SimCity (1989)

Klasyczna gra strategiczno-ekonomiczna, w której wcielamy się w rolę burmistrza hipotetycznego miasta. Tylko od naszego sprawnego zarządzania i sprytu będzie zależeć, czy niewielka wioska zamieni się w tętniącą życiem metropolię. Program charakteryzuje się prostą i przejrzystą grafiką, brakiem jakiejkolwiek muzyki, kanonadą efektów dźwiękowych wydawanych z PC Speakera i tym, co najważniejsze: olbrzymią grywalnością.

Budowę miasta rozpoczynamy od podstaw, mając wyznaczony teren pod jego lokalizację i 20 tysięcy dolarów w kieszeni (czasem mniej, zależnie od poziomu trudności). Odłożoną gotówkę musimy zainwestować w kupno działek pod domy mieszkalne, ośrodki handlowo-usługowe i fabryki, dostarczające rezydentom miejsc pracy. Takie osiedle należy otoczyć drogami, dostarczyć do niego prąd z pobliskich elektrowni i zabrać się za tworzenie kolejnych, które wkrótce zaczną tworzyć razem wielką aglomerację. Kolejne inwestycje wymagają jednak dużej ilości pieniędzy, a te w Sim City można zarobić tylko w jeden sposób: ściągając podatki. Już na pierwszy rzut oka widać, że produkt Maxis Software jest więc bardzo złożony. Bez dopływu gotówki trudno spełniać zachcianki mieszkańców, Ci z kolei nie będą chcieli płacić, jeśli coś przestanie im odpowiadać. Prawidłowe zarządzanie miastem to niezła gimnastyka - trzeba planować na zapas, jednocześnie zachowując umiar w wydawaniu funduszy i ciągle sprawdzać, czy rezydenci są zadowoleni. To ostatnie jest zresztą chyba najtrudniejsze, jako że mieszkańcy nie lubią żadnych zdobyczy cywilizacyjnych: przestępczości, korków na ulicach i potwornego zanieczyszczenia środowiska. Jeśli tradycyjne budowanie miasta nam się znudzi, możemy spróbować swoich sił w kilku alternatywnych scenariuszach. Dostępne w nich wielkie metropolie nękane są przez rozmaite kataklizmy. Zadaniem gracza jest jak najszybsze usunięcie szkód i osiągnięcie zakładanego celu w określonym czasie - przeważnie kilkudziesięciu lat.