Po trzydziestu minutach nieaktywności Bran przechodzi w tryb wygaszania ekranu. Największe absurdy 8 sezonu Gry o tron

• Gra o tron – największe absurdy w 8. sezonie GoT
• Brak miłości do Ducha
• Daenerys u wrót
• Taktycy Westeros
• Noc jest ciemna i pełna... nie, po prostu ciemna
• Po trzydziestu minutach nieaktywności Bran przechodzi w tryb wygaszania ekranu
• „Dany jakby zapomniała o Żelaznej Flocie”
• Najlepsza/najgorsza broń na smoka
• Kim jesteście i co zrobiliście z postaciami, które lubiliśmy?

Po trzydziestu minutach nieaktywności Bran przechodzi w tryb wygaszania ekranu

I bitwa o Winterfell oraz przyszłość całego Westeros po raz trzeci. Tym razem przypatrzmy się powodowi, dla którego Nocny Król w ogóle od ośmiu tysięcy lat przygotowywał się do inwazji, sprawił, że runął Mur i w końcu dał się w ciągu jednej nocy ukatrupić wyjątkowo zdolnej „wojowniczce ninja”. Spójrzmy na jedyną rzecz, która miała stanowić dla niego zagrożenie, na skarbnicę wiedzy ludzkości, na najpotężniejszego warga w Westeros. Na Brana.

Zacznijmy od tego, że Bran ze swoimi umiejętnościami był w stanie zapobiec większości katastrof, jakie spotkały bohaterów w tym sezonie. Wystarczyło słowo szepnięte Daenerys o takiej tam Żelaznej Flocie, by jej smok nie wpakował się jak głupi pod ostrzał, czy wykorzystanie mocy wargowania, by Winterfell otrzymało jakże potrzebne wsparcie w postaci armii dzikich zwierząt.

Nocnemu Królowi byłoby głupio, gdyby zorientował się, że zmarnował osiem tysięcy lat na knucie, jak zepsuć wygaszacz ekranu.

To by było jednak poniżej godności Trójokiej Wrony. On woli rzucać bardzo dziwne teksty tu i ówdzie, a w momencie bitwy, gdy cała Północ, Dothrakowie i Nieskalani wykrwawiają się w jego obronie, po trzydziestu minutach bezczynności przełącza się w tryb pełnego uśpienia i śni o latających ptakach. Największe zagrożenie dla Nocnego Króla, taaaa. Kronika ludzkości też z niego marna, skoro nie do końca ogarnia, że oprócz posiadania wiedzy warto by czasem się nią z kimś podzielić – ale wprost, a nie rzucając enigmatyczne podteksty, które niewiele komukolwiek mówią.