Oz Wielki i Potężny – recenzja. FILMag #17 - Niepamięć, G.I. Joe: Odwet, nowe Martwe zło oraz inne premiery kwietnia
- FILMag #17 - Niepamięć, G.I. Joe: Odwet, nowe Martwe zło oraz inne premiery kwietnia
- Układ zamknięty – polski thriller o nadużywaniu władzy
- Martwe zło – powrót legendarnego horroru
- Nieobliczalni – gliniarz z Beverly Hills po francusku
- G.I. Joe: Odwet – wybuchy, strzelaniny i kaskaderzy w roli głównej
- Panaceum – efekty uboczne cudownego leku
- Niepamięć – Tom Cruise na opuszczonej Ziemi
- Zwiastuny i newsy
- Strefa Fana
- Szklana pułapka 5 – recenzja
- Daję nam rok – recenzja
- Sugar Man – recenzja
- Syberiada polska – recenzja
- Być jak Kazimierz Deyna – recenzja
- Oz Wielki i Potężny – recenzja
Oz Wielki i Potężny – recenzja
Zdaniem fsma
Oto najprawdziwsza disnejowska baśń w każdym możliwym znaczeniu. Oz w reżyserii Sama Raimiego to film lekki, wesoły, naiwny, głupiutki i ekstremalnie przewidywalny. Jeśli jednak człowiek idzie do kina z odpowiednim nastawieniem, to może się bardzo dobrze bawić. Bo przecież wiadomo, że jedna z pozornie dobrych bohaterek jest zła. Wiadomo, że oszustwa Jamesa Franco wyjdą na jaw. Wiadomo, jak ta historia się potoczy, ale robi to z taką werwą i energią, że łatwo dajemy porwać się filmowej magii. Oz Wielki i Potężny jest produkcją absolutnie prześliczną (solidne 3D z gatunku „leci na mnie, o Boże!”), James Franco czaruje uśmiechem, Michelle Williams wygląda zjawiskowo i jakoś tak miło robi się po seansie. Warto rozważyć, jeśli ktoś ma ochotę na trochę słońca w obliczu ogólnonarodowej żałoby spowodowanej niekończącą się zimą.
Moja ocena: 7/10