Najciekawsze materiały do: Deadly Premonition: The Director's Cut

Grafika to nie wszystko...

Gra wywarła na mnie pozytywne wrażenie, bohater jest bardzo specyficzny. Jak na razie trochę pograłem, coś ponad godzinkę i nie mogłem się oderwać... grafika nie powala, ale też nie jest aż tak zła. Grę dostałem w bundlu(swoją drogą prawie jak za darmo) i jestem zadowolony. Myślę że mogę dać tej grze kredyt zaufania, od mnie dostaje 8 :))))

Przede wszystkim muszę ostrzec, że port na PC jest wykonany fatalnie i gra się często crashuje. Żeby mimo tego ukończyć grę polecam:
1. Bardzo częste zapisywanie gry.
2. Jeżeli gra crashuje się cały czas w tym samym momencie, to można spróbować przyśpieszyć czas i przeczekać kilka godzin w grze poprzez palenie papierosów - możliwe, że przy kolejnym podejściu gra puści dalej.

Jeżeli mimo tego wstępu nadal czytasz recenzję, to znaczy, że łatwo się nie zniechęcasz i jest spora szansa, że dotrwasz do momentu, w którym dostrzeżesz wartość Deadly Premonition.

Deadly Premonition zaczyna się intrygująco - w małej, oddalonej od wielkiego świata mieścinie - Greenvale - zostaje zamordowana kobieta. Okoliczności śmierci są na tyle nietypowe, że do miasta zostaje ściągnięty agent specjalny York.
Po dobrym początku zaczynają się jednak schody. Otwarty świat, który oferuje gra wydaje się pusty. Dostępne aktywności wyglądają jak typowe "zapchajdziury", nie wnoszące nic istotnego do gry. Przestrzeń gry zdaje się niepotrzebnie duża, szczególnie, że samochody, którymi porusza się York na tym etapie gry są powolne.

Problemem tutaj jednak nie jest gra, tylko gracz. Wystarczy zmienić podejście do gry i - tak jak w RPG'ach - wczuć się w rolę i zacząć myśleć jak agent specjalny. Skoro została zamordowana kobieta z Greenvale, to jedną z pierwszych rzeczy, które by zrobił, to odwiedzenie domu, w którym mieszkała. Skoro kobieta tu mieszkała, to powinna mieć znajomych - należałoby więc ich znaleźć i dowiedzieć się czegoś więcej o ofierze. Grając w ten sposób, okazuje się, że jednak jest sporo do zrobienia. Okazuje się, że świat tętni życiem, że jest wielowarstwowy.

Wielowarstwowość to duży atut Deadly Premonition. Grając odsłania się kolejne warstwy: globalne - związane z całym miasteczkiem, jak i lokalne - związane z konkretną postacią z gry. Przykład: autopsji zamordowanej kobiety dokonuje lekarz Ushah Johnson. Podczas sekcji zwłok wykazuje on przesadnie dużą inicjatywę. Lekarz lubi gry (stąd wynika, że lubi też rywalizację). Po jakimś czasie od innej postaci dowiadujemy się, że Ushah jest bardzo bogaty. Takie dawkowanie informacji sprawia, że gracz zaczyna dopowiadać sobie resztę, pojawiają się podjerzenia. W Greenvale jest sporo postaci/podejrzanych, a każda z nich stanowi małą tajemnicę.

Kolejnym atutem gry są zadania poboczne. Nie zawsze ich treść jest interesująca, ale za to nagrody już są. Stanowią one remedium na pierwsze wrażenie jakie robi gra. Tu nie ma absurdów typu "1 punkt doświadczenia za ukończenie zadania" (patrz Wiedźmin 3). Nagrody są wartościowe, bo ułatwiają rozgrywkę.

Reżyser Hidetaka Suehiro (Swery65) z wyczuciem tworzy więzi emocjonalne gracza z postaciami z gry. To jest unikatowa rzecz, rzadko pojawiająca się w grach. Więzi te Swery65 wykorzystuje, jak maniakalny, szalony naukowiec, który chce poznać granice wytrzymałości badanego obiektu. Obiektem tym jest gracz, którego czeka emocjonalny roller coaster z katartycznym, ale smutnym finałem.

Ciekawa fabuła, potem staje się poplątana i wplata absurdalne wątki paranormalne - wielkie potwory niczym w devil may cry.
Gdyby nie to i praktycznie niegrywalność na pc (ciągłe crashe np. po tym jak pół godziny jechaliśmy przez miasto do celu misji bez zapisu) to byłaby to dobra gra.
Nie rozumiem też zakończenia.