Eternal Sonata

Nietuzinkowa fabuła przedstawia 39-letniego pianistę z Żelazowej Woli na trzy godziny przed śmiercią, a dokładnie jego senną wizję. Niemniej jednak protagonista w niczym nie przypomina umierającego mężczyzny – raczej wygląda on jak kilkunastoletni chłopiec o nieco dziewczęcej urodzie. Pianista zostaje przeniesiony do magicznej krainy, którą zamieszkują nieuleczalnie chorzy ludzie, dysponujący magicznymi zdolnościami. Ich największy problem stanowią niewyobrażalnie wysokie podatki, powodujące ubóstwo, a tym samym ograniczony dostęp do medycyny.

U boku Fryderyka staje niewiasta o wdzięcznym imieniu Polka oraz jej towarzysz Allegretto, próbujący znaleźć lekarstwo dla młodej kobiety. Z tego względu, że akcja ma miejsce w wyobraźni kompozytora w jego drużynie pojawiają się osoby nazwane w sposób bezpośrednio związany z muzyką, m.in. Salsa, Beat i Viola. Łącznie w zabawie znajduje się dziesięciu bohaterów, biorących w niej czynny udział. Wcielając się w nich i przemierzając wirtualne środowisko należy zwracać uwagę na zbieranie rozmaitych artefaktów oraz pamiętać o rozmawianiu z postaciami pobocznymi. Ponadto nikogo nie powinny dziwić małe smoki, mówiące koty oraz gigantyczne i niezwykle wojownicze cebule.

Ważny element niniejszej pozycji stanowi system walki. Na wykonanie konkretnego ruchu (przyjęcie pozycji obronnej, atakowanie czy wykorzystanie przedmiotu) każda ze stron posiada określoną ilość sekund. Z poszczególnymi czynnościami należy się śpieszyć, gdyż istnieje sposobność do zadania takiej ilości ciosów, jaka się mieści w owym przedziale. Wychodząc zwycięsko z kolejnych potyczek zwiększa się poziom trudności, z którym idzie w parze z wydłużenie czasu danej tury. Wszelkie ataki specjalne, czary i dostępne rodzaje broni zostały przyporządkowane do odpowiednich przycisków na kontrolerze, wobec czego wyeliminowano monotonne wybieranie opcji z nierzadko skomplikowanego menu.

Co więcej, poszczególne rodzaje ciosów zależą od barwy pola, na którym aktualnie znajduje się konkretny bohater. Początkowo każdy z nich posiada po jednym rodzaju ruchu dla jasnej i ciemnej barwy – następne pojawiają się w miarę sukcesywnego zaliczania kolejnych etapów zabawy. Do dyspozycji gracza oddano dwadzieścia cztery ataki, które po opanowaniu można łączyć w efektowne combosy. W starciu w oponentami poza tradycyjnym mieczem użytkownik posługuje się instrumentami muzycznymi czy takimi przedmiotami, jak chociażby parasolka.

Rzecz jasna tło muzyczne stanowią utwory autorstwa Fryderyka Chopina w wykonaniu rosyjskiego pianisty Stanisława Bunina. Ścieżkę dźwiękową uzupełniają kompozycje, przygotowane przez dalekowschodniego muzyka nazwiskiem Motoi Sakuraba. Całość zamyka miła dla oka oprawa wizualna, utrzymana w stylu japońskiego anime.

Ostatnia modyfikacja 7 grudnia 2018