5 powodów, dla których musisz zagrać w Red Dead Redemption 2 na PC

• 5 powodów, dla których musisz zagrać w Red Dead Redemption 2 na PC
• Otwarty świat XIX wieku
• Oprawa graficzna

Nie wnikajmy, czemu akurat teraz. Nieważne, czy Rockstar w końcu zlitował się nad pecetowcami, czy programiści wreszcie uporali się z portem Red Dead Redemption II na blaszaki, czy może to raczej księgowi, patrząc na swoje kalkulacje, umowy i tajne aneksy, mogli wreszcie dać zielone światło w stylu „Release the Kraken!” albo „You may fire, when ready!”. Istotne, że już za niecały miesiąc* słynny mem z obrazkiem z YouTube’a stanie się nieaktualny i każdy, kto nie mógł bądź nie chciał poznawać przygód Arthura Morgana na konsolach, uruchomi grę na swoim starym, dobrym PC (lub na nowym po koniecznym upgradzie).

*Albo za dwa miesiące, jeśli ktoś ma wystarczające pokłady cierpliwości.

Słynny żart dotyczący tego, jak wygląda RDRII na PC, niedługo stanie się nieaktualny.

Odpowiedź na pytanie, czy warto było tyle czekać na grę, która w serwisie Metacritic ma notę 97/100, a w naszej recenzji otrzymała zaszczytne 10/10, jest chyba oczywista. Nawet jeśli nie podzielimy wszystkich zachwytów, to dzieło tego kalibru po prostu warto znać, warto go doświadczyć i przekonać się osobiście, czy zasłużyło na takie oceny. My ze swej strony możemy tylko pokrótce przypomnieć Wam, dlaczego o RDRII mówi się „magnum opus tej generacji”, „najlepsze dzieło Rockstara” czy „Ojciec chrzestny gier wideo”. Oto pięć powodów, dla których koniecznie trzeba zagrać w Red Dead Redemption II na PC.

Poważna historia o grzechach i odkupieniu

Ileż to razy czytaliśmy w recenzjach gier listę wad w stylu: „infantylna fabuła, która nie zapada w pamięć, nijacy bohaterowie, żenujące dialogi pełne cringe’u, fatalny voice-acting”. W Red Dead Redemption II jest kompletnie na odwrót. Znajdziemy tu historię, przy tworzeniu której nikt nie przejmował się otrzymaniem wysokiej kategorii wiekowej PEGI. To dojrzała, męska opowieść, jaką moglibyśmy oglądać w dobrym filmie zrobionym dla sztuki, a nie dla zysków. Mówi o bandytach i mordercach, o ich ideałach i słabościach, o lojalności i zdradzie, o tym, jak różnie może potoczyć się życie.

Nigdy nie wiadomo, dokąd zaprowadzi nas przygoda na szlaku Dzikiego Zachodu. Czasem to będzie nowa znajomość, czasem walka na śmierć i życie.

Każdy z bohaterów, a w zasadzie antybohaterów, jest wiarygodny, jest jakiś, jest konkretny i zapadający w pamięć. Postacie te zostały świetnie zagrane, a ich wypowiedzi brzmią naturalnie. Ludzie ci budzą sympatię lub odrazę. Jednym kibicujemy, inni nas denerwują, ale nigdy nie pozostawiają obojętnymi. Z czasem to my jako gracz, a nie sam Arthur, czujemy potrzebę troski o nasz gang, wybieramy celowo konkretne osoby, by to z nimi udać się na jakąś opcjonalną wyprawę. A gdy docieramy do końca opowieści, odczuwamy emocje dużo większe niż w przypadku innych produkcji. No i jest jeszcze długi epilog, który wiele firm pewnie nie omieszkałoby wydać w formie płatnego DLC – a w RDRII stanowi on po prostu część całej historii. Jednej z lepszych, jakich doświadczycie w grach. Wszystkich.