Kingdom Under Fire: The Crusaders

Mechanika

Rozgrywka w Kingdom Under Fire: The Crusaders jest podzielona na misje, na które trafiamy, poruszając się po trójwymiarowej mapie kampanijnej.

W czasie bitew akcję obserwujemy z różnych perspektyw – najczęściej z góry, ale możemy poruszać kamerą dość swobodnie, oglądając interesujące nas miejsca. W starciach można wyszczególnić dwa podstawowe aspekty. Pierwszym jest kierowanie wojskami w trybie, który pod wieloma względami przypomina klasyczną strategię czasu rzeczywistego (RTS). Mamy do dyspozycji szereg odmiennych oddziałów (m.in. piechota, jazda czy artyleria), w tym sporo jednostek specjalnych. W czasie bitwy musimy kontrolować kilka z nich równocześnie, starając się przechytrzyć naszego przeciwnika.

Warto przy tym odnotować, że gra charakteryzuje się całkiem dużym stopniem skomplikowania – możemy np. wykorzystywać położenie słońca, by oślepić naszych przeciwników, zdobywać przewagę dzięki kontrolowaniu wyżej położonego terenu czy palić lasy, w których kryją się wrogowie (tworzy to również dym zasłaniający pole bitwy – pod warunkiem, że nie wieje mocny wiatr). Musimy także cały czas zwracać uwagę na to, co dzieje się na mapie – przykładowo, strącone z nieba jednostki latające mogą zranić naszych żołnierzy.

Druga część mechaniki gry nawiązuje do gier typu hack’n’slash a także produkcji podobnych do cyklu Dynasty Warriors. W czasie bitwy możemy przejąć bezpośrednią kontrolę nad swoim bohaterem i siać zniszczenie w jego skórze, korzystając z niesamowitych umiejętności walki, ataków kombinacyjnych, czarów i zdolności specjalnych, które potrafią przeważyć szalę starcia. Istnieje także możliwość wzywania na pomoc sojuszniczych herosów.

Co ważne, w miarę postępów w rozgrywce możemy rozwijać oraz wyposażać zarówno nasze wojska, jak i bohatera

Tryby gry

W Kingdom Under Fire: The Crusaders możemy grać wyłącznie samotnie. Podstawą rozgrywki jest kampania fabularna.

Kwestie techniczne

Kingdom Under Fire: The Crusaders posiada raczej przeciętną, trójwymiarową grafikę. Modele poszczególnych bohaterów i jednostek prezentują się całkiem nieźle (szczególnie biorąc pod wagę to, ile jest ich czasem na ekranie), ale cała reszta gry – przede wszystkim lokacje – wypada co najwyżej tak sobie. Warto odnotować, że wersja dla komputerów otrzymała pewne usprawnienia w zakresie oprawy (przede wszystkim obsługę wyższych rozdzielczości).

Na uwagę zasługuje też ścieżka dźwiękowa, w której usłyszeć można sporo ciężkich, metalowych kawałków.

Autor opisu gry: Piotr Doroń