Darkest Dungeon II

Darkest Dungeon II jest kontynuacją ciepło przyjętego przez graczy RPG-a z wyraźnie zarysowanymi elementami z gatunku roguelike, wydanego w 2016 roku. Podobnie jak pierwsza część serii, produkcja została opracowana przez niezależny zespół Red Hook Studios.

Fabuła

Motywem przewodnim fabuły gry Darkest Dungeon II jest apokalipsa. Drużyna bohaterów, nad którą przejmujemy kontrolę, dostrzega szansę na ratunek w majaczącej na horyzoncie górze, jednak droga do niej jest długa, wyboista i pełna trudów. To, czy protagonistom uda się do niej dotrzeć, a także to, w jakim składzie i stanie psychicznym tego dokonają, zależy od naszych poczynań. W rolę narratora opowieści po raz kolejny wcielił się Wayne June.

Mechanika

Rozgrywka w Darkest Dungeon II opiera się na schemacie wypracowanym na potrzeby pierwszej odsłony cyklu, aczkolwiek twórcy nie omieszkali wprowadzić szeregu zmian. Podczas zabawy przejmujemy kontrolę nad czwórką bohaterów dobieranych z większej puli. Każda postać reprezentuje inną klasę, a także posiada indywidualny zestaw umiejętności oraz mocnych i słabych stron. Wśród nich znalazło się miejsce zarówno na profesje znane z poprzedniej części serii (przy czym znacznie je rozbudowano), jak i na zupełnie nową. Uciekinierka (ang. Runway) specjalizuje się w atakach ognistych i świetnie radzi sobie na pierwszej linii walki.

Posępna kraina, którą przemierzamy podczas zabawy, została podzielona na mniejsze strefy. W miejscach, w których przecinają się prowadzące przez nie ścieżki, czekają na nas bitwy do stoczenia, ruiny i lochy do zbadania czy choćby postacie neutralne potrzebujące ratunku. Pomaganie tym ostatnim oraz toczenie walk z przeciwnikami jest konieczne, by podtrzymać ogień pochodni, bez której nasza banda bardzo szybko pożegna się z życiem. Należy pamiętać, że śmierć postaci ma tu charakter permanentny, a kiedy cała drużyna pożegna się z życiem, nie pozostaje nam nic innego, jak rozpocząć zmagania od nowa. W połączeniu z faktem, że tym razem w zespole możemy mieć tylko jednego reprezentanta danej klasy, zachęca nas to do lepszego dbania o protagonistów.

Podobnie jak miało to miejsce poprzednio, podczas rozgrywki musimy pilnować kondycji psychicznej naszych podkomendnych. Indywidualne cechy każdej postaci, a także ich zachowanie, determinują to, jak postrzega je reszta drużyny. Dobre relacje pomiędzy herosami skutkują pozytywnymi efektami ubocznymi, natomiast im gorzej protagoniści „dogadują się” ze sobą, tym gorzej idzie im współpraca. Na przerażające doświadczenia nasi herosi reagują natomiast stresem. Jego poziom możemy spróbować obniżyć w karczmach, w których drużyna odpoczywa po trudach podróży przez kolejne regiony, grając w karty lub pijąc alkohol. Jeśli zaniedbamy ten aspekt rozgrywki, a poziom stresu danej postaci osiągnie maksymalną wartość, poskutkuje to swoistym załamaniem bohatera i zresetowaniem jego relacji z pozostałymi. Zaprawiony w bojach gracz może jednak spróbować wykorzystać tę mechanikę na własną korzyść, celowo doprowadzając danego bohatera na skraj szaleństwa, by zacząć budować od nowa nawiązywane przez niego relacje.

Co zaś tyczy się starć z przeciwnikami – potyczki ponownie toczą się w trybie turowym, a ich przebieg oglądamy z boku, patrząc na stojących w liniach bohaterów i ich oponentów. Kluczem do sukcesu raz jeszcze jest właściwe ustawienie postaci na polu bitwy. System doczekał się ważnej zmiany w postaci implementacji tak zwanych żetonów (ang. tokens) reprezentujących konkretne efekty (jak szansa na zablokowanie następnego ataku czy unieruchomienie bądź ogłuszenie celu). Korzystają z nich zarówno nasi bohaterowie, jak i nieprzyjaciele. Ponadto gra nie pozwala nam leczyć się podczas bitew.

W miarę postępów poznajemy nowe umiejętności i zdobywamy specjalne przedmioty zapewniające różnorodne efekty. Ponadto otrzymujemy punkty nadziei, która jest jedynym zasobem, jaki gromadzimy pomiędzy kolejnymi podejściami, i pełni tu rolę waluty.

Kwestie techniczne

Grafika Darkest Dungeon II została utrzymana w ponurej stylistyce znanej z pierwowzoru. Całość zrealizowano w trzech wymiarach, rezygnując przy tym z karykaturalnych proporcji postaci.

Ostatnia modyfikacja 5 czerwca 2023