Nosgoth

Jak nietrudno odgadnąć, Nosgoth daje nam możliwość stanięcia po stronie jednej lub drugiej rasy. Obie oferują zupełnie inny model rozgrywki – różnica między nimi tkwi przede wszystkim w fakcie, że ludzie atakują na dystans (używając łuków, kusz, wyrzutni granatów, miotaczy ognia i tym podobnych środków zagłady), podczas gdy wampiry muszą dążyć do walki w zwarciu. Nie są jednak poszkodowane na korzystaniu z takiej taktyki, jako że dobrze je do niej przysposobiono – krwiopijcy są szybcy i wytrzymali, a do tego niektórzy spośród nich potrafią latać lub przemieszczać się, wykonując potężne skoki.

Obie strony konfliktu oferują po trzy klasy postaci do wyboru. Wśród ludzi dostępni są Scout (snajper z łukiem), Alchemist (adeptka tajemnych sztuk, miotająca rozmaite wybuchowe specyfiki) i Hunter (wytrzymały kusznik, nadający się do bardziej bezpośrednich starć). Z kolei szeregi wampirów zasilają Reaver (specjalizujący się w cichym eliminowaniu przeciwników), Tyrant (silnoręki wojownik, dążący do otwartego pojedynku) i Sentinel (wyposażony w skrzydła, które pozwalają mu błyskawicznie przemieszczać się i pikować na głowy wrogów, porywając ich w powietrze). Co więcej, długie granie daną „profesją” owocuje nabywaniem przez nią doświadczenia, dzięki czemu odblokowujemy nowe bronie, umiejętności itp.

Jak przystało na spadkobiercę serii Legacy of Kain, omawiany tytuł oferuje mroczny klimat i nie stroni od brutalności – starciom towarzyszy obfity rozlew krwi, nie brakuje też odciętych członków. Nosgoth oferuje szczegółową i efektowną oprawę wizualną, czemu towarzyszą stosunkowo wysokie wymagania sprzętowe. Przynależność do gatunku free-to-play owocuje również występowaniem w grze mikropłatności, związanych z kupowaniem nowego oręża czy zdolności dla poszczególnych klas postaci. Nie są to jednak bonusy, które gwarantowałyby przewagę na polu walki – deweloper postawił sobie bowiem za punkt honoru, by nie był to tytuł z rodzaju „pay-to-win”.

Autor opisu gry: Bartosz Woldański