Metal Gear Solid 3: Snake Eater (2004)

Emocje to jeden głównych czynników, który kształtuje naszą osobowość. To one mają największy wpływ na to co zapamiętujemy - na jakiś czas, lub do końca życia. I to właśnie one sprawią, że zapamiętacie MGS3:SE na bardzo, ale to bardzo długo...

Metal Gear Solid 3 o gra wydana w 2004 roku na Ps2, która przenosi serię w jej najpełniejsze wcielenie. Zarówno opowiadanie historii, mechaniki rozgrywki i tempo akcji pozwoliły stworzyć grę, która nadal zawiera sporo filmów do obejrzenia, a także sporą liczbę różnych sytuacji do przepracowania. Największe zmiany zaszły oczywiście w mechanice gry dzięki czemu marka zrobiła ogromny krok naprzód w tej rewolucyjnej serii. Ten prequel serii jest niezbędny do poznania pełnej historii całej sagi pełnej akcji, napięcia i wciągającej powagi dzięki czemu seria jest tak godna uwagi i posiada status legendarny. MGS3 ucieleśnia zarówno imponujący styl jak i jedynego w swoim rodzaju ducha swoich poprzedników. Rzadko kiedy gra jest tak elegancka, pełna stylu i emocji. To prawdopodobnie najlepsza gra wydana na konsoli Ps2. Może nie jest doskonała, ale ma wystarczająco dużo dynamitu, aby ponownie nas zdmuchnąć z powierzchni ziemi.Fabuła. Historia przypomina pełną zwrotów akcji powieść szpiegowską, a reszta postaci i akcji dobrze pasuje do uniwersum. Zapewnia mnóstwo eksplozji, akcji i zwrotów akcji, a mimo to wiemy wystarczająco dużo, aby nie brać siebie zbyt poważnie i przy okazji zapewnić sobie mnóstwo dobrego śmiechu. Wcielamy się w Naked Snake’a znanego również jako Big Boss z jedynki. Akcja rozgrywa się po kubańskim kryzysie rakietowym i obejmuje próby uratowania przez Snake’a genialnego rosyjskiego specjalisty od broni Nikołaja Stokolowa, który opracował maszynę tak niebezpieczną, że mogłaby zakłócić konflikt między Stanami Zjednoczonymi, a Związkiem Radzieckim w okresie zimnej wojny i przesunąć równowagę sił prosto w ręce ludzi takich jak pułkownik Volgin. Misją Snake’a jest pozornie uratowanie naukowca. Gdy Snake wkracza do twierdzy wroga odkrywa, że jego wieloletni mentor współpracuje z wrogiem. Przez cały czas gramy jako Big Boss, genetyczny ojciec Solid Snake’a! Ten, który kiedyś był malowany jako złoczyńca na skalę nuklearną zostaje przerysowany. Poznajemy tę postać lepiej i współczujemy jej, a przede wszystkim kończąca się scena przerywnikowa uderza nas w twarz i doskonale wyjaśnia, dlaczego Big Boss dalej robi to co zrobił. Jeśli uważasz, że ta historia nie jest fantastyczna to masz bardzo krótki czas skupienia uwagi. Kojima to geniusz, a to jest jego opus magnum. To jest po prostu szaleństwo. Gameplay. Poruszamy się głównie z perspektywy trzeciej osoby i często przełączamy się na punkt widzenia pierwszej osoby, aby patrzeć, celować i strzelać. Gra jest preuelem, gdzie akcja rozgrywa się w rosyjskiej dżungli w 1964 roku i nie wynaleziono jeszcze starego, dobrego systemu radarowego, który pomagał graczom przemykać po biurach w poprzednich częściach, które chronologicznie dzieją się dużo później. Głównymi narzędziami umożliwiającymi rozpoznanie otoczenia są aktywny sonar, czujnik ruchu i czujnik przeciwpiechotny. Wszystkie one zużywają energię akumulatora, który ładuje się ponownie, gdy nie jest używany, dlatego najlepiej używać ich tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne. Każde z tych urządzeń działa w inny sposób, aby uzyskać pogląd na rzeczy. Aktywny sonar wysyła sygnał dźwiękowy i informuje o lokalizacji wszystkich żywych istot w okolicy w tym ludzi i innych zwierząt. Detektor ruchu rejestruje wszystko co się porusza, a czujnik przeciwpiechotny wydaje szybszy sygnał dźwiękowy, gdy ktoś się zbliża. Każdy z nich ma swoje zalety i problemy związane z sygnałem aktywnego sonaru, który przyciąga niechcianą uwagę strażników, którzy podejdą zbyt blisko. MGS3 dokonuje wyczynu ożywienia rozgrywki bardziej niż wcześniej. Ponieważ status alertu nie zmienia się między obszarami kluczem jest zachowanie dyskrecji i osiągnięcie mistrzostwa w sztuce kamuflażu. Istotnym elementem wtapiania się jest założenie odpowiedniego kamuflażu, aby stać się niewidzialnym w różnych obszarach gry. Jest wiele czynników, które mają wpływ na wskaźnik kamuflażu, który oceniany jest w skali procentowej. Zarówno nowy system leczenia i jedzenia wpływają na głębię gry w podobny sposób jak kamuflaż i oba są równie płynnie zintegrowane dzięki czemu można uzyskać większe poczucie realizmu. Snake czasami doznaje głębokich skaleczeń, złamań, oparzeń lub innych poważnych obrażeń na co wskazuje część jego paska zdrowia, który zmienia kolor na czerwony. Leczymy obrażenia używając kombinacji środków leczniczych takich jak środki dezynfekujące, szwy i bandaże. Bardziej niż zdrowie to wytrzymałość wpływa na prędkość biegu Snake'a i zdolność celowania, a także na pojemność jego płuc do pływania i siłę chwytu niezbędną do trzymania się krawędzi. Regeneracja wytrzymałości, która stopniowo maleje w miarę wykonywania obowiązków odbywa się przez jedzenie. Dżungla gry jest pełna stworzeń takich jak węże, szczury, pająki, ptaki i inne, a wszystkie są mięskiem. System żywienia w ostatecznym rozrachunku nie jest wielkim problemem. Łatwo znaleźć wystarczającą ilość jedzenia, aby wskaźnik wytrzymałości był zawsze dobry i wysoki. Jeśli pozwolimy, aby się zmniejszył tempo leczenia spadnie, a cel stanie się niestabilny, ale rzadko będziesz mieć niski poziom wytrzymałości. Chyba że celowo pozwolisz mu spaść. Jeśli chodzi o walkę dużą zmianą jest nowy zestaw ruchów. Dzięki kombinacji noża i pistoletu można trzymać strażnika jako zakładnika i zastrzelić innego, po prostu poderżnąć mu gardło, a nawet przyłożyć mu nóż do twarzy i przesłuchać. Jednakże wdawanie się w otwarte strzelaniny naprawdę nie jest pożądane i zwykle można go uniknąć. Można znaleźć przydatne informacje umożliwiające dotarcie do określonych pomieszczeń i znalezienie ukrytych przedmiotów. Jest jeden pakiet na przedmioty i jeden na broń, a każdy z nich ma ograniczoną liczbę dostępnych miejsc. Bycie lekkim ma zaletę, ponieważ ciężki plecak szybciej wyczerpuje wytrzymałość podczas biegania. W każdym z obszarów istnieje wiele różnych sposobów poradzenia sobie z sytuacją jak to tylko możliwe zapewniając za każdym razem wyjątkowe doświadczenia. Do odkrycia jest mnóstwo różnych środowisk od gęstych dżungli, bagien pełnych pijawek i ruchomych piasków po silnie strzeżone kompleksy wojskowe. Sceneria gry jest spójna i wiarygodna, oferuje dużą różnorodność i mnóstwo możliwości taktycznych. W dżungli Snake zmuszony jest przetrwać i wykorzystywać otoczenie na swoją korzyść. Prowadzi to do nowych elementów rozgrywki. Możemy na przykład łapać jadowite węże i rzucać nimi na niczego niepodejrzewających wrogów, strzelać do uli z drzew i sprawiać, by spadały na nieszczęsne ofiary poniżej, zarażać się wirusem żołądka w wyniku zepsutego jedzenia i nawet sfingować własną śmierć. Wiele starych elementów rozgrywki zostało nienaruszonych jak skradanie się podczas ukrywania się w niepozornym kartonowym pudełku. Gra zachęca do eksperymentowania. Żołnierze są tak samo uważni jak zawsze i wezwą wsparcie, jeśli Snake zostanie zauważony, ale prawdziwy nacisk położony jest na bitwy z bossami, których do przejścia jest ponad pół tuzina. Każdy z nich zapewnia inne wyzwanie i istnieje kilka sposobów na ich pokonanie. Bitwy z bossami to dynamiczne i ekscytujące spotkania. Gra oferuje 15–20 godzin zapewniając fantastyczne doświadczenie.Grafika i udźwiękowienie. Każdy obszar jest po prostu piękny. Otoczenie jest tak przekonujące z audiowizualnego punktu widzenia, że łatwo jest zanurzyć się w polowaniu. Poziom szczegółowości we wszystkich środowiskach i postaciach jest niezwykle dobrze wykonany jak na możliwości Ps2. Mnóstwo imponujących drobnych szczegółów takich jak to, że wystrzały powodują gwałtowne kołysanie i postrzępienie gęstego poszycia dżungli, jak krew wsiąkająca w mundur Snake'a, gdy jest ranny oraz jak różne rdzenne stworzenia dżungli poruszają się równie płynnie i realistycznie jak ludzkie postacie w grze. Ale to przerywniki filmowe są zdecydowanie najbardziej imponującym aspektem oprawy wizualnej gry. Wszystkie charakteryzują się niesamowitą pracą związaną z rejestracją ruchu, a także pracą kamery, choreografią i poczuciem spektaklu na równi z tym czego można oczekiwać od wysokobudżetowych filmów akcji. Gra widowiskowością przypomina w duzym stopniu interaktywny film. Co ciekawe MGS3 brzmi jeszcze lepiej niż wygląda w dużej mierze dzięki niesamowicie autentycznym efektom otoczenia, a także doskonałej dynamicznej ścieżce dźwiękowej. Partytura muzyczna doskonale oddaje napięcie i intensywność jaką starają się przekazać sekwencje akcji w grze. Zaskakującą rzeczą jest dodanie kilku piosenek w określonych momentach historii.Podsumowanie. MGS3 to kinowa i bardzo satysfakcjonujaca przygoda, która z łatwością zadowala fanów serii. Poznajemy historię bogatą w szczegóły i intrygi, często przedstawianą za pomocą najbardziej dramatycznych przerywników filmowych w historii gier wideo. To poważna historia, wypełniona szokującymi scenami drastycznej przemocy, uzupełniona mocnym językiem i odniesieniami seksualnymi. Pełno jest też zabawnych anachronizmów, a także nie brakuje dowcipów. Tymczasem sama rozgrywka jest niesamowicie miodna, a zwłaszcza gdy docieramy do niektórych z pamiętnych, dramatycznych konfrontacji. Kulminacyjne konfrontacje w grze zapadają w pamięć i są szczególnie intensywne. Lubię wracać do tej gry, ponieważ wychwytuję pewne niuanse w historii, które pierwotnie przeoczyłem, a także można pobawić się różnymi elementami rozgrywki. Seria przesunęła granice w zakresie opowiadania historii za pośrednictwem gier wideo, a także wymyśliła kilka wręcz postmodernistycznych zwrotów akcji, które prowokują do myślenia. Najlepsze skradanki w historii gier to zapewne Thief 1 i 2 oraz Metal Gear Solid 1-4, ale moje ulubione z nich to Thief 1 i 2 oraz Metal Gear Solid 1 i 3, które przechodziłem wielokrotnie. Zapowiedziano pełnoprawny remake Metal Gear Solid 3 na nowym silniku. To będzie kolejna okazja, by powrócić do tej historii mimo, że oryginał znam wręcz na pamięć. https://www.youtube.com/watch?v=XJKbOBpxn80&ab_channel=Shirrako

Ogrywałem wersję HD, piękna jest to gra. Rozgrywka dużo lepsza niż w poprzedniczkach, ciekawa i nie tak zagmatwana fabuła jak w MGS2, przez to dużo bardziej przystępna i trzymająca w napięciu. Charakterystyczni bossowie, emocjonalne zakończenie, masa absurdów, kiczowatych dialogów, humoru, oryginalnych rozwiązań i smaczków(sporo tego, przykładowo to co można zrobić z bossem The End). Dawno czas przy jakiejś grze nie zleciał mi tak szybko i przyjemnie, zdecydowanie jedna z lepszych gier w jakie grałem i pierwszy MGS który kupił mnie w całości.