BloodRayne

Gra akcji z elementami horroru osadzona w latach 30-tych XX wieku, gdzie wcielimy się w rolę agentki Blood Rayne. Nie jest ona zwyczajnym człowiekiem, lecz łączy cechy ludzkie i wampirze.

BloodRayne 2003 PC : 6,5/10Witajcie, grę ukończyłem na średnim poziomie trudności w około 6h kilka dni temu i cóż moge powiedzieć? Nie byłem przekonany do gier odnośnie tematyki o wampirach, a dzięki tej grze zmieniłem zdanie, całkiem przyjemna gra. Długo zastanawiałem się nad oceną, gra to takie 6-7/10. Grafika jak na 2003 rok bardzo dopracowana, po zainstalowaniu moda graficznego oraz WideescrenFixa i spolszczenia grało mi się bardzo dobrze. Ładne tekstury, dobrze wyglądające postacie, bronie itd. Na plus można także zaliczyć dobry system walki dwoma szablami, katanami czy tam czym, jak zwał tak zwał. Spodobał mi się system furii, jak i zdolność widoczności gdzie mamy iść. Z czasem w grze odblokowujemy poziomy walki co również jest plusem. Odnośnie broni z każdej broni strzelało się dobrze, dlatego że gra nie wymaga od nas celowania, kontrolowania odrzutu itd. Po prostu wciśnij przycisk myszy i niech się dzieje wola nieba. :D Gra daje dużo swobody, możemy skakać daleko i przemieszczać się niemal wszędzie za pomocą dalekiego skoku i pirłetów, w grze mamy jeszcze kilka przydatnych oraz ciekawych umiejętności. System niszczenia obiektów takich jak drzwi, stoły, ściany, okna itd również na plus, bardzo wiele elementów w tej grze możemy zniszczyć i wygląda to całkiem dobrze, pod tym względem gra nie jest ograniczona. Rozwałka oraz klimat na przednim poziomie, możemy zniszczyć przeciwników ucinając im ręce, głowe kończyny, bardzo krwawa i klimatyczna rozwałka. Dobrą sprawą jest ładowanie paska HP za pomocą wysysania krwi z przeciwników. W grze również mamy sporą ilość różnorodnych przeciwników co również zaliczam na plus. Gameplayowo o dziwo wciąga od początku do końca, nawet nie spodziewałem się, że cokolwiek mnie pochłonie jak ta gra. Z niektórymi bossami miałem na prawdę utrapienie, na przykład na bagnie ciężko walczyło mi się z tym bossem, walka z bodajże Hexenem również była ciężka, dopiero potem rozkminiłem co i jak. Natomiast walka z Beliar'em to już tragedia, bardzo ciężko mi się z nim walczyło - ciągle brakowało ammo, boss rozrastał się, ciężko było trafić w jego środek, myślałem że oszaleje i zwariuje - koniec końców się udało za bodajże dziewiątym razem.(SPOILER FABUŁA)Fabuła toczy się tuż przed II wojną światową - za zadanie mamy powstrzymać niemieckich oficerów którzy chcą znaleźć kilka artefaktów takich jak oko beliara, serce beliara itd przy okazji budzą się demony i inne pomioty, zdobywamy oko beliara. Nie możemy dopuścić by jeden z Nazistów główno dowodzący zdobył wszystkie artefakty i posiadł moc Beliara i przejął władze nad światem, przy okazji budzi się Beliar i na końcu musimy wykończyć i Szwaba oraz Beliara. Fabułę streściłem jak mogłem, wiele wątków pominąłem w tym śmierć Mynce. Fabuła jest prosta lecz porywająca, dynamiczna i pełna akcji. Zagrajcie, a przekonacie się że warto.Co do drugiej części gry, próbuje w to grać od kilku dni ale jakoś mi nie podchodzi, według mnie druga część jest mocno okrojona i zepsuta, ale może spróbuje ją dokonczyć i zdam relację co i jak. To tyle ode mnie. Do uszłyszenia - Trzymajcie się. :)

Świetna, krwawa, pełna akcji gra z seksowną półwampirzycą w roli głównej. Ciekawe ataki specjalne, różne rodzaje broni palnej i specjalnej, przyjemnie się kroi wrogów na kawałki, niezbyt trudne zagadki, zbyt potężny szał krwi, który psuje frajdę podczas walki z bossami, którzy padają jak kaczki po tej zdolności, bugi i glitche na każdym kroku, zwłaszcza ci lewitujący nad ziemią przeciwnicy, których ciężko trafić wręcz. Fabularnie jest dobrze, zawsze jakiś wątek, a graficznie trochę się zestarzał, natomiast muzyka jest powtarzalna i mało interesująca. Ciekawy akcyjniak godny ogrania.

Bardzo dobry slasher z nieco przestarzałą już dzisiaj mechaniką. Zalety:+ Rayne (świetna postać bezwzględnej, nie znającej strachu, seksownej wampirzycy. Voice acting i mimika twarzy nie jest zła. Zmysłowy głos Rayne połączony z jej czarnym poczuciem humoru to świetna kombinacja)+ oprawa graficzna (grafika zarówno na plus jak i na minus. Gra wizualnie ma swoje momenty, wyróżniając się fizyką włosów, ciał, wody oraz krwią, zostawiającą trwałe ślady na podłodze)+ brutalność (przemoc wyróżnia tą grę. Na początku nie mamy okazji tego doświadczyć, gdyż po tutorialu walczymy z pająkami i mutantami. Natomiast po przejściu kilku lokacji, gdy trafimy na nazistów, wtedy doświadczymy kwintesencji latających kończyn, głów i lejącej się krwii)+bronie (oprócz sztyletów, możemy korzystać z broni palnej)Przechodzimy teraz do wad:- brak checkpointów (aby dojść do save'a trzeba ukończyć dany etap. Są proste kolacje, gdzie po 3-5 minutach mamy możliwość zapisu i idziemy dalej. Natomiast są lokacje, przy których męczymy się długo i giniemy tuż przed końcem etapu)- grafika (oprócz "dobrej strony" ma również tą gorszą, gdy gra wygląda jak z konsoli poprzedniej generacji - PSX)- poziom trudności (poziom trudności jest dosyć wysoki, lokacje zagmatwane, ciągle nie wiadomo gdzie iść i jak się dostać do wyznaczonej lokacji)- sterowanie (przestarzała i ciężka kontrola nad główną bohaterką. Skakanie potrafi doprowadzić do białej gorączki)- regulacja dźwięku (głos Rayne jest zbyt cichy w stosunku do pozostałych efektów dźwiękowych)- mało nazistów (mało typowo nazistowskich poziomów, które od pewnego etapu w grze są najciekawszymi lokacjami. O wiele większą frajdę sprawia walka z uzbrojonymi po zęby hitlerowcami, niż nudne wytępianie pająków na bagnach czy pustych mokradłach)Podsumowując, jak na swoje czasy BloodRayne wyróżniała się na tle innych gier, co stanowiło wyjątkową siłę tego tytułu. 17 lat później od momentu premiery i po poznaniu takich tytułów jak np. God of War, BloodRayne zostaje daleko w tyle.