Zostawić po sobie ślad. Adam Adamowicz - człowiek, który dał nam Fallouta

• Marzenie sześciolatka
• Człowiek, który wykreował świat Fallouta i ożywił prastare zwoje
• Zostawić po sobie ślad

Zostawić po sobie ślad

Wydane w listopadzie 2011 roku Elder Scrolls V: Skyrim okazało się ostatnim projektem Adama. Niedługo później, 9 lutego 2012 roku, zmarł w szpitalu w Waszyngtonie z powodu powikłań związanych z rakiem płuc. Pracował do samego końca, w szpitalnym łóżku tworząc kolejne szkice i zostawiając nowe inspiracje dla swoich przyjaciół ze studia. Wiele z nich zostało później wykorzystanych podczas prac nad kolejnym Falloutem.

Myślisz smok, widzisz Smauga? Adam Adamowicz i jego koleżanki oraz koledzy z Bethesdy chcieli stworzyć bestie, które zrobią jeszcze większe wrażenie. Czy im się udało? To już każdy musi ocenić sam.

W 2015 roku w bardzo osobistym materiale na łamach Kotaku Jonah Lobe, który miał okazję współpracować z Adamem, wspomniał, że przez lata ów artysta stworzył dziesięć razy tyle grafik koncepcyjnych, ile studio było w stanie wykorzystać w swoich grach. Choć pracował dużo i intensywnie, nie zamykał się we własnym świecie i nawiązał wiele przyjaźni. Zawsze pełen energii, nastawiony optymistycznie do otaczającego go świata i kolejnych wyzwań, stanowił jasny punkt na mapie biura. Nie bez przyczyny to właśnie jego pokój był stałą atrakcją programu podczas oprowadzania gości po siedzibie firmy. Adamowicz zarażał radością i onieśmielał pokładami kreatywności.

Swoich najbliższych współpracowników katował bardzo barwnymi opisami obejrzanych filmów i przeczytanych książek, jak Repo Men czy Blade Runner. Muzyki nie słuchał w słuchawkach, a puszczał przez głośniki, więc wszyscy musieli razem z nim delektować się niepowtarzalnym miksem Shooby’ego Taylora i Joego Strummera. Był jedyny w swoim rodzaju i stworzył wokół siebie coś, co w Bethesdzie długo nie zostanie zapomniane.

Zachęcam do poświęcenia wolnej chwili na poszukiwania artworków i grafik koncepcyjnych z lubianych tytułów. Wiele z tych prac potrafi zachwycić, a jeśli jest się fanem danej produkcji, zabrać też w niezwykłą podróż pełną wspomnień.

Po jego śmierci nikt nie ruszył rzeczy z jego biurka. Pokój artysty pozostał taki sam, jakby czekał tylko na jego powrót. Tak jakby Adam za moment miał ponownie zawitać do biura, rzucić żart, wziąć kubek kawy i zasiąść do kolejnych szkiców. Na ścianach pomieszczenia przyklejone pozostały jego ostatnie prace. Nad biurkiem z kolei wisiała niewielka gumowa figurka zakonnicy do ściskania, nad którą Adamowicz przyczepił karteczkę „Squeeze nun for service”.

Ślad po tym amerykańskim twórcy o polskich korzeniach pozostał znacznie większy niż jedno pomieszczenie i wspomnienia kilkuset osób, z którymi miał okazję współpracować i które poznały go za życia. Do dzisiaj pozostaje on inspiracją dla wielu artystów, którzy myślą o związaniu swojej przyszłości z grafiką. Młodzi rysownicy i graficy z podziwem oglądają jego prace i znajdują dla siebie motywację, by w dobie szybkiego rozwoju technologicznego nie zapominać też o podstawach i tradycyjnych sposobach przenoszenia myśli na papier. Zakochani w świecie Elder Scrolls gotowi są uznać, że Skyrim w swoim finalnym kształcie tylko po części uchwycił monumentalność antycznych krain i samych Nordów, którą wyobrażał sobie Adamowicz. A wszystko to pomimo faktu, że artysta tworzył dzieła surowe, nieoszlifowane, często wykazujące się swego rodzaju nonszalancją. Nigdy nie zamierzał tworzyć dopracowanych dzieł sztuki, a mimo to położył fundament pod stworzenie gier, które mogą być tak nazywane. Zostawił cząstkę siebie w jednych z największych gier początku XXI wieku. Być może tytułów, które będziemy wspominać nawet na koniec obecnego stulecia.

Jak w pożegnalnym wpisie na oficjalnej stronie Bethesdy napisał jeden z jego kolegów:

Jeśli masz więc chwilę, zainstaluj i uruchom ponownie Fallouta 3, by poznać lepiej Adama Adamowicza.

Spoczywaj w pokoju, twórco.