnie.

Jako kobieta stwierdzam, że taki brzuch jedynie kojarzy mi się z panami, którzy codziennie walą browary po pracy i siedzą na tyłku przy meczyku. To w ogóle nie jest atrakcyjne i w ogóle nie jest żadnym atrybutem prawdziwego mężczyzny. Jedno to mieć trochę smalcu, a drugie mieć bebzon że ci siusiaka nie widać.

Szkoda że nie zostali przy korytarzowym, systemie rozgrywki i zachciało im się pseudo otwartego świata, którego zwyczajnie nie potrafili wypełnić ciekawą zawartością, bo co by nie mówić to jednak eksploracja nijak nie wynagradza gracza za chodzenie i przeglądanie każdego kąta. Również nie rozumiem po co dodali jakiś dziwny system craftingu, gdzie trzeba zbierać chemikalia i jakiś złom żeby wytworzyć amunicje, apteczki i granaty. Dopasowywanie ulepszeń do broni jest bardzo dobrym pomysłem, ale zbieranie śmiecia tylko po to żeby złożyć kilka sztuk amunicji, którą zaraz wyrzucamy w stronę wroga, z którego z kolei znów leci śmieć jest zwyczajnie zamkniętym kołem niekończącego się wytwarzania i oglądania animacji zdjętego plecaka.
W poprzednich częściach człowiek jakoś oszczędzał każdy pocisk, bo znajdowało się tego niezbyt wiele, a tutaj wystarczy kilka puszek i jakichś płyn i już można sobie robić śrut czy naboje snajperskie przy zwykłym stoliku. Apteczki też już nawet nie trzeba oszczędzać bo zebranie kilku grzybów i złomu daje tego ogromną ilość. Jakoś to mało przemyślane i psuje klimat.
No ale najgorszy chyba jest sam pomysł bombardowania gracza ogromną ilością dialogów, na które Artem zwyczajnie nie może odpowiedzieć. W 2033 i Last Light historia i narracja były postawione nie tak bezpośrednio w stronę głównego bohatera więc człowiek jakoś przebolał ten brak głosu, ale Exodus się nie patyczkuje i każda postać zwraca się dosłownie w stronę Artema, pyta go o zdanie, krzyczy przez radio o zgłoszenie się czy wymaga odpowiedzi w krytycznych sytuacjach fabuły, a tutaj NIC. Nawet kiedy pojawia się sytuacja zagrażająca życiu bo ktoś np. mierzy do niego z broni, facet nie powie że jest kimś tam i nie ma złych zamiarów tylko stoi i się gapi. Jak dla mnie to największy i najbardziej absurdalny pomysł w całej grze.
Grafika jest ładna, fabuła jest dobrze napisana, ale w ogólnym rozrachunku to zwykły średniak, który od połowy staje się strasznie nudny i człowiek błaga o pominięcie dialogów, czego oczywiście się nie da zrobić. Od połowy się zmuszałam żeby to ukończyć i fajne było zobaczyć napisy końcowe, ale szkoda że z przymusu, a nie przyjemności.

Niby gra mi się podoba, ale odrzuca mnie bardzo krótki dzień i brak możliwości przetrwania na zewnątrz. Człowiek ledwo wyjdzie z domu i nagle musi wracać, bo nadciąga noc. Ja rozumiem że takie są zasady gry tylko mapa jest dość spora i nie zawsze pokazuje gdzie jesteś i można tak błądzić i tracić czas na włóczenie się po lesie.
Bardzo podoba mi się klimat tylko szkoda że nie zrobili czegoś takiego jak w Don't Starve gdzie da się uchronić przed zgonem podczas nocnej eksploracji.

Dziwne że nie ma ani jednego komentarza. Moja pierwsza gra z tego typu i powiem że bawiłam się świetnie. Bardzo dobrze przedstawiona historia, świetnie napisany scenariusz z ciekawymi detektywistycznymi dochodzeniami no i mega fajna sprawa że od naszych decyzji zależy zakończenie. Serdecznie polecam.

Lubię symulatory chodzenia, ale tutaj twórcy w ogóle się nie postarali i gra dosłownie torturuje gracza tym powolnym do porzygu chodzeniem i powolnymi do porzygu interakcjami. Wszystko wydaje się odbywać w spowolnionym tempie, a jak trafisz na buga to weź resetuj cały rozdział, bo albo się nie da iść, albo dotknięcie czegoś skutkuje blokadą i nie da się nic zrobić. Jedyny plus to chyba ładnie zaprojektowane lokacje, ale wszystko pozostałe to jedna wielka nuda.

I to pewnie jest powód dlaczego te dzbany po dwóch miesiącach wprowadzenia GOW do GeForce NOW nagle go wycofują.
Nie ma to jak dobra polityka i zachęcanie graczy do kupna...

Jezu ludzie, przecież w tej grze nie mówi się przez cały czas o LGBT tylko wątek główny dotyczy zupełnie czegoś innego. Na początku tylko mówią że Tyler to trans i jeszcze później jest to jakoś tak wplecione w sytuację w jakiej znaleźli się główni bohaterowie, ale to nie jest wątek przewodni. Pomijając już te kwestie, to fabuła jest zwyczajnie nudna, a postacie nie mają w sobie za grosz ciekawości i jakiegoś sensownego charakteru. Dontnod chyba od czasów pierwszego i od biedy drugiego LIS nie potrafi już stworzyć dobrej przygodówki.

https://www.youtube.com/watch?v=ui8kUKuLBaU

Cieniutka gra z nudnawą fabułą.
Początek niby obiecuje jakieś kryminalne sprawy, a tutaj zaraz cuda nie dziwy i pokraczny romans w tle.
Postacie są nudne, ten główny zły wywołuje raczej uśmiech politowania no i jeszcze dobijają dziwaczne zagadki, które często mają mało wspólnego z logiką.
Wizualnie gierka prezentuje się całkiem przyzwoicie więc to na plus, ale ogólny odbiór to taki mocny przeciętniak na 5 godzin.

W sumie to mnie nie złapał ale miałam dziwne szczęście, bo akurat była kontrola, a ja pokazałam bilet skasowany tego samego dnia ale kilka godzin po jego ważności i kanar to uznał. Zerknął na szybko i chyba tylko spojrzał na date więc mi się upiekło :P

Demo w ogóle nie zachęca do kupna tej gry.
Co oni sobie myśleli żeby uśmiercać gracza po jednym strzale kiedy ewidentnie główna postać to jakiś super mechaniczny hybryda wizualnie odporny na sporo ciosów, a tu jedno pyknięcie i zgon.
Gra zapisuje się w określonym momencie i masz robić wszystko od początku jak polegniesz w ostatniej sekundzie poziomu lol.
No ja nie kupiłam i nie zamierzam, bo wygląda obłędnie, ale niemiłosiernie irytuje i chwila gry i ponad 70 zgonów, pozdro.

Super gierka i jak ktoś polubił Hollow Knight to tutaj będzie się bawił świetnie. Szkoda tylko że nie ma żadnej mapki chociaż schowanej w menu, bo jednak ciężko zapamiętać gdzie kiedyś nie dało się wejść, a po uzyskaniu mocy już się da.

Sama historia i system dialogów to mega pozytyw, ale szkoda że nie wiedziałam że w tej "grze" jako gameplay funkcjonuje tylko i wyłącznie słowo pisane. Tutaj się tylko i wyłącznie czyta. To nie jest gra z dużą ilością dialogów i jakimiś okazyjnymi walkami jak w Torment. Sam tekst, tylko i wyłącznie. Jak ktoś gra z dwie godzinki dziennie to szkoda odpalać, bo jak przejście zajmuje 40h to umrzecie z nudów i w zasadzie nie poczujecie progresu. To jest dobra produkcja, ale nie na relaks po pracy.

Dość mocna kaszana. W grach typu soulslike system walki powinien być idealnie dopracowany, no a tutaj to normalnie akcja rodem z Gothicka, gdzie bohater macha bronią jak cepem, a uniki robi jak jak jakaś drewniana kukiełka.
System respawnu też jakiś pokraczny i wkurzający, bo pomimo odblokowania skrótów to i tak trzeba biegać z pół lokacji do walki z bossem, bo żaden geniusz nie wpadł na pomysł żeby chociaż dać punkt odrodzenia przed ważną walką.
Ja rozumiem że to ma być trudna gra, ale grindowanie żeby zdobyć lepsze eq, bo padniesz na strzała, albo bieganie jak dzban z jednego końca mapy do drugiego to inna sprawa.
Strasznie irytujący tytuł i o ile Lords of the Fallen był taki se i też miał dość z drewna no to dawał satysfakcje, a tutaj? Korytarz korytarzem pogania z masą wkurzających przeciwników i bezsensownym bieganiem. Mehhh.

Co tu się dzieje na tej stronie loool. Cała główna zawalona Wiedźminem i spekulacjami odnośnie każdego detalu jaki może się pojawić. Dajcie se siana, są też inne gry.

To mój ostatni preorder jaki zamówiłam. Pamiętam jak obiecywali że nie będzie DLC i wszystko będzie w wersji już wydanej, a tutaj zonk.
Dodatki nie dość że wyszły to jeszcze ewidentnie widać że ostatni to wycięte po chamsku realne zakończenie całej gry lol.
W inkwizycji jedynie trzyma poziom dobra fabuła i sympatyczni towarzysze, a cała reszta to jakieś misje rozrzucone po całej mapie polegające na odznaczeniu jakiegoś znacznika na mapce żeby w zasadzie nic z tego nie mieć.
Jak oni w taki stylu stworzą kolejną część to powodzenia...

Coś czuję że Mass Effect 5 to będzie jeszcze większe rozczarowanie niż Andromeda. Dragon Age jeszcze można ścierpieć, bo tam są ciągle nowe postacie, a w piątce już zaczynają się zabierać za Liare i może Sheparda, a jak z nich zrobią jakieś pokraki to fani ich zjedzą.

Niestety średnia gierka. Chodzenie i czytanie notatek wcale nie jest takie złe, ale po Amnesii w tytule spodziewałam się o wiele lepszej historii i o wiele lepszego klimatu. Moim zdaniem największym błędem było dodanie tak dużej ilości dialogów dla głównej bohaterki, która zwyczajnie nie wie kiedy się zamknąć. Tasi nieustannie gada o wszystkim. Ciągle mówi o tym że się boi, o tym że coś widzi, o dziecku, o mężu, o przyjaciołach, o tym że jest gorąco itd itd. Tutaj pierwszych skrzypiec nie gra osoba siedząca przed monitorem, tylko główna bohaterka i jej wieczna paplanina. Przez to wszystko resztki jakiegokolwiek klimatu uciekają jak tylko się pojawiają, a elementy horroru które trwają dosłownie minuty są żenujące i mało straszne. Do ukończenia się zmusiłam i naprawdę starałam się wczuć w historię, ale ona jest zwyczajnie mało ciekawa. Ze wszystkich gier tego studia Rebirth jest niestety na ostatnim miejscu.

Newt to chyba najnudniejsza postać w historii całego świata magicznego. Przecież ten typ irytuje od samego początku do samego końca. Szkoda że usilnie próbują ciągnąć tego gniota dalej ;/

Ta gra jest bardzo dobra, praktycznie 10/10 ale tylko gdzieś tak do połowy.
Potem wszystko zaczyna tak bardzo nudzić, że trzeba się zmuszać do grania.
Historia jest całkiem przyjemna, postacie mega super, dialogi również, ale to co zabija tą grę to powtarzalność.
Każdego dnia Mae wstaje, biega od jednego końca miasta do drugiego, rozmawia z tymi samymi postaciami usadowionymi w tym samym miejscu(z wyjątkami) i kończy dzień na szwendaniu się z wybranym przyjacielem.
U mnie licznik pokazał 12h i uważam że połowa z tego czasu by była wystarczająca żeby nie zanudzić gracza na śmierć.
Ograłam ten tytuł, bo miał być podobny do Oxenfree ale Night in the Woods to zwykła bułka słodka, a Oxenfree to wybitny kawałek tortu.

Gra jest śliczna i ma pięknie zaprojektowane lokacje, ale to tyle z plusów.
Jako fanka symulatorów chodzenia niestety fabuła mnie nie urzekła i zwyczajnie zaczęłam się nudzić po godzinie.
Przeczytałam każdą notatkę, podniosłam każdy przedmiot i w ogóle nie czuje że dodało to jakiegoś smaczku czy kopa opowiedzianej historii.
Elementy ucieczki i tanie jumpscary mogli sobie darować, bo nic to nie wniosło do gry, a jedynie irytowało.
Zakończenie to porażka z zerową satysfakcją i zaskoczeniem. Mehh

Po obejrzeniu Orphan Black nie mogę się doczekać She-Hulka w wykonaniu Tatiany Maslany. Bardzo dobra aktorka, która zasługuje na większy rozgłos.

Wybory wyborami, ale by mogli zmienić normalne napisy do dialogów Wrexa, a nie typ rzuca bluzgami na lewo i prawo pomimo że w oryginale tego nie robi. Strasznie wkurzające.

Komentarze to czyste złoto. Do you lelelelike it? xD

Ależ ta gra jest strasznie dziwaczna.
W jednej chwili fajnie się chodzi i skanuje otoczenie pochłaniając klimat i fabułę, a zaraz jakiś element ze strzelaniem i skradaniem i znów skanowanie i zaraz jeszcze coś innego.
Zamiast postawić na jeden stały element i go udoskonalić to nawrzucali wszystkiego po trochu i za każdym razem jak się człowiek wkręca w sytuacje to nagle trzeba się oderwać, bo pojawia się inny element rozgrywki :/

To wciąż stary dobry ME, no ale może problem jest taki, że jest dosłownie "stary".
Jedynka została najmocniej odświeżona i to widać, ale dwie pozostałe? Może jak człowiek zacznie sobie porównywać zdjęcia z przed i po, to będzie w stanie dostrzec różnice, ale bez tego to tak słabawo.
Dwójka może jeszcze coś pokazuje, ale w trójce to chyba nie zmienili nic...
Największym plusem jest oczywiście spakowanie wszystko w jedno wydanie, ale też szkoda że nie da się tych gier instalować po kolei, a nie od razu wymusza ściąganie i instalowanie wszystkich trzech części. Ogólnie to warto kupić na promocji, bo za pełną cenę to jednak przesada :D
Tak swoją drogą mam wrażenie że to wydanie pozwoli importować zapisy do nowej części, ale mogę się mylić.

Ja bym dodała Grey's Anatomy. Świetny serial o chirurgach i początkach ich kariery w medycynie poplątany z osobistymi dramami, sprowadzony do taniej opery mydlanej o dupie marynie. Serial się trzymał jakoś do 6 sezonu, a potem aktorzy zaczęli odchodzić i zrobili z tego gnojowice. Aktualnie chyba leci 18 sezon(xD) gdzie zostały dwie aktorki z głównej obsady.

Po ukończeniu mam ciągle wrażenie jakby w każdym aspekcie rozgrywki czegoś zabrakło. Postacie są naprawdę fajnie napisane i każdego polubiłam, ale nie ma z nimi jakoś szczególnie wielu interakcji i to zostawia mocny niedosyt. To samo jest z postaciami romansowymi i dosłownym romansem, gdzie na temat uczuć można pogadać chyba z trzy razy w ciągu całej gry. Plot twist jest mierny i w zasadzie głupio wytłumaczony, a zakończenie zwyczajnie rozczarowujące, no a sama główna fabuła nie jest jednolicie prowadzona, tylko twórcy ciągle ją przerywają na rzecz w/w romansów albo innych rzeczy do roboty. Pamiętam w jedynce i dwójce pomimo że sporo się działo, to historia nie zbaczała z toru i tak jak Chloe i Max bawiły się w basenie to wciąż prowadziły swoje śledztwo. To samo z Braćmi w dwójce np. na farmie zielska gdzie niby się relaksowali i pracowali, ale było to podyktowane fabularnie. Tutaj nagle w jednym z epizodów robimy

, który nie ma nic wspólnego z tym co powinniśmy robić aby ciągnąć naszą sprawę dalej...
Oczywiście ten etap był bardzo fajny, ale jakoś pasował na dodatkowy bonus DLC niż praktycznie cały epizod.
Muzyka o ile w poprzednich częściach grała podczas ważnych scen żeby wzbudzić emocje i wprowadzić klimat, tak tutaj gra tylko wtedy kiedy Alex zdecyduje się na relaks w postaci położenia się na łóżku, usiądnięcia na krześle, popatrzenia na jeziorko itd.
Mocy bohaterki nie chce mi się mocno komentować, bo fajnie wygląda i wydaje się pożyteczna, ale uważam że był to zmarnowany potencjał.

Ogólnie uważam True Colors za coś pomiędzy jedynką i dwójką jeśli chodzi o jakość wykonania i pomimo tego, że gra za szybko się kończy i traktuje wszystko dość pobieżnie to można spokojnie grać i czerpać radość ze starych schematów. Brakło mi tylko tego kaca emocjonalnego, który dała mi jedynka i dwójka kiedy je kończyłam. Tutaj w sumie to takie "ok, to już...?"
A, no i graficznie jest naprawdę niesamowicie. Ruchy ust i ekspresja na twarzy bohaterów to jedno wielkie WOW.

Kiepskawa ta wyprzedaż. Kupiłam tylko jedną grę, a reszta nabyta na enebie.
Przecież pomimo obniżek to na sklepach z kluczami spokojnie można wyrwać coś o 20zł taniej jak nie lepiej.
STALKER Cień Czarnobyla ponad 20zł, a na enebie cały zestaw 3 gier z tej serii za 20zł...

Szkoda że za taką fajną fabułą i świetnie wykreowanymi postaciami stoi taki pokraczny system walki.
Żeby zrobić cokolwiek trzeba ciągle walczyć i ciągle się męczyć z nudnymi do porzygu wrogami, co skutecznie zniechęciło mnie do ukończenia tytułu.

Nina: Kroniki Agenta – Tunele Afganistanu
"chłopcy, dobra jestem no nie?"
Pozdro dla kumatych :D

Tylko ja miałam zbugowane karty za kolejkę odkryć? Raz dostawałam, a raz nie i nawet za kupienie gier nie zawsze wchodziły...

Tymczasem BioWare zapowiada przedstawienie Dragon Age 4 10 grudnia na The Game Awards 2020. Możliwe że zrobili z tego jakieś mmorpg, albo jeszcze gorszą gnojowice, dlatego uciekli żeby nie było wstydu.

Z początku gra wydaje się super klimatyczna i dość straszna, ale im dalej tym gorzej.
Zamknięte lokacje to nic złego, ale tutaj przez większość czasu poruszamy się wąskimi korytarzami, w których ledwo mieści się główny bohater,a kiedy trafiamy na otwartą przestrzeń to już wiadomo że za chwile będzie jakaś grubsza walka, ale najpierw mamy czas na zebranie przedmiotów i przyciśnięcie jakiegoś guzika aktywującego.
Schemat działań zaczyna razić gdzieś tak w 6 rozdziale, gdzie miałam już powoli dość biegania po podobnych miejscach i robienia ciągle tego samego. Kiedy Isaac dostaje zadanie, w którym musi coś włączyć/wyłączyć bądź coś zdobyć to na 100% za chwile odzywa się jeden z dwóch towarzyszy i oznajmia że nagle coś się zepsuło i trzeba tam iść i to naprawić.
Główny bohater nie posiada głosu, ani nie reaguje na zupełnie nic, więc równie dobrze można by grać jakimś innym randomem, co nie zrobiło by mi żadnej różnicy. Jedynym przejawem jakiegokolwiek rozumowania są opisy misji, gdzie Isaac coś tam opisuje, ale to kwestia dwóch/trzech bezpłciowych zdań co robić dalej. Sama walka również na początku jest całkiem fajna, ale znów po jakimś czasie pojawia się monotonia. Niby co jakiś czas pojawiają się nowi przeciwnicy, ale w większości i tak walczymy ze zwykłymi nekromorfami i dzieciakami. W ogóle to poruszanie się jak i celowanie to jakaś tragedia, gdzie bohater obraca się w okół własnej osi jak jakiś ociężały hipopotam. Dodam że grałam na padzie i nawet jakoś to szło, ale były przypadki że podczas celowania musiałam sięgnąć po myszkę, bo niektórych etapów po prostu nie da się wykonać na gamepadzie. Dokładnie chodzi o moment ataku macki i trafienia świecącego kokona jak i strzelanie z działa. Nie mam pojęcia jak ludzie przeszli ten etap na konsoli, ale nawet za pomocą myszki było ciężko wycelować. Fabularnie to coś się tam dzieje, ale gra bardziej skupia się na wiecznym naprawianiu statku i ucieczce niż na pogłębieniu wątku związanego z

i obcymi na statku.
Na plus oczywiście leci ładna grafika, dobra optymalizacja, udźwiękowienie, możliwość ulepszania ekwipunku, różne choć niezbyt przydatne uzbrojenie no i dość nudni, ale fajnie zaprojektowani wrogowie.

Ależ ta gra jest niebywale nudnaaaa! Sama historia i szukanie tytułowej odpowiedzi "dlaczego" jest całkiem OK, ale reszta to totalny niewypał. Dialogi ciągną się jak flaki z olejem, a główni bohaterowie i postacie poboczne nie przejawiają żadnych cech, które by mogły wzbudzić w graczu jakąkolwiek sympatię.
Osobiście czuję spore rozczarowanie na słabe rozwinięcie wątku Tylera. Byłam ciekawa co siedzi w głowie takiej osoby i co przeżywa jako dziecko, ale niestety twórcy napisali wątek transseksualisty i nie dali mu szansy na rozwinięcie skrzydeł. Po znalezieniu dziennika z czasów dzieciństwa nie da się go przeczytać poza dwoma stronami, co jest strasznie słabe, a o braku górnej operacji dowiadujemy się dopiero w drugim epizodzie. Brakuje tutaj dobrego scenariusza i jakichś zwrotów akcji, które naprawdę mogą zainteresować, a nie włóczenia się do po tym samym domu przez kilka godzin i klikania na każdy możliwy przedmiot na półce żeby posłuchać kolejnych beznadziejnych dialogów. Koniec gry też mega rozczarowujący i pomimo iż miałam pozytywny wynik to jednak zupełnie mnie to nie obeszło.

Gra już na samym początku sprawia wrażenie taniej i prostej produkcji no i niestety pozostaje taka do samego końca.
Jest to typowy średniak, w który gra się całkiem przyjemnie, ale jak już chcieli tworzyć coś podobnego do Soulsów to mogli się w to bardziej zaangażować.
System walki jest bardzo przystępny tylko panuje tutaj straszna niesprawiedliwość, bo kiedy ja blokuje cios to koniec końców brakuje mi staminy na dalszy blok, a mój przeciwnik okładany dobre 5 minut ma totalnie wywalone, bo jakiś geniusz zaprojektował wrogów z nieskończonym paskiem wytrzymałości. Dodatkowo im więcej gracz ma poziomów i jak rośnie w siłę wrogowie przestają sprawiać jakiekolwiek wyzwanie. Grałam łotrzykiem i w pewnym momencie nawet już nie opłaca się robić uników, bo całe combo wpakowane w moba bardzo szybko pozbawia go życia i satysfakcja ze zwycięstwa gdzieś przepada. Bossowie są unikatowi i fajnie wyglądają, ale posiadają niesamowicie ubogi wachlarz zachowań że aż człowiek ziewa podczas epickiego starcia. Zazwyczaj są to 3 ciosy, jakiś atak obszarowy i szarża. Nie wiem czy to ja jako weteranka soulsów przeszłam wszystko z palcem w nosie czy wszystko jest po prostu zbyt łatwe? Najbardziej boli mnie to że nie da się już grać kiedy pokonamy ostatniego bossa. Gra jest ewidentnie zaprojektowana w stylu FromSoft gdzie mamy skróty, chceckpointy, "dusze", questy poboczne i odradzanie wrogów więc dlaczego do jasnej ciasnej nie dali opcji grania po ukończeniu fabuły? Żeby zagrać w DLC nagle dowiaduję się że po pokonaniu jakiegoś bossa trzeba pogadać z kowalem od run i on przenosi bohatera do nowej lokacji, tylko najgorsze w tym wszystkim jest to, że nigdzie nie ma o tym informacji, a jak zajdziesz w fabule za daleko to nie da się już aktywować tej linii dialogowej więc zaczynaj grę od nowa! Runy wymienia się raz na ruski rok więc skąd mam wiedzieć że ten npc przenosi do dodatku?! Gra wyrwana na przecenie steam i niby bawiłam się całkiem nieźle, ale 15 godzin i napisy końcowe to zdecydowanie za wcześnie. Gra posiada dwie(xD) lokacje po których kręcimy się w kółko, bo nikt nie wpadł na pomysł szybkiej podróży, przed obawą że ludzie by kończyli po 5 godzinach, a tak męcz się bieganiem w kółko i biciem tych samych wrogów. Można zagrać jak się komuś nudzi, ale koło soulsów to nigdy nie stało.

Przecież wydawnictwo, które zajęło się tym projektem od początku miało fundusze, tylko tutaj chodziło im o rozgłos i zachęcenie fanów Keanu do kupienia komiksów z ciekawymi wydaniami i zniżkami.

We didn’t need Kickstarter to fund the series, that was already done.

We needed Kickstarter’s reach. Its distribution platform.

Niby czekam na tą grę, ale tylko z sentymentu do fabuły i uniwersum, bo totalnie nie wierzę że oni jeszcze potrafią zrobić cokolwiek dobrego.
Pewnie znów stworzą duży świat, po którym będzie się biegać od lewej do prawej bijąc respiące się potwory i przy okazji zbierać misje poboczne w postaci kartek, których nikomu nie chce się czytać.
Już Ubisoft polepszył swoje gry podbierając pomysły z Wiedźmina, a BioWare idzie w zaparte i robi pełne grindu i nudy mmorpg.

Grałam sporo czasu w jedynkę i w końcu skusiłam się na Sandstorm i powiem że gra jest dość podobna do poprzedniczki tylko o wiele ładniejsza...i tyle? Czytałam że wcześniej były pojazdy, a teraz już ich niestety nie ma więc nijak nie da się zdobyć osiągnięć co jest trochę smutne. Gra sporo ludzi, strzelanie jest przyjemne, a teraz jeszcze dodali nocne mapy, które są dość średnie, ale wciąż sprawiają sporo frajdy więc mogę polecić gierke. Optymalizacja by mogła być lepsza, bo chodzi tak sobie, a przecież nie ma tutaj jakichś wodotrysków graficznych, które by wypalały oczy więc trochę dziwna sytuacja. Na forum widać sporo ludzi na to narzeka, ale faktem jest że tutaj raczej nie ma bezsensownej naparzanki na wrogów tylko jeden/dwa strzały i leżysz więc trzeba się zastanowić nad tym co się robi.

Tylko mnie wkurza ten dziwny voice acting głównej bohaterki? O ile w Odyssey bohaterowie mieli dość irytujący akcent to głosy mieli bardzo fajne i po jakimś czasie fajnie się tego słuchało, a ta baba brzmi jakby specjalnie chciała wyjść na twardą wojowniczkę z jajami, coś w stylu "ej patrzcie jestem groźna grrahhhrrrr!" Oby męska wersja wypadła lepiej...

Jak ktoś oczekiwał identycznej gry jak jedynka to może się mocno rozczarować.
Mamy tutaj bardzo gęsty klimat, który sprzyja strachowi, ale jest jeśli chodzi o momenty kiedy można się rzeczywiście przestraszyć to trzeba przyznać że jest tego bardzo niewiele.
Coś stuka w ścianę, pociągnięte drzwi nagle się zamykają,po dotknięciu jakiegoś przycisku cały ekran szaleje, a my uciekamy bo leci jakaś groźna muzyka. Nie jest to nic złego i jedynka też miała takie zagrywki tylko tam dochodziły jeszcze potworki, które jakoś tam straszyły. Tutaj po połowie gry dopiero zaczyna się zabawa ze świnkami i muszę przyznać że od momentu jak je zobaczyłam i oberwałam kilka razy to niestety z gry wyparował cały klimat. Na dobrą sprawę to wieprzowina jest głucha i ślepa i pojawia się z kilku miejscach, a wymijanie ich jest dziecinnie proste więc po kliku razach człowiek już nawet się nie stara. Najwięcej dla mnie zrobiła ścieżka dźwiękowa i całkiem dobra fabuła. Zjazd windą do serca maszyny to totalny odlot i super moment w grze.
Tak szczerze to myślę że druga amnesia jest takim symulatorem chodzenia bez większych zagadek, bez ekwipunku i z dużą liczbą notatek do przeczytania. Ot chodzimy i wchłaniamy esencję miejsca i tragizm postaci. Ja mam jakąś słabość do takich gier więc mi się bardzo podobała, ale jeśli ktoś oczekuje horroru i walki o przetrwanie to jednak nie jest to tego typu produkcja.

Gra mi się podobała i w ogóle, ale zdecydowanie wolę poprzednią część.
Tam sprawy były bardziej rozbudowane i dawały szansę na myślenie, a tutaj tak naprawdę nie pomyliłam się ani razu.
Wszystko dzieje się bardzo szybko i nie pozostawia czasu na jakiekolwiek zastanawianie się nad konkretnymi motywami danego przestępcy i wnikania w jego zachowanie. Większość dość krótkich spraw jakie mamy do rozwiązania posiadają jakiś element zręcznościowy co moim skromnym zdaniem w ogóle nie pasuje do tej gry. Etap w świątyni gdzie jest tego najwięcej doprowadził mnie do białej gorączki i niestety musiałam to pominąć. Wątek przewodni córki Sherlocka niby też jest całkiem niezły, ale czy tak naprawdę mamy na coś wpływ? Dziewczynka prosi ojca o lekcje na pianinie i można jej odmówić na trzy różne sposoby. Po co to?
Byłam zdziwiona że gra tak szybko się skończyła i niestety gdyby spraw było więcej to ocena by też była wyższa. Dodam jeszcze że podczas egzorcyzmów nieźle się uśmiałam :D To wciąż dobra i solidna produkcja więc jeśli ktoś lubi przygodówki to serdecznie polecam.

Dodatek niestety dość średni. Fabularnie jest super, ale koniec końców gracz dostaje 3 mapki z praktycznie tymi samymi wrogami i tymi samymi celami. Znów fortece, jakiś obóz i jaskinia. Zabij kapitana, zbierz loot ze skrzyni i wykonaj jakąś akcję związaną z daną lokacją.
Szkoda że nie dali czegoś nowszego i świeższego niż to samo co wcześniej. Najgorsze jest chyba Elizjum gdzie wszystko jest pięknie zaprojektowane, ale niestety strasznie nudne i powtarzalne. Najlepiej zająć się misjami, a pytajniki po prostu olać. Z trzech lokacji najbardziej przypadł mi do gustu świat podziemny gdzie jednak nie trzeba się wszędzie wspinać i szukać tych nieszczęsnych portali Hermesa. Zakończenie również niezbyt mi się podobało, bo pozostawiło uczucie "to już koniec? jak to?".
Nagle robisz jakąś misję i koniec. Czekam na Valhallę...

Odyseja jest na pewno lepsza od poprzedniej części i to widać szczególnie podczas wykonywania głównego wątku.
W końcu wszystko się klei i jest ciekawie, a główna bohaterka wzbudza pozytywne emocje i daje się ją naprawdę polubić.
Graficznie mam wrażenie że jest trochę gorzej, bo efekty w oddali jak i niektóre tekstury sprawiały wrażenie jakby były w gorszej rozdzielczości pomimo wysokich ustawień, no ale jak ktoś nie zwraca uwagi na takie szczegóły to nie ma problemu.
Myślę że tej serii wyszło na dobre wrzucenie elementów rpg do rozgrywki i zaczerpnięcie sporo z Wiedźmina, bo zdecydowanie lepiej mi się grało jako ktoś to może wybrać opcje dialogowe i w jakimś stopniu poprowadzić questa w rożnym kierunku, co daje jakieś poczucie kontroli nad historią. Ogólnie jeśli chodzi o samą rozgrywkę to trzeba omijać sporo pytajników, bo robienie wszystkiego po kolei może skutecznie obrzydzić grę. Lepiej skupić się na wykonywaniu misji pobocznych, które są całkiem przyjemne niż robić po raz 50 to samo oczyszczanie obozu z wrogów czy podbijanie terenu.
Już sam pomysł z bitwami pomiędzy Atenami a Spartą wydaje mi się głupi. Teoretycznie można zdobyć sporo surowców i doświadczenia, ale faktycznie to nic się nie zmienia po podbiciu przed daną grupę jakiegoś terenu, a często Kasandra w wątku głównym mówi że jej ojczyzna to Sparta jednak nic nie stoi na przeszkodzie żeby mordowała swoich krajanów dla kasy. Skoro już mowa o Kasandrze to jednak wolałabym chyba żeby pozostał tylko jeden bohater do wyboru, bo Ubisoft niby dał mi wybór, ale wszystkie dialogi i questy są prowadzone dla danej płci jednakowo, co w wielu sytuacjach jest absurdalne. Najbardziej rozwala sytuacja gdzie bohaterka musi wystąpić w olimpiadzie za gościa, którego zeżarły rekiny i niby nie byłoby w tym nic dziwnego poza faktem że musi ona walczyć w męskiej wersji olimpiady bijąc się z napakowanymi 2 metrowymi facetami. Śmieszne jest to że wcześniej spotykamy kobietę, która za samo przychodzenie na treningi zostaje skazana na śmierć, bo miała czelność grzeszyć i spoglądać zachłannie na męskie ciała...
Informacja podczas ładowania gry też mówi o podziale na męskie i damskie olimpiady, ale widać Ubi nie mogło tego zrobić, bo byłoby za dużo roboty. Jest sporo takich dziwnych momentów, gdzie ewidentnie dialogi i sytuacja bardziej pasują do mężczyzny, ale niestety nikomu nie chciało się bardziej zastanowić jak to będzie w damskiej wersji.
Smutne jest też że większość zbroi również jest wizualnie stworzona dla mężczyzny i chcąc wyglądać jak kobieta to musiałam przez większość gry mieć praktycznie ten sam ubiór. Voice acting Kasandry jest mega super, ale koniec końców dla detali i ekwipunku lepiej by było gdybym zagrała Alexiosem.
Żeby się nie rozpisywać to również uważam że stworzony świat jest zbyt ogromny i totalnie przegięty, a eksploracja statkiem i bitwy to jakaś porażka.
Dla mnie ocena 8 to uczciwa liczba, bo usprawnili grę przede wszystkim pod względem fabuły i postaci, które zapadają w pamięci(Alkibiades i Sokrates). Naprawdę polecam, bo od czasu Black Flag nie bawiłam się tak dobrze w żadnym assassynie.

Kiepskie porównanie. Kiedyś gry to były kółka i kwadraty skaczące po ekranie, a dzisiaj mamy wszystko tak realistyczne że czasami nie wiadomo czy to gra czy film i to był przeskok widoczny gołym okiem. Żeby znów coś takiego miało miejsce technologia musiałaby pójść tak do przodu jak w filmie Player One czy w anime Sword Art Online gdzie zakłada się hełm na głowę i przenosi cię całego do gry, tak że nie widać różnicy pomiedzy światem realnym, a rzeczywistym. To o czym on mówi to zapewne udogodnienia w stylu lepsza grafika, szybsze działanie i wygodniejsza obsługa.

Nie podoba mi się ta gra.
Budowa wojska sprowadza się do czekania na surowce, a potem czekania na wyprodukowanie różnych ulepszeń i w końcu kiedy mamy już swoje jednostki to nadchodzi upragniona walka, która jest...nudna.
Nie jestem fanką tego typu produkcji i może ja się nie znam, ale skoro bitwa dzieje się w czasie rzeczywistym to dlaczego tak ciężko sterować tym wojskiem, które w zasadzie nie chce mnie w ogóle słuchać? Wystarczy że zacznie się pojedynek i wszystko zaczyna się dziać w zasadzie losowo. Cały czas pojawiają się sytuacje gdzie jeden oddział wrogów jest atakowany przez kilka moich, jednak tylko ci na przodzie prowadzą jakąś wymianę broni, a cała reszta stoi za ich plecami i macha łapami.
Nawet kiedy próbuję automatycznie rozkazać jednostce aby dosłownie okrążyła wrogów to oni po prostu stoją w miejscu i wciąż machają łapami. Mogę zrozumieć takie zachowanie, kiedy walka toczy się w ciasnym korytarzu, ale nie na otwartej przestrzeni. Wygląda to mega głupio i strasznie irytuje. W zasadzie przez cały czas miałam wrażenie że to jakaś gra na przeglądarkę gdzie większość czasu się na coś czeka, a nie pełnoprawna produkcja na PCta.
Plusem jest naprawdę fajna muzyka, ale cała reszta mega słaba.

Całkiem przyzwoita gra z niezłą i niezobowiązującą fabułą. Coś się tam dzieje i nawet fajnie się prze do przodu, ale im dalej tym nudniej.
Wielu tutaj wspominało o tym że Jedi ma problem z zabiciem zwykłego kraba czy robala i jest to niestety prawda, bo cały system walki przeważnie polega na parowaniu ciosów i nie ma to znaczenia czy przeciwnik macha mieczem, czy jest ogromną ropuchą. Wszystko paruj, a dobrze na wym wyjdziesz.
Soulsy i Fallen Order to dwie zupełnie inne bajki z zupełnie różnymi systemami walki i ciężko mi się tutaj jakoś doszukiwać podobieństw.
Graficznie jest bardzo fajnie i ładnie tylko szkoda że mapy nie są wypełnione jakimiś ciekawymi zawartościami i rzeczami do zebrania. Co z tego że można sobie zmienić wygląd robocika, modliszki czy naszego ciuszka skoro to wciąż jest ten sam schemat tylko kolory są inne. Również za dość głupie uważam modyfikacje miecza świetlnego, które nie dają absolutnie nic poza wyglądem, a przecież rękojeść miecza jest praktycznie niewidoczna przez całą grę z wyjątkiem kilku scenek gdzie Cal go komuś pokazuje. Ogólnie ta gra mi przypomina dość biednego Tomb Raidera tylko że tam brak sprzętu jest logicznie wytłumaczony, a tutaj po prostu ciężko mi uwierzyć że Jedi zapomniał jak się używa swojej mocy i w pewnym momencie sobie przypomina co i jak. Bohaterowie są spoko i nawet ich polubiłam więc nie mam im nic do zarzucenia i w sumie to cieszę się że nie dodali tutaj żadnych pierdół w stylu misje poboczne, bo to by była dopiero udręka z mapą jaką dali twórcy.
Aha no i brakowało mi zdecydowanie opcji szybkiej podróży. Lubisz eksplorować? Nie możesz czegoś jeszcze odblokować i musisz wrócić później? Spoko, ale biegnij prawie całą mapę od początku i pokonuj tych samych zrespionych wrogów, bo nie da się szybko podróżować!

Gra jest dobra fabularnie jak i klimatycznie, ale gameplay pozostawia wiele do życzenia.
Początek i środek gry jak dla mnie super miodny i wszystko jakoś się klei tylko potem człowiek zdaje sobie sprawę z niedociągnięć i masy rzeczy, które mogły wyglądać zupełnie inaczej.
Najbardziej niszczy zabawę brak jednolitej mapy gdzie dosłownie co chwilę trzeba się przenosić z miejsca na miejsce aby popychać do przodu fabułę czy zadanie poboczne.
Wydaje mi się że możliwość szybkiej podróży z każdego miejsca rozwiązałby problem ciągłego biegania w tej grze, ale niestety można szybko podróżować tylko z ogniska, albo z granicy mapy, co jest niesamowicie męczące i irytujące.
Przykładowa misja poboczna to: w głuszy działa dawno zamknięta kopalnia i jeden z wodzów chce sprawdzić co się tam dzieje. Główna bohaterka biegnie na miejsce i okazuje się że nikt jej tam nie wpuści. Teleport do New Serene żeby porozmawiać z jakimś tam doradcą gubernatora. Ziomek nie wie ock więc biegniemy do archiwum po dokumenty właściciela>facet nie wie nic z dokumentów>biegniemy do babki od administracji>ona nas wysyła do właściciela>właściciel udaje głupka>idziemy znów do doradcy>on nas znów wysyła do babki>babka nas wysyła znów do doradcy>doradca nas wysyła do kopalni>konfrontacja z właścicielem>znów lecimy do doradcy po dokumenty iiiiii koniec misji! Dlaczego o tym piszę? Otóż dlatego że dostanie się doradcy gubernatora wymusza na graczu bieganie od naszego domu do siedziby gubernatora, pokonanie kilku animacji drzwi, wspięcie się na piętro i znów pokonanie kilku animacji drzwi. Fabularnie misja jest fajna i nawet ciekawa, ale ilość przemieszczeń pomiędzy teleportem, a aktualnym miejscem docelowym misji sprawia że człowiek dostaje wścieklizny. Żeby nie przedłużać to do minusów dodam jeszcze dość dziwny system walki i ciągle ci sami przeciwnicy. Nie ma w zasadzie żadnego wyzwania, bo bije się ciągle te same potworki, a opiekunowie pełniący role bossów są fajni, ale również mało zróżnicowani bo jest ich chyba tylko 3 rodzaje.
Ogólnie dobrze się bawiłam, bo przygoda jest naprawdę bardzo fajna i nawet pani DeSade jest o dziwo niezłą główną postacią, tak niestety sporo niedociągnięć powoli sprawia że gracz pod koniec dziękuje w duchu że to już koniec.

Mam ogromny żal do twórców że postanowili nie zdradzać fabuły nawet troszeczkę już na samym początku gry, co totalnie zabiło dla mnie cały klimat.
Ja wiem że odblokowując jedno z 5 wyzwań można się już bardzo wcześnie domyślić o czym ona jest, ale te wyzwania nie są wcale oczywiste do osiągnięcia, więc w moim przypadku dosłownie 30 sek przed zakończeniem gry nagle mnie oświeciło o co tutaj chodziło. Jest to niesprawiedliwe, bo GRIS to bardzo ładna i przyjemna produkcja, ale robiąc to wszystko co się tutaj robi nie ma żadnego sensu jeśli nie dostajesz nawet namiastki motywacji głównej bohaterki albo nawet drobnego wyjaśnienia fabuły. Dodam też że jeżeli ktoś nigdy nie słyszał

Świetna gra z naprawdę świetną fabułą i przepiękną grafiką.
Oprócz chodzenia i rozwiązywania niezbyt skomplikowanych zagadek to tutaj za wiele nie ma, ale ta gra po prostu taka musi być. Uczucie osamotnienia i odkrywania sekretów stacji nadaje niesamowity klimat jaki chyba każdy fan sci-fi chciałby przeżyć. Polecam!

Do momentu szpitala dziwiłam się dlaczego ta gra ma tak niską ocenę, ale później zdałam sobie sprawę dlaczego.
W moim odczuciu jest ona zdecydowanie zbyt krótka i zbyt liniowa. Małe miasteczko portowe składa się dosłownie z kilku chatek i dwóch miejsc gdzie można z kimś porozmawiać, a cała reszta to lokacje z jedyną słuszną drogą, która nie wymaga od gracza absolutnie żadnego myślenia. Jedyny chwilowy problem pojawia się z szyfrem do sejfu, ale koniec końców nie jest to wcale wymagająca zagadka.
Drzewko umiejętności też niby jest, ale wydaje mi się że daje tylko iluzję rozwoju postaci, bo dodając punkty w odkrywanie przedmiotów kierowało mną przekonanie że im więcej odkryje rzeczy tym więcej smaczków i tajemnic pozwoli mi w jakiś sposób rozwinąć historię i zaspokoić moją ciekawość, a tak naprawdę momenty kiedy ta umiejętność jest używana można policzyć na palcach jednej ręki. Wybory dialogów używające naszych umiejętności też nie mają w zasadzie zbyt wielkiego znaczenia, bo i tak przygoda gna w jedną stronę. Jedynymi ważnymi momentami są te kiedy gra łaskawie nas informuje że dana czynność będzie miała konsekwencje, co też jest bardzo często słabo wyjaśnione. Przykładowy moment: na stole leży jakaś księga, nie wiadomo co to jest, nie ma żadnej informacji.Dlaczego by nie przeczytać? Cyk, jesteś bardziej stuknięty bo to zła księga była. Fanie by było gdyby chociaż dało radę pokazać tytuł tego dzieła, no ale nieeee.
Czepiać mogę się jeszcze kilku rzeczy, ale samo stwierdzenie że gra mogła by być lepsza wydaje mi się bardziej uczciwe.
Klimat naprawdę daje radę i tajemnice zwiedzanych lokacji sa fajne i wciągające, ale w ogólnym rozrachunku nie mogę dać więcej niż 7, bo mając taki potencjał można było zrobić o wiele lepszą produkcję.

Myślę że jest to solidne zakończenie przygód Lary i pomimo iż większość mechanik, jak nie wszystkie są takie same jak we wcześniejszych częściach to wciąż można z czystym sumieniem polecić gierkę.
Nie wiem jak inni odczuli bieg wydarzeń w grze, ale mi się wydaje że gdzieś tak w etapie miasta Paititi poziom emocji opadł i powoli zaczęła wkradać się nuda.
Lokacja jest naprawdę ładna i dość obszerna, ale z nagłej akcji i chodzenia wszędzie na żywioł, produkcja stała się jakimś sandboxem. Niby jest sporo do robienia i eksplorowania, ale bardziej cieszyłam się z dynamicznej akcji i zwiedzania lokacji podczas ciągłego ruchu fabuły niż z nagłego otrzymania sporej mapki z side questami i znajdźkami.
Niby nie jest to żadna tragedia, bo cała masa grobowców i ruin to miód na moje serce, ale fajnie by było gdyby znajdowały się w różnych lokacjach no i nie wymuszały używania danej broni podczas ataku dzikusów.
A jeśli już mowa o wymuszeniach to nie bardzo rozumiem dlaczego twórcy uwzięli się aby Lara nosiła "plemienne" ubrania w wiosce, a poza nią mogła śmiało ubrać podkoszulek. Dziwny zabieg, bo przecież nasza pani archeolog i tak nie musi się wtapiać w tłum i każdy tam wie że jest przybyszem, więc to takie trochę bez sensu i stwarza niepotrzebne ograniczenia.
Ogólnie to dziwne też wydały mi się oryginalne głosy postaci pobocznych, bo co z tego że tubylcy używają języka czakalaka, skoro Lara wciąż mówi do nich po angielsku. Wygląda to naprawdę mega komicznie i myślę, że jak już dodali taką opcję to mogli to zrobić w jakiś inny sposób. Logiki też raczej nie można się doszukiwać w szaleńczych skokach i zaginaniu praw fizyki przez główną postać, no ale tak można się czepiać wszystkiego więc lepiej to pominąć. Gra jest ładna, przyjemna fabularnie i ma sporo do zaoferowania. Wielkim plusem jest też niezbyt duża ilość walki, bo zabawa na padzie jest bardzo dobra podczas wspinania, ale kiedy przychodzi strzelać to niestety jest strasznie kiepsko.

Ta gra jest dla mnie jakoś strasznie nijaka, jeśli chodzi o fabułę i ogólną konstrukcję świata.
Największą bolączką jest totalny brak jakiegokolwiek klimatu. Absolutnie nie czuć więzi z towarzyszami, zewu przygody, na którą wyruszamy, ani nawet podekscytowania, kiedy lądujemy na nowej planecie.
Wszystko jest zrobione na szybko i po łebkach i to widać na każdym kroku.
Przyjaciele w zasadzie nie mają żadnych motywów, aby przyłączyć się do obcego kapitana, a i tak to robią, bo twórcy tak chcieli. Największym absurdem jest misja od Parvati gdzie laska najpierw gada z panią mechanik, a potem dwie minuty później, kiedy wraca na statek mówi, że wymieniają ze sobą miłosne listy. Kiedy to się stało? Jak? O co chodzi? tego nie wiedzą najstarsi górale. Wszystko dzieje się z prędkością kosmiczną i ma się wrażenie, że komuś się tutaj gdzieś śpieszy.
Walka też jest mało satysfakcjonująca, bo tak na dobrą sprawę samych giwer jest tylko kilka rodzajów, a potem tylko podnosi się ulepszone wersje tego samego. Co z tego, że można je modyfikować skoro głupi tłumik można zamontować tylko w broni dystansowej, a w pistolecie już nie.
System dialogów daje radę i rzeczywiście opłaca się inwestować w perswazję, bo zamiast strzelać to można kogoś urobić bez wyciągania broni, no, ale też zdarzają się dziwne kwiatki gdzie naprawdę bardzo łatwo kogoś przegadać, chociaż z dialogu wynika, że nasz bohater ma słaby argument. Ot masz 100pkt i nieważne, co powiesz to i tak ci się uda.
Nie wiem jak The Outer Worlds może być porównywany z Falloutem NV skoro tam klimat pustkowi wylewał się z ekranu i każda eksploracja dawała frajdę,a tutaj wszystko jest takie same i jedyne, co znajdujemy to masa alkoholu i wspomagaczy, których prawdopodobnie nigdy nie użyjemy nawet na najwyższym poziomie trudności.
Straszny średniak i jak komuś się nudzi to może pograć, bo są momenty zabawne i przyjemne, ale ogólny odbiór gry zwyczajnie nudzi.

Nie ma co owijać w bawełnę że jest to jakieś wybitne dzieło, które wprowadza sporo zmian względem poprzednich sezonów, bo tak niestety nie jest, ale myślę że wszystko i tak wypadło naprawdę dobrze.
Historia Clem i AJa daje radę, ale wątek

No nie wiem...jak dla mnie za bardzo popłynęli z tematem. Nowe otoczenie i nowe postacie wydają się jakimś tam powiewem świeżości w grze i nawet podobał mi się pomysł "romansu" Clem, bo dziewczyna w zasadzie dorasta, tylko brakowało mi większej interakcji z naszą/naszym wybrankiem serca, bo można odnieść wrażenie że uczucie pojawia się z tyłka i tylko kilka pokracznych linii dialogowych mających uchodzić za flirt jako tako rozpala serca naszych zakochanych. To samo jest z przyjaciółmi z którymi moglibyśmy się bardziej zakolegować i dowiedzieć czegoś więcej niż tylko w scenkach z kartami czy podczas imprezy.
Samej gry w grze to tutaj nie ma, bo jedyne co się robi, to albo rozmawia, albo wykonuje quick time eventy, no ale wciąż to trzyma jakiś poziom więc źle nie jest. O konsekwencjach i wyborach nie mogę się wypowiedzieć dość dogłębnie, bo zagrałam tylko raz, ale kształtowanie osobowości AJa daje radę i rzeczywiście nasz maluch pamięta co się do niego mówi i postępuje tak jak Clem go tego nauczyła. Grafika i muzyka OK, bugi jako tako raczej nie występują, no chyba że zaliczyć znikającego zombiaka podczas przebijania go nożem.
Co tu mogę więcej napisać...fajnie mi się oglądało tą grę.

O cholera, to wychodzi na to że musiałabym składać komputer praktycznie od nowa...
Dzieki za porady i pomoc.
Chyba jednak przerzuce się na konsole, bo z kasą krucho, a nie chce znów wracać do tej samej karty, bo niby wszystko było spoko, ale w nowych grach już musiałam obniżać sporo rzeczy.

Dla mnie sezon 3 to straszna nuda. Ponownie pojawił się ten sam schemat zachowań głównych bohaterów jak i samej fabuły, co tylko nudziło jeszcze bardziej, bo i tak było wiadomo co się stanie i jak to się wszystko skończy. Dzieciaki też odeszły do lamusa i teraz otrzymaliśmy trudne sprawy nastolatków i ich dziewczyn. Mehhh.

W takim razie jaki procesor polecacie pod 1060? Właśnie się obawiałam kolejnego wydatku i coraz poważniej myślę o konsoli no chyba że da sie jakoś ograniczyć poważny wydatek.

Czyli procesor za słaby do czegoś lepszego? A jak by było jakosciowo z tą kartą od nvidii?

Skoro całe mieszkanie śmierdzi to pewnie ma problem z wilgocią i grzybem. Mój kuzyn czesto mnie odwiedzał i w lato niczym nie śmierdział, ale jak zrobiło się chłodno to jego ubrania tak bardzo capiły że musiałam otwierać okna. Wszystkie swetry, kurtki i bluzy miał tak przesiakniete tym dziadostwem że głowa mała. Chłopak ma ledwo 17 lat i nie ma problemów z higieną więc to musi być to. Nigdy nie miałam odwagi mu powiedzieć o jego odorze, ale dziwie sie że nikt w szkole nie zwrócił mu uwagi...dodam że ma dziewczyne wiec jest jeszcze gorzej.

Kiedyś udało mi się wygrać 3 bilety do kina na premierę Shreka 2.
To była jakaś akcja w RMF FM czy Złotych Przebojach gdzie w daną godzinę leciała piosenka i kto pierwszy się dodzwoni i poda nazwę wykonawcy to zgarnia nagrodę. Mi się udało, bo w sumie wtedy miałam jakąś manię słuchania radia i czatowałam na ten moment z konkursem. Niby to było wieki temu, ale wciąż pamiętam piosenkę Jamelia-Superstar.

W sumie jak to tak oglądam to widać, że każda linijka "kodu" jakby ma swój rytm więc może chodzi o jakąś wiadomość za pomocą kodu morsea? Intrygujące, ale zapewne robią sobie jajca z ludzi i na koniec dadzą jakieś wideo albo "soon" i już :D

Gra jest strasznie nuda i powtarzalna więc jeśli ktoś lubi wszędzie zaglądać, wykonywać wszystkie misje poboczne to szczerze odradzam.
Mapa niby jest ładnie zrobiona i sam wykreowany świat daje radę, no ale eksploracja i czysty gameplay to straszna kaszana.
Chodzi się od domu do domu w nadziei, że znajdzie się jakieś fajne przedmioty, a tam nie dość, że każdy budynek wygląda tak samo, to jeszcze przeciwnicy, których się chce wykończyć po cichu są strasznie głupi. Nic nie widzą, nic nie słyszą więc satysfakcja z pokonania kogokolwiek spada praktycznie do zera.
Z craftingiem jest podobnie, bo niby jest fajnie zrobiony, no ale jest tego tak dużo, że po prostu połowy rzeczy nawet nie chce się używać.
O bugach to nawet ciężko mi się pisze, bo od czasu Early Acces coś tam połatali, ale jak na obecną chwilę i pełnoprawną odsłonę, to gra ma tego zdecydowanie za dużo. Czasami są crashe do pulpitu, czasami postać ciężko oddycha i się truje zupełnie bez powodu, postać wpada pod mapę, potrafi się wspinać na prostą drogę(?!),questy nie chcą się zakończyć, nie da się w ogóle dokonać interakcji z czymkolwiek i tak dalej.
Dotrwałam do końca epizodu, który opowiada historię Arthura i rezygnuje, bo mi się zwyczajnie już nie chce grać.
W sumie fabuła nawet mi się podobała, no ale końcówka jednak pozostawia spory niedosyt i gdyby tak zliczyć godziny na samą jego historię bez eksploracji i innych pierdół to by było cienko.

Po ukończeniu czuję jakąś wielką pustkę i rozczarowanie że to już koniec.
Świetna produkcja i w sumie to chyba najbardziej żałuję, że zabrałam się za nią dopiero po ograniu dwójki i trójki.
Plusy to raczej wszystko to jest do zaoferowania dla gracza, no bo co tutaj jest złe? Może jedynie odległość ognisk od bossów, ale to pryszcz w porównaniu do niesamowitego magnetyzmu jaki ma ta gra. Siądzie się na godzinkę, a tutaj w magiczny sposób upływa pół dnia. Uwielbiam Soulsy za poziom trudności, który zależy od samego gracza i umiejętności zapamiętywania ataków wroga i kombinowaniu jak się do niego dobrać. Tylko od ciebie zależy jak długo będziesz się męczyć z bossem. Albo ruszysz głową, albo będziesz umierać raz za razem. Bosko :D

Nioh jest o dziwo bardzo dobrą grą, która sprawia sporo frajdy.
Początek może być trochę mylący, bo bohater porusza się jakoś tak inaczej niż w Soulsach no i inaczej też walczy, ale myślę że kilka pierwszych godzin może zadecydować o tym czy grać czy też nie.
Mi się tam spodobało i z czystym sumieniem mogę wystawić wysoką ocenę.
W kwestii graficznej może i gra nie powala, bo dość często rzuca się w oczy kilka zgrzytów typu niezbyt ostra tekstura czy rozmazane widoki z daleka, ale wciąż wygląda to dość przyzwoicie więc nie ma się aż tak czego czepiać.
Sama fabuła jest również przyzwoita, chociaż w pewnych momentach pojawia się tyle postaci, że tak naprawdę nie wiadomo kto kim jest. Szkoda, że niezbyt skupiono się na głównym bohaterze, który niby walczy szukając swojego ducha, ale jego motywy przyłączenia się do samurajów są takie sobie.
Questy poboczne niby są, ale ciężko je ocenić pozytywnie ze względu na to iż odbywają się one w tej samej lokacji, w której już byliśmy, więc w zasadzie robi się to samo. Niby są one OK i czasami pojawia się jakaś historia pojedynczych postaci, ale kończąc misje główną niezbyt chce się człowiekowi znów odpalać tej samej mapy aby zaliczyć side questa, a trzeba pamiętać, że każda mapa ma swój poziom no i niezbyt da się przeć do przodu po łebkach.
Co do systemu walki to nie mam się czego czepiać, bo są i przyjemne combosy, są różne ciosy, postawy, unikalne umiejętności dla każdego rodzaju oręża więc tutaj plus, ale z kolei nie podobał mi się pomysł określania poziomu broni.
Mając coś fajnego czy to miecz czy zbroja to niestety długo się w tym nie pochodzi, bo dopasowanie duszy jest strasznie drogie, a wykuwanie niektórych unikatów wymaga sporej ilości składników ze specjalnych potworów.
Na koniec dodam, że największym minusem Nioha jest niestety ciągła walka z tymi samymi przeciwnikami. Co z tego, że przemierza się świetnie zaprojektowane lokacje, skoro w nich spotykamy te same szkielety, te same yokai i czasami nawet te same bossy. Tak na dobrą sprawę tylko te ostatnie sprawiały mi trudność, bo po 50 godzinach tłuczenia tego samego demona ciężko by było, aby sprawił on jakiekolwiek wyzwanie. Myślę że warto zagrać, bo niby jest trochę tych minusów, ale produkcja strasznie wciąga.

Bardzo pozytywny prolog. Najbardziej zaskoczyła mnie interakcja z ojcem kiedy kazałam aby Chris z nim posiedział i pooglądał mecz. Zrobiłam to z ciekawości, a tu jednak coś się wydarzyło, co jest odmienne od takich scenek z poprzedniej części.
Co tu dużo pisać...oprawa graficzna wygląda mega fajnie, muzyka wciąż pozostaje na wysokim poziomie no i ta intrygująca nowa moc.
Będzie się działo, nie ma co!
Szkoda tylko że zagram dopiero jak pojawią się wszystkie epizody, bo gra w kawałkach to nie dla mnie.

Powinni zakończyć serial w momencie śmierci Ricka, bo ileż można powielać te same wątki.
Na początku fajnie się oglądało walke z zombiakami i czysty survival, a potem to już zwykłe strzelanie jednej grupy do drugiej.

Mi tam w zasadzie nie przeszkadza to całe LGBT, ale skoro filmy są na podstawie komiksów, a w nich nie ma gejów i lesbijek to dlaczego na siłę chcą ich tam wrzucać?
No macie takiego Supermana, który od zawsze latał za Lois, a tu nagle pojawia się romans z eee Batmanem xD
To samo jest z czarnoskórymi aktorami, których wpychają na siłę w miejsce tych białych. Ostatnio coś było chyba o tym że Achillesa zagra jakiś murzyn...

Spodziewałam się zwykłej i nudnej strzelanki, a tu proszę. Bardzo dobry tytuł z ciekawym plot twistem.
Dość często doskwierał mi brak amunicji, co strasznie irytowało, ale sama gra jest bardzo przyjemna i myślę, że warto dać szansę pomimo iż nie jest to najnowsza produkcja, co niestety widać.

Nowy Assassyn jest fajną grą, ale myślę że jest to jednak w pewnym stopniu zmarnowany potencjał.
Świat jest bardzo duży i jest co robić, tylko scenarzyści misji pobocznych i głównych się w ogóle nie popisali.
Niby recenzja mówi że to Hidden Ones ma fabułę pisaną na kolanie i jest do bani, no ale co z samą podstawką? Przecież to jest dokładnie to samo.

Niby coś tam w tle jest z Kleopatrą i fochami żony, ale to jest tak bardzo nudne i mało angażujące, że idzie usnąć. Dodatkowo Aya wrzucana na chama jako postać grywalna to było coś mega irytującego. Widać że zaczerpnęli w tej kwestii z Ciri, tylko że tam laska walczyła w takim samym stylu co Geralt, a tutaj Aya wymachuje tak pokracznie tymi sztyletami, że błagałam egipskich bogów, aby ten etap się szybko skończył.
Misje poboczne też tyłka nie urywają. Myślę że gdyby było ich kilka, miały kilka etapów, fajnych dialogów i ciekawe postacie to by było OK, a tak latamy od gościa do gościa, pomagamy, bo medżaj i tak w kółko. Ten kto daje questa jest jakimś randomem, którego nikt nigdy nie zapamięta, co totalnie odróżnia tą grę od Wiedźmina. W nagrodę w zasadzie nie dostaje się nic, oprócz całej masy śmieciowej broni zebranej po drodze, albo jakiegoś ciuszka. Nie lubię kiedy gra mnie nie nagradza za zmarnowany czas.
Gdyby się bardziej przyłożyli w tej kwestii to by wyszło o wiele lepiej.
Pytajniki to jedno i to samo. Posterunki, dzikie zwierzęta, skarb, papirus.
Z kolei walka bardzo mi się podobała. Praktycznie całą grę przeszłam z włócznią, która zostawia tylko jeden pasek zdrowia, co jest trochę uciążliwe na początku, ale potem to istna rzeźnia. Dwa machnięcia i wszyscy leżą.
Areny gladiatorów również wyszły im super, a za stworzenie tak pięknych miast, grobowców i krajobrazów należy im się medal.
Dodam jeszcze, że sam Bayek jako postać główna w ogóle nie przypadł mi do gustu. Jest sympatycznym gościem, z celem w życiu, ale sterowanie postacią, która robi wszystkim "dobrze" jest dla mnie mało interesująca.
No i zasadnicze pytanie: Dlaczego do jasnej anielki można się wspinać po pionowych ścianach bez żadnych wypustów?
W jednej chwili facet wejdzie na wszystko, aż tu nagle PIRAMIDA i już jest kłopot.

Wielka szkoda że tak tutaj pusto, bo gra zdecydowanie zasługuje na większe zainteresowanie.
Świetna produkcja z fajną fabułą i bardzo dobrym projektem świata. Spędziłam przy niej bardzo dużo czasu, zbierałam co się da, a i tak byłam zaskakiwana często sprytnie ukrytymi drobiazgami. Sam fakt że trzeba eksplorować na pamięć i szukać sprzedawcy map jest fajnym zabiegiem, bo trzeba się jednak skupić na tym gdzie się idzie, a nie obserwować mapę, co pogłębia immersję ze światem. Polecam!!

Ja zdałam za drugim, ale o pierwszym nie mogę wiele powiedzieć, bo nawet z placu nie wyjechałam. Musnęłam pachołek i na tym się skończyło. Drugi egzaminator był spoko starszym panem z wąsem. Zbyt wiele nie mówił tylko wydawał polecenia, ale na sam koniec egzaminu się strasznie wkurzył, bo zza samochodów nagle wyskoczył nam na ulice jakiś typek. Dobrze że pierwsza nacisnęłam hamulec, bo pewnie by było po egzaminie. Tak czy siak miło wspominam, bo błędów nie zrobiłam, facet mnie pochwalił, a do tego dzień wypadł akurat na mikołaja więc prezent też dostałam :)

Ograłam kiedyś trójkę i czwórkę, ale dopiero teraz zabrałam się za drugą część i muszę napisać że teraz widzę jak poprzedniczki dały mało nowości do swoich gier względem poprzedniczki.
Co do samej gry to moge polecić, bo zabawa jest przednia, gameplay miodny, a postacie i fabuła trzymają poziom przez całą grę. Fajna gangsterska przygoda z nutką humoru.
Sama gra wygląda dość ładnie poza samym miastem, które jest szare, nudne i puste.
Jadąc samochodem może tego nie widać, bo są korki, ruch uliczny no i też chodniki są zapełnione przechodniami, ale to się szybko zmienia kiedy wysiada się z pojazdu. Nagle po ulicy nic nie jeździ, a przechodniów jest jakby mniej. Dodatkowo wkurzające jest to że gra zapomina to co mamy za plecami i renderuje tylko to co mamy przed sobą. Niestety taki zabieg skutkuje znikaniem pojazdów dosłownie sprzed nosa. Wystarczy obrócić kamerę i PUFF, autka nie ma. Szkoda też że w opcjach nie zaimplementowali sterowania dla pada dla x klocka prosto z konsoli, bo w wersji PC musiałam sobie sama przypisać klawisze aby to miało ręce i nogi. Dodatkowo podpowiedzi wciąż wyświetlały się dla klawiatury i myszy, co było irytujące. Oprócz tego jest jeszcze kwestia bugów, ale da się z nimi żyć więc nie ma co pisać.

Ja bym dała równą siódemkę, za zwalenie zakończenia w 3 epizodzie.
Pierwszy i drugi potrafiły zaciekawić, wprowadziły pomiędzy bohaterki jakieś emocje i tworzyły nastrój rodem z LiS, natomiast w ostatnim zepsuli wszystko co się dało.
Myślę że uczciwie jest napisać że zwyczajnie brakło im tych dwóch epizodów do dokończenia tego co miało miejsce w "jedynce".

Strasznie mi szkoda Chloe jeśli to prawda.
Eh tak czy siak ciesze się że to już koniec opowieści o bohaterach z Arcadia Bay.
Takie niby proste gierki, ale zżyć się można z postaciami i po ukończeniu ma się tego emocjonalnego kaca.

Wlasnie ukonczylam Final Fantasy X i aktualnie nie mam w co grac. Niby odpaliłam X2 ale chyba odpuszczę, bo strasznie to cukierkowe i jakieś takie nie podobne do poprzedniczki.

Gra jest fajna i przyjemna jako zwykła strzelanka, ale nawet przyjemne mordowanie nazistów potrafi szybko znudzić jeśli w kółko robi się to samo.
W poprzedniej części fabuła była zdecydowanie ciekawsza no i sam przebieg poszczególnych misji miał lepszy projekt, natomiast tutaj większość to bieganie po sporym obszarze gdzie na końcu czai sie kilku oficerów, którzy alarmują wszystkich w około o naszej obecności. Najbardziej mnie dziwiła ta cała organizacja na okręcie podwodnym, która w zasadzie nic nie robi tylko czeka na ledwo żywego Blazkowicza, aż zrobi za nich robotę. Misja dotycząca Wyatta też wyszła mega dziwnie.
Facet jest w zasadzie szefem całej tej zgrai, więc teoretycznie każdy powinien go znać, prawda? A no właśnie że nie. Biegam po statku, szukam go, a niektóre postacie mi mówią że nawet nie kojarzą kto to jest...serio? Tak samo Ania z brzuchem wielkości piłki do kosza biegnie na akcje mordować nazioli jakby brakowało ludzi do pomocy. Zresztą jej postać została tak spłycona, że nawet nie chce mi się o tym pisać. Siedzi, czyta, coś tam gada od rzeczy i w zasadzie tyle.
Grafika jest bardzo ładna, a optymalizacja daje możliwość na jeszcze większe podkręcenie wrażeń wizualnych. Toczące się łuski z karabinu w kosmosie to też niezły bajer. Niby taki drobiazg, ale cieszy. Ogólnie to całkiem niezła gierka, tylko że słaba fabularnie i powtarzalna do bólu.

Jestem świeżo po ukończeniu i raczej nie mam jakichś większych zastrzeżeń do tej gry tylko miałam wrażenie, że pod koniec twórcom zwyczajnie zabrakło już pomysłów.
Przyznam się bez bicia że grałam na najniższym poziomie trudności i nie miałam problemu z amunicją, ale gdyby tak grać na wyższym to mogło by być ciężko. Fabuła jest całkiem fajna tylko myślę że powinni wcześniej wyjaśniać o co chodzi, a nie gdzieś w połowie.
Jedynym minusem jaki mogę dać to zniszczenie klimatu gry wprowadzeniem do niej zombiaków z karabinami i dynamitami. Początkowo klimat był gęsty i niepewny,a potem to tylko zwykła strzelanka.

Niestety gra mnie zupełnie nie porwała. Fabuła jest całkiem niezła, a robienie pobocznych aktywności sprawiało mi przyjemność, ale niestety z czasem wszystko zaczęło mnie nudzić z racji powtarzalności.
Ciągle się leje tych orków, ciągle trzeba wykonywać te same zadania aby się od nas nie odwrócili.
Strasznie mnie irytowały ciągłe zdrady, bracia krwi i nawał przeciwników, którzy dosłownie pojawiali się z tyłka.
Tłuczesz takiego kapitana żeby go dodać do swojej armii, a potem nagle bum! cały czas, krew, pot i łzy włożone w ten proceder zostaje olane, bo się nim nie zajmujesz, albo ma z tobą jakiś problem. No do jasnej anielki, Sauron ma pierścień władzy i wszyscy się go słuchają, a Talion dostał chyba jakiś wybrakowany model, bo nie da rady utrzymać swoich kapitanów bez robienia im "dobrze".
System walki w zasadzie jest nawet ok, ale brakowało mi w tym wszystkim jakiegoś dynamizmu.
Ostatni rozdział to jedna wielka porażka i żart. Powtarzalnością to chyba pobili samą Mafię 3. Przyznam się że nie ukończyłam gry w pełnoprawny sposób, bo nie miałam już siły, aby robić w kółko to samo. Zakończenie obejrzałam na YT i ciesze się że

Bardzo fajny dodatek zamykający serię.
W zasadzie wszystko mi sie podobało tak jak i w dwójce, ale jednak pod koniec czuć ten niedosyt.
Dishonored tak już chyba ma, że koniec gry nie robi wielkiego szału.
Jedyna rzecz która mnie zirytowała to naliczanie morderstw. Grałam stylem cichego przechodzenia i podduszania przeciwników, a tutaj pod koniec drugiej misji nagle nie wiadomo skąd wyleciało 6 morderstw. Absolutnie absurdalne.
Dodam że ciała zostawiałam w miejscach niedostępnych i całkowicie bezpiecznych, więc zabicie ich przez osoby trzecie odpada. Oprócz tego zgrzytu gra wypada bardzo dobrze :)

Ciezko mi wystawic jakas ocene nie krzywdzac tej gry, bo tryb wyzwania i czysty survival to cos bardzo dobrego, no ale potem pojawia sie tryb opowiesci. Aktualnie jestem w drugim epizodzie i mam dosc. Ostatnio zadna gra tak mnie nie odepchnela brakiem fabuly, logiki i jakiegos sensu. Przedzieram sie po zasniezonych terenach gdzie matka natura uczy mnie przetrwania i ogarniam juz wszystko sama, a potem spotykam npc, ktory wymysla mi jakies absurdalne lekcje typu upoluj mi jelenie, zalataj mi kurtke itd. Na tym etapie rozgrywki takie rzeczy juz sa dla mnie dawno oczywiste. Biegam od poczatku mapy do jej konca zeby raz po raz wracac do tego samego miejsca i tak w kolko. Gra totalnie olewa watek zaginionej ex zony, a glowny bohater w jednej chwili chce ruszac na poszukiwania, no ale zaraz ma to w 4 literach, bo wazniejsze jest zbieranie miesa dla jakiegos obcego brodacza. Wyrwalam juz tyle wlosow z glowy robiac za popychadlo ze chyba nie dam rady ukonczyc wszystkich epizodow. Story Mode NA NIE! Za to tryb wyzwania zdecydowanie na TAK. Btw. muzyka w tej grze jest wyborna.

Nowy sezon jest fajny, ale osobiście uważam że lepsze były poprzednie.
Zupełnie nie spodobał mi się pomysł sterowania nowym bohaterem, który jest taki sobie.
Bardzo liczyłam na kontynuacje wątku Clem, a tutaj dali jakieś symboliczne momenty gdzie da się nią sterować, co było słabe.

Zakończenie daje nadzieje, że w kolejnym sezonie w końcu będziemy sterować naszą bohaterką.
Same konsekwencje i wybory to typowe TT. Chcesz dobrze, to poboczne postacie mają o wszystko pretensje, ocalisz gościa, to i tak zginie w kolejnym epizodzie itd.

Grałam jakiś czas temu i mogę serdecznie polecić.
Miodny gameplay, przyzwoita fabuła i misje poboczne.
Główna bohaterka jakaś taka trochę nijaka, ale nie będę się czepiać.
Bardzo podobał mi się cichy styl rozgrywki.
Planowanie jak tu by obezwładnić wroga, jak kogoś zajść tak żeby mnie nie zobaczył, jak zostać w cieniu itd.
Wszystkie misje zakończyłam bez wykrycia i bez zgonu, chociaż z tym trupem to miałam jedną dziwną sytuacje.

Pod koniec na statystykach miałam jedno zabójstwo, a przecież to nie ja go zabiłam.
O ile wszystko w Dishonored 2 mi się podobało, to zakończenie zepsuli tak bardzo że czułam się jakbym nie zrobiła przez kilkanaście godzin zupełnie nic.

Ratowałam kogo się dało, kombinowałam jak wyszukać pokojowe rozwiązanie bez morderstwa, a twórcy odwdzięczyli się soczystym plaskaczem w twarz.
Czuje się tym bardzo rozczarowana, bo dostałam świetny produkt, z kiepskim końcem.

Prey to dobra gra, ale nie jest bez wad.
Jest niestety sporo bugów, od graficznych zaczynając po zwyczajne blokowanie się na obiektach kończąc.
Głupio też wyglądały niektóre powiadomienia o statusie misji. Jadę sobie windą i nagle komunikat że nie uratowałam jakiegoś gościa, którego już dawno uratowałam. Takie rewelacje pojawiały się też po zbieraniu audiologów.
Grę oceniam jako dobrą, bo bawiłam się nieźle.
Wątek główny jest bardzo ciekawy i intrygujący, grafika też zła nie jest, muzyka jakaś tam pogrywa i nawet fajnie się to słucha, postacie poboczne jak i główna bohaterka są też na plus. Misje poboczne moge ocenić jako plus/minus, bo niby jedne są ciekawe, a kolejne nudne.
Z minusów mogę wymienić zepsucie niespodzianki main questa

No i też sama gra by mogła być bardziej różnorodna. Ogólnie to walczy się ciągle z tymi samymi wrogami, a okazjonalnie pojawia się jakiś większy osobnik. Wali się tym kluczem i czasami strzela i tak w kółko.
Sytuacji też nie poprawia fakt, że trzeba się ciągle cofać do miejsc w których już się było i znów walczyć z kolejnymi wrogami. Ocaleni towarzysze też rzucają kłody pod nogi w tym temacie. Czyszczę sobie kwatery załogi, a potem nagle

Strasznie to wkurzało i podczas etapu w

dopadła mnie rutyna zbierania śmieci, przerabiania ich na amunicje i neuromody, czytanie mejli i walenie kluczem wszystkiego co się rusza.
Sporo minusów, ale gra też robi swoje klimatem.
Dobrze mi się grało więc mogę polecić, ale też nie jest to jakieś wybitne dzieło.

Ciężko mi cokolwiek napisać na temat tej gry żeby jej nie ubliżyć.
To zwyczaje arcydzieło. Fabuła, muzyka, gameplay...no wszystko to coś czego jeszcze nie doświadczyłam w grze.
Strasznie się zdziwiłam kiedy po zrobieniu kilku misji pobocznych i raptem kilku misji głównych pojawiły się napisy końcowe, a tu ZONK, bo kontynuowanie gry raz jeszcze przenosi gracza do innej perspektywy, a trzecia rozgrywka to zupełnie coś innego. Piękne dopełnienie tragicznej historii.
Pozostaje mi polecić NieR Automata każdemu kto szuka w grach czegoś więcej niż zwykłej rozrywki.
Tak w ogóle to nie mogę się nadziwić japońskiego dubbingu. Ci ludzie mają wrodzony talent do przedstawiania emocji w danej sytuacji, tak że człowiek ma wrażenie że dana postać rzeczywiście przeżywa to co się dzieje na ekranie. Amerykańscy aktorzy wypadają przy takich profesjonalistach strasznie blado, bez wyrazu i życia.

Wygląda to dość drętwo.
Tak ostatnio z nowych tytułów sobie pogrywam w NieR Automata i tam jakoś postać fajnie i płynnie biegnie...tak samo podczas skoku przy lądowaniu jest animacja potknięcia i jakiegoś zachwiania bohaterki. Przy wolnym kroku przechodzącym w sprint ewidentnie widać że to wszystko się trzyma kupy. Jakiś ruch bioder przy ruchu, machnięcie ręką czy chociażby ruch nogami przy dashu daje realistyczny efekt miły dla oka. Niby to detale, ale od razu czuć w czymś takim życie i jakoś fajniej się na to patrzy. Ogólnie to grafika dla mnie nie ma znaczenia tylko niech gameplay będzie znośny i fabuła wgnitała w fotel. Niczego się nie czepiam, tylko robiąc grę zza pleców bohatera to jednak miło by było, aby gracz rzeczywiście poczuł się jak ten gościu co przemierza pustkowia, a nie jak kukiełka kierowana przez Janusza zza ekranu.

Gra jest zwyczajnie średnia.
Liczyłam na coś więcej od BW, ale po Inkwizycji nie wierzyłam że mogą zrobić coś jeszcze gorszego.
Co tu mogę napisać...ogólnie nie podoba mi się trzon rozgrywki jakim jest eksploracja planet.

Fabuła w zasadzie jest dobra i wątek główny przechodzi się lekko i przyjemnie, co daje wspomnienie poprzednich części, no ale został on rozciągnięty przez nudne do porzygu osiedlanie planet.
Z początku na Eos czuje się zew przygody, ale wraz z wykonywaniem kolejnych misji, lądowaniem na kolejnych planetach przyjemność gdzieś znika i zaczyna się monotonia. Często łapałam się na tym że nawet nie wiem jaką misję wykonuje i od kogo. Byle by odhaczyć znacznik na mapie i osiągnąć to 100% zdatności, co i tak za wiele nie daje, bo

Bardzo się zawiodłam na załodze Tempesta, która jest nudna jak flaki z olejem. Czasami są jakieś przebłyski i zabawne momenty, ale można je zliczyć na palcach jednej ręki. Jedynymi towarzyszami, którzy przypadli mi do gustu są Drake i Peebe. Nawet już nie skomentuje mojej opcji romansowej

Bardzo się zawiodłam na tej grze i uważam że powinni to wszystko zrobić inaczej. Ta gra miała wyglądać inaczej.
Brak paragona i renegata miał przynieść dużo korzyści, ale co z tego skoro i tak do wyboru są przeważnie dwie opcje dialogowe nie określające charakteru naszego głównego bohatera.
Mogłabym tu pisać i pisać, ale to nie jest gra, która zasługuje na oceny 9/10. Ja daje z czystym sumieniem 6/10.
Nie jest to kompletna strata czasu, bo można się przy Andromedzie zasiedzieć, ale zawartość nie jest taka jaka powinna być.

No dobra, jak pogodzić Cyberpunk i Wiedźmina? Ciri ma moc podróżowania po różnych światach i w różnych czasach więc można by ją przenieść do przyszłości gdzie będzie walczyła z potworami czy tam robotami i każdy jest zadowolony :D

Gra jest w zasadzie całkiem przyjemna jeśli ktoś lubi formę rozrywki od TT, ale uważam że fabularnie mogli się bardziej postarać i wybrać Batmanowi lepszego przeciwnika.
Co do decyzji to wygląda to typowo w tych grach. Niby każda postać coś tam zapamiętuje, krzywi się, a potem i tak nic z tego nie wynika. Przykładowo

Dziwne to, ale tak jak pisałam, typowe dla TT.
Spadki FPSów zdarzyły mi się w zasadzie tylko podczas jazdy autem gdzie był wybór czy jechać do domu czy do jaskini.
Ogólnie wyszło całkiem nieźle, ale w porównaniu do Borderlandsów, których przechodziłam jakiś czas temu to niestety Batman wypada słabo.
Dodam też że mogli by zacząć zatrudniać innych aktorów do dubbingowania, bo tego gościa co dawał głos dla Lee to chyba słyszę w każdej grze. Podobnie z niektórymi kobiecymi.

Grałam w jedynkę i pamiętam, że miło spędziłam czas. Walka prowadzona na tury kupila mnie całkowicie. Nie mogę się doczekać aż zagram w dwójkę. Powinno wychodzić więcej takich klasyków gdzie postać ma coś do powiedzenia, a nie dwie opcje dialogowe na krzyż, znacznik na mapie i nazywaj się grą RPG.

Gierka w sumie jest fajna tylko nie robi aż tak wielkiego szału jaki miała robić.
Fabuła mnie nie porwała tak samo dość puści towarzysze, ale jednak klimatyczna otoczka świata przyciągała mnie na dłuższe posiedzenia nad tym tytułem.
Ze względu na te posiedzenia niestety dostrzegłam największą wadę tej gry. Dialogi.
Niesamowita ilość tekstu jest spotykana dosłownie na każdym kroku, co w zasadzie nie powinno dziwić w klasycznym RPG, ale tutaj forma jaka została zastosowana po jakimś czasie odpycha od siebie gracza.
Zazwyczaj każdy NPC ma do powiedzenia o sobie tyle rzeczy, że można przyjąć iż jest na leżance u jakiegoś terapeuty.
Szkoda w zasadzie, że większość tych informacji jest nieprzydatna. Dochodzą do tego liczne nazwy własne bombardujące gracza, szare i monotonne opisy danej sytuacji i do tego niezbyt interesujące retrospekcje.
Gdyby rozmowy pomiędzy postaciami były przejrzyste i bardziej przyswajalne to możliwe, że po godzinie bym nie miała ochoty zwyczajnie wyłączać gry.
Tak czy owak bawiłam się dobrze. Lokacje są ładne, muzyka cieszy ucho, interfejs jest całkiem przyjemny no i w zasadzie możliwość stworzenia uniwersalnej postaci też jest dużym plusem.
Zakończenie jakoś mnie szczególnie nie obeszło. Może to wina głównej bohaterki, do której się w ogóle nie przywiązałam, albo towarzyszy. Jedynie polubiłam Tybira, bo rzucił czasem jakimś suchym żartem i wydawał się jakiś taki normalny.

Strasznie ciężko wytypować najlepsze gry z tej listy. Niby Wiedźmin 3 ma świetną fabułę i postacie, ale za to taki Skyrim dziwnym sposobem przyciąga graczy na setki godzin. Z kolei mamy P:T, który również jest wybitny fabularnie jak i eksploracyjnie, ale wciąga inaczej niż poprzedniczki. Tak samo jak pierwszy Dragon Age. Postacie, fabuła, decyzje i cała otoczka świata są wyjątkowe i potrafi wessać gracza do swojego świata. Powtarza się to samo w Falloucie, Vampire, Arcanum, Baldurze itd. To nie są zwykłe RPG żeby tylko pograć. To jest wejście w świat przygody i przeżycie jej przez pryzmat bohatera. Podobnie jak w ulubionych filmach. Niby ma się te kilka ulubionych i można je oglądać po 100 razy, ale każdy daje nam inne przeżycia i za każdym razem sprawia frajdę niezależnie czy znamy dialogi słowo w słowo czy nie. Wiele gier z tej listy jest moimi TOP bez miejsca w szeregu. Wiem że się rozpisałam, ale naszła mnie taka mała refleksja...Szczęśliwego Nowego Roku i dobrego "grania w grę" :)

Gra jest...dobra i tylko dobra. Gameplay jest świetny, że aż nie chce się odchodzić od komputera.Sporo ścieżek przejścia danej lokacji, przyjemne hakowanie, sporo przydatnych umiejętności no i soundtrack również na dobrym poziomie. Graficznie nie powala na kolana, ale też źle nie jest.
Niestety największą wadą jest fabuła. Strasznie nudna i przewidywalna w porównaniu z HR.
Zdecydowanie lepiej robiło mi się zadania poboczne, które były o wiele ciekawsze od tych głównych, bo przykładowo taka świetna zagadka detektywistyczna Żniwiarza o wiele bardziej mnie wciągnęła niż cała ta akcja z Iluminatami.
Wielka szkoda również zakończenia, które mogło być o wiele lepsze, a tak daje dziwne uczucie niedokończonej sprawy i ucięcia najlepszej akcji w połowie rozgrywki.
Dodatkowo irytującym problemem są spadki FPSów kiedy następuje przejście z lokacji do lokacji. Na początku gra śmiga bardzo pięknie, a kiedy jadę metrem do kolejnego miejsca, gra jakby nie wyrzuca z pamięci poprzedniego przez co następuje spadek wydajności. Kolejne ładowania również spowalniają rozgrywkę. Dopiero 4/5 przejażdżka metrem jakby resetowała nagromadzone dane i gra znów chodzi płynnie. Strasznie to dziwne.
Również sporym minusem jest AI wrogów. Nic nie widzą, nie słyszą i ogólnie mają wszystko gdzieś. Grając w trybie skradania aż żal się robi kiedy nie reagują podczas praktycznego stykania się z Adamem. Poziom trudności miałam wysoki więc chyba to ogólnie zepsuta sprawa. Tak czy siak gra warta polecenia. Może nie jest na poziomie HR, ale za dużo nie odstaje. Brać śmiało, bo warto :)

Takie za darmo jak nie idzie się w ogóle zalogować. Pol godziny kręci się kółko od logowania i nic...powodzenia.

Dawać mi już tego Mass Effecta! Trailer bardzo fajny tylko czuć tutaj tą Inkwizycję i to szczególnie podczas sceny kiedy ten wielki robal/robot atakuje. Ujęcie sceny wygląda dokładnie jak walka ze smokami, no i ten główny zły. Coś w stylu Koryfagasa tylko w kosmosie. Do premiery szmat czasu i szczerze to jest jedyna gra, która rzeczywiście wywołuje u mnie uczucie hypu :)

Dziwna jakaś ta gra. Niedawno zaczęłam i teraz jestem na etapie rekrutowania dwóch gości do ekipy i jakoś tak zaczyna wiać nudą. Samo miasto robi wrażenie od strony wizualnej, ale w sumie na dłuższą metę nie ma co w nim robić. Szczerze to powiem, że jak przyszło mi drugi raz czyścić dany budynek, bo potem pojawił się w nim boss to aż przecierałam oczy ze zdziwienia. Absurd i policzek dla gracza. A myślałam, że w Assassynie jest nudno i wszystko się powtarza. Ci w Mafii pokazali, że jednak można na tym oprzeć całą grę. Ehh...

Kiedy na ekranie pokazane sa zblizenia twarzy to efekt przypomina niesamowitą obróbkę graficzną, natomiast kiedy pokazują sceny akcji w mieście, elementy stroju jak i otoczenia sprawiały wrażenie jakby ktoś sie bawil w jakis amatorski cosplay. Niby spoko, ale szalu nie ma. Oby gra byla tak dobra jak jedynka.

Nie udało mi się ukończyć tej gry z prostej przyczyny.
NUDA i powtarzalność.
Gdzieś tak do połowy była niesamowita zabawa, a potem to już totalna sieka i ciągłe powtarzanie tego samego.
Fabuła też niezbyt powalająca. Po tak wysokiej ocenie spodziewałam się czegoś lepszego.
Nie przepadam za slasherami, ale Dante's Inferno pochłonęło mnie bez reszty, natomiast tutaj całą rozgrywkę zabiła konieczność powtarzania tego samego.

Nie chcę się czepiać, ale jest 2016 rok i nawet słabe studia potrafią wycisnąć z siebie jakieś przyzwoite produkcje, które przyciągają oko, a tutaj...?
Bohater sztywny jakby kij połknął, jego ruchy to czysta kopia poprzednich gier, a może i nawet sięgają samego Gothica(ten przykuc przy sejfie).
Źle to wygląda. Grafiki się nie czepiam, bo różnie bywa, ale gry gdzie postacie ruszają się w ten sposób to były całe lata temu.
PB zrobiła kiedyś dobrą serię, ale to minęło. Nie idą z duchem czasu, a stoją w miejscu.
Może coś usprawnią, ale ja widzę tutaj sztywnego Risena z inną oprawą i fabułą. Dziwne to jakieś i niezbyt zachęca do kupna.

Szczerze to muszę przyznać, że dodatek wyszedł im bardzo dobrze.
Po średniej podstawce w końcu się przyłożyli i jest tak jak powinno być od początku.
Mapa jest całkiem spora i klimatyczna. Eksploracja jest o wiele ciekawsza, bo nie tylko pod oznacznikami znajdują się budynki i różne miejsca do przeszukania.
Fabularnie wyszło spoko i zdecydowanie lepiej niż w queście głównym o instytucie. Postacie są ciekawe i jest z zasady z kim pogadać. Misje już nie są tak puste jak wcześniej. Zawsze jest jakaś tam otoczka fabularna tak że idzie się tym zainteresować, a nie odklepać i lecieć dalej. Super wyszła sprawa detektywistyczna w krypcie. Swoją drogą rozwaliła mnie pewna "nietypowa" interakcja z jednym z mieszkańców krypty, ale kto przeszedł to wie o co chodzi ;)
Podsumowując na plus wchodzi:
-Ciekawa fabuła
-Przyjemna i klimatyczna lokacja
-Nowy zestaw uzbrojenia
-Nowy soundtrack podczas eksploracji(chociaż podczas walki mogli by dodać też nowe nutki)
-Możliwość wybrania zakończenia
-Historia Nicka
Na minus:
-Nudny i zbędny nowy towarzysz
-Irytujące powiadomienia o osadnikach, którzy potrzebują pomocy we Wspólnocie
-Czasami niewielkie bugi typu latające Yao Guai, wcięte w ścianę postacie i okazjonalne spadki klatek raz na kilka godzin
-

Polecam i nie rozumiem tego hejtu. Może i czwórka nie powala, ale w ten dodatek jednak warto zagrać.
Na zachętę wrzucam fotkę Nicka wietrzącego sobie pachy :)

Nie ma co hejtować tej gry. Niby zwykłe pokemony, ale dzięki tej grze ludzie wychodzą z domów i spalają kalorie :D Dzisiaj widziałam 4 chłopaków z telefonami w rękach i wyglądali na zadowolonych, potem w to samo miejsce przybiegła kolejna dwójka. Chyba to lepsze niż chlanie po krzakach i produkowanie patologii.

Michonne zasługuje na lepszą historię i grę, bo niestety ta mini seria jest niesamowicie słaba i nudna.
Konsekwencje w zasadzie nie istnieją. W danej sytuacji można postąpić w różne sposoby tylko przez całą grę one nie mają żadnego znaczenia. Niestety dialogi to również porażka. Gadanie o niczym sprowadza się do niczego, bo na nic nie mamy praktycznie wpływu. Gameplayu w zasadzie też nie ma poza prowadzonymi rozmowami, bo Michonne możemy sterować raz na ruski rok. Najgorsza rzeczą w grze jest jej długość. Jeden odcinek skończyłam w tak krótkim czasie że zaparzona wcześniej kawa była jeszcze ciepła...
Nie oczekiwałam jakichś długich godzin, ale przez takie coś zupełnie nie zależało mi na postaciach wplecionych w historię, bo kogo obchodzą ludzie z którymi zamienia się kilka zdań.
Jedyny plus to sama Michonne i całkiem niezły system QTE.
Nie polecam no chyba, że na przecenie, bo pełnej kwoty ta gra na pewno nie jest warta.

Ale faza. Widać systemy dialogów brali z Fallouta 4 :D
Nie mam nic do tej gry. Każdy gra w co chce i równie dobrze może latać kozą w kosmosie :D

Czwórkę zaczęłam zaraz po trójce i niestety stwierdzam, że wyszło słabo.
Ogólnie to chyba z całej rozgrywki przypadła mi do gustu tylko fabuła.
W głównych zadaniach była cała masa humoru, rozwałki i starych dobrych znajomych co jest wielkim plusem.
Niestety misje poboczne sprowadzają się tylko do wykonywania okazji rozmieszczonych na mapie, za które dostajemy nijakie bronie i jakieś ulepszenie umiejętności.
Przemieszczanie miasta z początku sprawia frajdę, ale jednak jest to powtórka z rozgrywki i zdecydowanie nie zasługuje na miano pełnoprawnej części Świętych. Ta sama mapa, brak różnorodnych przeciwników, te same ciuchy w sklepach, zbyt wiele umiejętności z których się rzadko korzysta, podobnie masa niepotrzebnej broni itd.
W zasadzie moja walka polegała na zamrażaniu przeciwników i szyciu w nich ze strzelby. Niestety walka jest bardzo łatwa przez co wpada się w rutynę robienia tego samego w kółko. Brakowało mi jakiejś rozwałki z sensem i humorem, a to niestety było tylko w głównych questach a jak większość wie jest to zaledwie kilka godzin zabawy. Osobiście zrobiłam większość tego co się dało oprócz kilku znajdziek, co zajęło mi 16h z hakiem. Było spoko, ale zdecydowanie nie ma startu do trójki...