Najciekawsze materiały do: Pillars of Eternity

Pillarsi przywróciły modę na izometryczne klasyczne RPGi i chwała im za to, ale gra jest średnia, momentami tylko wznosząc się na wyżyny gry dobrej. Nie oznacza to, że nie wartą w nią zagrać - wbrew przeciwnie - jeśli uda nam się ją kupić na przecenie to zdecydowanie warto po nią sięgnąć. Gra jest bardzo podobna do Tormenta: Numenery i Tyranny pod względem mechaniki gry - oczywiście wątek fabularny jest zupełnie inny oraz tu i ówdzie uświadczymy różnice w mechanice gry, ale mniej więcej jest to zbliżona produkcja, ze wszystkimi jej wadami i zaletami. Fabularnie jest po środku - ma więcej fantasy niż Tyranny, ale nie jest tak odjechana jak T:Numenera, natomiast w świecie gry głównie dominuje nastrój przygnębienia i beznadziei. Gra wypełniona jest wątkami mistycznymi i tematyką dusz. Wśród tych RPGów każdy znajdzie coś dla siebie, chociaż łączy je jeden zasadniczy minus - wszystkie są cholernie krótkie i okrojone przez co niechętnie patrzę na podejście do nich ponownie po przejściu gry i nie mają uczucia "odstawienia", które towarzyszy nam po przejściu naprawdę długiego RPGa...

No i skończyłem. Nie tykałem jednak dodatków, wrażenia więc jedynie z podstawki, którą zamknąłem w 62 godziny wykonując większość zadań pobocznych i questy wszystkich postaci w drużynie.

A pomyśleć, że po 10 godzinach spisywałem tą grę na straty :) Więc - Pillarsy wkręcają się długo. Na początku takie to jakiś dziwne, mdłe, bez iskry. Zaznaczam, że nie grałem w Baldury a Icewindy jedynie liznąłem, ale to też nic, więc to tak naprawdę pierwsze moje spotkanie z izometrycznym erpegiem. Jak powiedziałem na początku, z początku (hehe) gra w ogóle nie robi. Czekałem na nią od lat, a w praniu okazało się, że takie to meh wszystko i dałem sobie z nią spokój. Jakoś jednak zaparłem się, przebolałem system walki, który porównałem swego czasu do wykresu excela, wczułem się i gra pokazała skrzydła. Przede wszystkim czuć, że to produkcja wykonana z sercem i duszą. Czy chodzi o lokacje, czy dialogi. Tu wszystko jest zrobione i napisane ręcznie i to czuć. Nic nie powtarza się, nie ma dwóch identycznych podziemi czy terenów. Nawet te między głównymi lokacjami wyróżniają się jak mogą - są lasy, są wybrzeża, są jeszcze i inne biomy. Full serwis. Towarzysze - dużo osób narzeka, że są oni najsłabszą częścią gry. Jak dla mnie to głupota. Oczywiście mogło być więcej interakcji między nimi, tu się zgadzam, ale każdy z nich jest dopieszczony i ma swoją osobowość, cele i motywacje. Są też rewelacyjnie udźwiękowieni. Pod koniec naprawdę czułem, że przeszedłem z nimi długą drogę, a i oni jak najbardziej też. Dochodzimy do drugiego często krytykowanego punktu gry, czyli muzyki. Jest jej trochę mało, motyw trybu walki powtarzał się do znudzenia, ale tu również uważam, że nie ma co drzeć szat. Muzyka potęguje gęsty i tajemniczy klimat gry i naprawdę mi się podobała. Czy jest czym walczyć? Na początku wygląda na to, że mamy do dyspozycji sam szmelc, ale czym dalej, tym ciekawiej. Pojawiają się wyjątkowe sztuki broni, które oprócz statystyk, mają też kawałek historii, wcale nieźle napisanej. Crafting jest prościutki, ale całkiem całkiem wpisuje się w rozgrywkę. Na koniec zostawiłem sobie fabułę, bo to jest to czym Pillars of Eternity stoi i błyszczy. Tu chyba wykłada się sporo graczy, bo Pillarsowe uniwersum nie dość, że jest zupełnie nowe, to od początku atakuje gracza mnogością wątków i zależności, i jak w większości gier takie powiązania są tylko tłem do rozgrywania opowieści, tak tu te wszelkie koniunkcje i zależności między bóstwami i sami oni i ich znaczenia są cholernie ważne i wręcz konieczne, by rozumieć i zrozumieć co się dzieje na ekranie. Praktycznie każdy nasz towarzysz w coś wierzy i ich działania są w związku z obowiązującymi bóstwami, a i tak bez tego jest w grze od cholery historii i mitologii, które warto znać, by obracać się w tym świecie w miarę komfortowo. Twórcy zadbali nawet o takie "pierdoły" jak przeróżne języki i ich niuanse, czy ogólne założenia historyczne czy kosmogoniczne, o których możemy poczytać w księgach. Legendy i mity są tam także. Naprawdę jestem pod tym względem pełen podziwu dla ekipy Josha Sawyer'a. Pillars of Eternity to cholernie ambitna gra. Jest w niej od groma do roboty. Poza wątkiem głównym są mega angażujące zadania poboczne, do tego rozbudowa bazy i zadanie w niej, w tym i różne eventy. Naprawdę jest co robić. Co mi się nie podobało? Walka po kilkudziesięciu godzinach jednak potrafi ostro znużyć, a rozwój postaci też wydaje się trochę przegięty. Mimo posiadania multum czarów pokonanie na normalnym poziomie takiego Podniebnego Smoka tu wyczyn prawie ekstremalny, nie mówiąc o Adrowym, który moją drużynę kładł pierwszym dmuchnięciem. Parę niedociągnięć znalazło fabularnych też by się znalazło, ale to tylko rysy na adrze, lub krysztale ;) Kurde, jeśli Obsidian wyciągnął wnioski z pierwozwozu, to aż boję się pomyśleć, jak duże i epickie będzie Deadfire. I tego mu życzę.

Na koniec pochwała dla polskiego tłumacza gry - tak świetnie przetłumaczonej, zachowującej klimat i styl produkcji nie widziałem już dawno. Brawo!

9.0 - pół oceny dodałem na zachętę dla Deadfire.

Słaba fabuła, miałkie postacie, nudne questy i drewniane dialogi. Absolutnie nic nie pcha mnie do przodu po około 20h zmuszania się i oczekiwania na polepszenie sytuacji fabularnej nie doczekałem się. Nieprzejrzysta walka i nieciekawy system rozwoju również nie motywują do dalszej rozgrywki. Odnoszę wrażenie że gra leci głównie na wielkiej nostalgii do izometrycznych RPGów i tym że akurat trafiła na swego rodzaju suszę w tym gatunku. Gra nie utrzymuje się ani względem starych RPGów jak Fallout które biją ją fabułą i klimatem, ani względem nowszych gier jak DA:Origins, które przoduje świetnym gameplayem, niebanalnymi historiami i ciekwymi postaciami. Ogólnie wielki zawód.

jaki w tym sens skoro np. dla mnie to co Ty wymieniasz w pierwszej kolejnosci jako zalete czyli kompanow, bylo jednym z wiekszych niedosytow w PoE.

Małe sprostowanie: nie w pierwszej kolejności. Uważam że towarzysze są ok, a dlaczego kocham Sagani jeśli ktoś chce, mogę napisać. Ale też czuję niedosyt. Cholerny.

Grałam chyba w Pillarsy zaraz po premierze i szybko odpadłam z powodu nudy, ale to chyba wina tego że zawzięłam się na oczyszczenie Bezkresnych Ścieżek we wczesnym etapie, co nie wyszło mi na dobre.
Teraz znów powróciłam do tytułu i powiem że było warto.
Gierka jest miodna i strasznie wciąga. Może na początku jest szaro i nudno, ale myślę że im dalej tym lepiej, bo wraz z przyswajaniem wiedzy o świecie zaczyna być interesująco.
Szkoda tylko, że pod koniec gra nie ma już za wiele do zaoferowania.
Towarzysze w ogóle się nie odzywają,

Dodatki ukończyłam i tam jest dokładnie to samo. Początek cacy, misje poboczne i nowi kompani na plus, ale koniec rozczarowujący.

Najbardziej chyba podobał mi się system dialogów(ss). Nie ma to jak komuś grozić śmiercią, albo nazwać boginie starą jędzą xD
Polecam i zabieram się za dwójkę.

Jestem rozczarowana grą, szczególnie po tych wszystkich dobrych opiniach, których się naczytałam i naoglądałam w internecie. Byłam pewna, że produkcja z takiego studia i z takimi opiniami na pewno przypadnie do gustu wielbicielce starych Baldurów ;) Tak się nie stało, mimo tego, że w grze widać ogromny wkład pracy i serce twórców. Mocną stroną gry jest oprawa audio-wizualna - świat jest po prostu przepiękny, lokacje dopracowane, podobnie jak wygląd postaci. Widać, że zadbano o zróżnicowanie questów i generalnie cała ścieżka fabularna jest przemyślana. Innymi słowy, gra nie została wykonana "na jedno kopyto". NIESTETY NIESTETY ...żadna , nawet najpiękniejsza gra nie zachwyci mnie, jeżeli nie będę w stanie zżyć się z postaciami i nie będę miała ochoty śledzić ich losów. :(. To dokładnie dzieje się w Pillars of Eternity - nasi towarzysze i ich problemy, a także problemy spotykanych w świecie postaci są mi jako graczowi całkowicie obojętne i to do tego stopnia, że po połowie gry już tylko bezmyślnie przeklikiwałam opcje dialogowe, czego naprawdę nie lubię robić. Jedyną ciekawą postacią w grze, której historia i motywy mnie naprawdę zaintrygowały była Lady Webb – z zaciekawieniem czytałam/słuchałam rozmowy i ze zniecierpliwieniem do niej wracałam. Lady Webb to niestety wyjątek w tej grze. O dziwo, nie jestem w stanie zarzucić Twórcom, że zignorowali tę część produkcji. Nie. W przeciwieństwie np. Do takiego Skyrima, widać, że poświęcono bardzo dużo czasy na tworzenie historii postaci, ich charakterów; to samo dotyczy opowieści niesionych przez zadania poboczne. Tak więc gra nie jest "niedopracowana" . Gra jest po prostu PRZEGADANA. Zostałą bowiem zasypana tonami tekstów, rozmów, opisów, które są często całkowicie zbędne i śmiało mogą pełnić funkcję zapychacza. Problem z Pillarsami nie polega jednak na tym, że tekstów jest dużo, tylko że niosą ogrom mało istotnych informacji, są rozwlekłe i NUDNE. Co gorsza, Twórcy postanowili wypełnić świat Pillarsów zupełnie nie zwiazanymi z fabułą postaciami, których dusze mogą być czytane przez głównego bohatera – w ten sposób od samego początku przeczytałam kilkanaście absolutnie nudnych tekstów z gatunku fan-fantasy, po czym dopiero z netu się dowiedziałam, że można to spokojnie pominąć, bo nie mają związku z opowieścią.
Podsumowując, do plusów zaliczam grafikę, płynność rozgrywki, piękno świata przedstawionego, dopracowane zadania. Do minusów nudną, przegadaną fabułę, nieciekawe postacie (nad którymi jednak pracowano, ale efekt nie jest porywajacy).

ja wrocilem do PoE1, tym razem sie uwzialem na TCS achievement. Mam nadzieje ze sie nie znudze tym bo narazie mi to dosc powoli idzie. Ciagne dwie gry jednoczesnie, gdzie jedna jest bez iron mode gdzie trenuje sobie ciezsze walki i najlepsza opcje przenikania pomiedzy przeciwnikami bez walki. Nawet daje rade lotrzykiem, tylko musze czesto odpoczywac aby odswiezac figurki i inne skile. Rotfinger Gloves to podstawa dla tej klasy na etapie gdzie jestem.
Kiedys zaczalem robic TCS chanterem, ale wymieklem dosc szybko i nawet aktu 1 nie udalo mi sie skonczyc.

Ponoc w PoE2 ten achievement bylby latwiejszy bo mozna dwuklasowca zrobic, Pytanie tylko czy juz poprawili PoTD i dodali TCS w PoE2?

Odpaliłem pograłem 30 minut i wyłączyłem. Nie dam rady w to grać, postacie chodzą niewyobrażanie wolno, dlatego nie skończyłem baldura 2 nie jestem w stanie znieść powolności mechanik w tej grze. Nie wpakuję w grę 40 godzin z czego połowa czasu to chodzenie po statyczniej mapie (plus pewnie pare godzin na zarządzanie ekwipunkiem).