Graliśmy w Wolfenstein: The New Order - Blazkowicz, naziści i Bękarty wojny w jednym - Strona 2

Blazkowicz, w tym momencie kampanii będący poza radarem nazistów, siada posłusznie przy stole. Kobieta wyjmuje pistolet i karty ze zdjęciami, aby – jak sama mówi – sprawdzić czystość krwi. W tej scenie autorzy budują napięcie rodem z incydentu w tawernie z Bękartów wojny i chcą pokazać twarze, a nie tylko mundury ludzi, z którymi walczymy. Gracz musi przetrwać prowokację Engel, odpowiednio wybierając właściwą spośród dwóch kart. „Co budzi w tobie większy wstręt” – pyta nazistka, prezentując kartę z pająkiem i drugi obrazek przedstawiający ludzkie czaszki. Blazkowicz popełnia błąd i wskazuje czaszki. Engel momentalnie łapie go za rękę i ostrzega, że odpowiedź może zaważyć na jego życiu. Kiedy bohater reflektuje się i zmienia decyzję, kobieta straszy go pistoletem, ale ostatecznie wybucha śmiechem. „Nie zapomnij kawy dla przyjaciółki” – słyszy Blazkowicz na pożegnanie. Patrol przepuszcza go do przedziału, gdzie czeka Anya.

Frau Engel ma ciekawe metody pracy. Polegające głównie na celowaniu do ludzi z pistoletu.

Nagła zmiana nastroju. „Jest tylko jedno łóżko, nie przeszkadza ci, że będziemy je dzielić?” – pyta kobieta z ruchu oporu. Blazkowicz wydaje się skonfundowany. A może to ja jestem zmieszany, bo takich scen po grze z serii Wolfenstein bym się nie spodziewał. Przyznajcie, że Wam także nie śniły się rozbudowane fabularne odloty w tym uniwersum, prawda? „Blazkowicz to nadal twardziel, który kopie tyłki nazistom” – tłumaczy Jens. „Teraz nadajemy mu jednak nieco więcej psychologicznej głębi”. W porównaniu z poprzednimi grami w tej głębi będzie można się utopić!

Głębia psychologiczna nie pozbawi bohatera umiejętności praktycznych.

Przygodowa gra akcji

Po tym mocnym wprowadzeniu nadszedł czas, żeby samemu pokierować Blazkowiczem, który oprócz setek tysięcy polygonów wzbogacił się o wielowymiarową osobowość. Spokojnie, straszyć już tym nie będę, bo przechodzimy do części soczystej, czyli rozgrywki. Scena, jaką miałem okazję przejść, zaczęła się gdzieś w centrum Londynu, w samochodzie ruchu oporu, który został zatrzymany przez nazistów. „Papers, please” – rzucił strażnik do kierowcy pojazdu, Bobby’ego. Kilka minut później pędziliśmy już przez futurystyczną stolicę Anglii, aby dotrzeć do gigantycznej fortecy widocznej na horyzoncie. To tajna baza badawcza wroga, w której znajdują się prototypowe helikoptery – dowiedziałem się tego z wypowiedzi Bobby’ego, najeżonej wulgaryzmami pod adresem ludzi obnoszących się z opaską ze swastyką. Chwilę później Bobby wysadził mnie pod budynkiem, po czym... wysadził samego siebie, pędząc na złamanie karku prosto w bramę. Zaangażowanie emocjonalne to kolejny ze stanów, jaki chcą osiągnąć twórcy z MachineGames. Chyba im się udało, gdyż rzuciłem się wściekle na wroga, aby pomścić poświęcenie towarzysza broni. Nie dosłownie, bo zanim trafiłem na większą grupę żołnierzy, minęło trochę czasu. Powód jest prosty: Wolfenstein: The New Order nie będzie tylko i wyłącznie strzelanką. „Przygodowa gra akcji” – nakreślają gatunek deweloperzy. Szykujcie się więc na miks paru elementów.