Last Train Home

Zapowiada się fajna gra, pograłem 10 minut i wciąga, żołnierze, I wojna światowa, czeski język, fajna zimowa sceneria.

"Pane, tahle hra je dobrá!" Dla mnie rewelacja. Mapa taktyczna przypomina z CoH i zarzadzaniem z aktywna pauza poczynanianmi max 10 zolnierzy roznych klas. Raczej skradanka.
Na mapie strategicznej zarzadzasz pociagiem-baza troche jak w TWoM, Xcom i na biezaco ustalasz po drodze, jakie zadania podejmiesz. Jest fabula, sa trudne momenty, jest bieda ze wszystkim co potrzebujesz :) Jest git. Dla niektorych nawet 10/10
Swietnie przemyslana gra survivalowa, SUPER!!!! WCIĄGA!!! "Ano, pane!"

Walka nie jest zbyt trudna, szczególnie jak ktoś ogrywał CoH. Natomiast im dalej tym trudniej z żywnością, paliwem etc. Musiałem się cofnąć o jakieś 6 godzin gry(dobrze, że są autosave-y) i ogarnąć oddział. Zlekceważyłem chwilowy głód, choroby i rany etc. Nastąpiło wymarcie kluczowych członków drużyny. Sama gra jest naprawdę dobra.

Gra ma bardzo fajny klimat (wydaje mi się, że czuć trochę wpływy Frostpunka). Wczoraj udało mi się dotrzeć do Władywostoku i skończyć grę na najwyższym poziomie trudności (za pierwszym podejściem i bez żadnych wtop na poziomie zarządzania, które wymagałyby wczytania save'a sprzed wielu godzin). Szczerze mówiąc nie było to specjalnie trudne, a jakimś wymiataczem nie jestem - dla przykładu wymienionego wcześniej Frostpunka przeszedłem za pierwszym razem na normalu na styk - do samego końca nie byłem pewien, czy nie zabraknie mi zasobów. Tutaj tego nie było. Ewidentnie zabrakło jakiegoś testowania pod tym kątem na dalszym etapie gry.

Zarządzanie
Jak wspominałem, grałem na najwyższym poziomie, a mimo tego ta warstwa nie nastręczała specjalnych trudności. Pod koniec musiałem sprzedawać (czy wręcz porzucać) płótno, węgiel i jedzenie, bo nie mieściły mi się w składzie – i to wszystko właściwie nie zatrzymując się praktycznie wcale (poza barykadami i walkami) przez cały ostatni odcinek. Powiedzmy, że przez pierwsze 1/3, może 1/2 gry trzeba było się przejmować, oszczędzać zasoby i kombinować, ale potem brakowało mi co najwyżej prochu i metalu - nie starczyło do opracowania wszystkich ulepszeń. Zwłaszcza podczas misji bojowych zdobywa się tego masę. Choćby z tego powodu nie warto jest unikać żadnych starć.

Możliwe, że miałem po prostu farta, bo na forach widziałem, że niektórym zdarzały się serie np. 10 kolejnych wydarzeń na mapie, które nie dały absolutnie żadnych zasobów. Zwłaszcza na początku może to być sporym problemem. Z drugiej strony nie wiadomo, czy ci gracze nie przesadzali albo może mieli po prostu problemy z zarządzaniem, trudno powiedzieć.

Walka
Przede wszystkim bardzo podobało mi się, że walk nie ma za dużo. Starć jest raptem kilka na odcinek podróży, dzięki czemu każde jest unikalne i nie ma się poczucia, że gra zalewa nas bzdurnymi walkami w celu sztucznego przedłużania czasu rozgrywki. Każda mapa jest unikalna i ręcznie zaprojektowana, nie ma tu żadnego generowania proceduralnego. Raczej nie ma szans, żeby "zmęczyć się walką", jak w XCOM, Knight's Tale czy pododbnych tytułach.

Na początku bitwy są dosyć wolne i na swój sposób wymagające, ale jak odkryje się porażającą głupotę komputera, starcia stają się banalne. Można np. wychylać się z krzaka, dać zauważyć wrogowi, poczekać aż podejdzie, wychylić się z nowu i tak aż do chwili, gdy dotrze do krzaka i dostanie po głowie. Da się to spokojnie robić na oczach innych wrogów, którzy będą powtarzać to samo i ginąć jeden po drugim przy tym samym krzaku. A to tylko jeden z trików, które szybko się odkrywa.

Najlepszą klasą jest bezdyskusyjnie zwiadowca/snajper - trzech i więcej takich gagatków pozwala rozwalić absolutnie wszystko: wozy opancerzone schodzą na 3 silne strzały (umiejętność na bodaj 3 poziomie doświadczenia), a czołgi są za wolne i można do nich walić i uciekać do skutku. Na 5 poziomie zwiadowca zyskuje szybki ruch nawet w trybie cichego poruszania się. Wtedy po prostu biegnie się nimi po mapie i czyści wszystko w biegu - nawet jeśli strzały zwabią innych wrogów, można zwyczajnie uciec i chwilę poczekać - zwiadowcy mają zdolnośc chowania się w szczerym polu. Wielokrotnie zdarzało mi się wystrzelić salwę, zabijając np. 4 wrogów, co powodowało atak kolejnych paru, którzy po parunastu metrach pogoni spokojnie tracili aggro i wracali na swoje posterunki, mimo że moi snajperzy stali dosłownie 2-3 metry od nich na środku ulicy - po prostu znikali na ich oczach.

**********

Mimo powyższych niedociągnięć gra bardzo mi się podobała i jest jednym z przyjemniejszych tytułów ostatnich lat. Nie kosztuje dużo, sprawia frajdę, ma klimat (zwłaszcza jak się ustawi oryginalne audio). Nie jest przesadnie trudna, więc nie ma specjalnie źródeł frustracji. NIe jest też zbyt długa, dzięki czemu nie sposób doznać przesytu i dotarcie do portu na końcu podróży nie wywołało u mnie myśli „wreszcie”, tylko raczej „to już?”. Zdecydowanie warto zagrać.

Bardzo udana, przyjemna gra. Na lekkie niedoróbki da się przymknąć oko. Jak ktoś lubi gry w stylu komandosi albo jagged alliance, to polecam.