Test Drive Unlimited - przedpremierowy test - Strona 4

O tym, że park maszyn będzie bardzo rozbudowany wiadomo już było od dawna, tak więc spory wybór samochodów nie powinien być dla nikogo szczególnym zaskoczeniem. PeCetowcy mają dodatkowe powody do radości, gdyż rajdówki, w których moglibyśmy wybierać pomiędzy tak dużą liczbą wozów mimo wszystko ukazują się w śladowych ilościach. Już na początku pragnąłbym wyraźnie zaznaczyć, iż żaden z testowanych przeze mnie wozów nie sprawiał wrażenia tworzonego na kolanie. Zadbano nie tylko o odpowiednie osiągi, ale i pozornie nieistotne szczegóły, jak chociażby unikatowe klosze obrotomierza i prędkościomierza, które pojawiają się przy widoczku ze zderzaka pojazdu. Wszystkie wozy i motocykle podzielono na kilka różnych klas. Posunięcie to miało przede wszystkim na celu ułatwienie organizacji wyścigów, tak aby mogły w nich brać udział maszyny o zbliżonych parametrach technicznych. Pojazdy kupujemy oczywiście w wyznaczonych do tego celu salonach. Co ciekawe, jeszcze przed zakupem wybrane autko można dokładnie obejrzeć, wchodząc do środka, rozglądając się po kokpicie, a nawet bawiąc się w opuszczanie szyb (działa to też w trakcie jazdy). Z podobnych „bajerów” zabrakło jedynie uruchamiania kierunkowskazów. Możemy także przystąpić do darmowej jazdy próbnej, trwającej dwie minuty.

Każdy kupowany samochód można oczywiście dokładnie obejrzeć i przetestować.

Model jazdy jest oczywiście bardzo zręcznościowy, choć TDU jest zdecydowanie trudniejszy od ostatnich odsłon serii NFS. Utrzymanie linii prostej nie sprawia dużych problemów, nawet jeśli przemieszczamy się z prędkością 250-300 km/h. To samo tyczy się wymijania pojazdów cywilnych. Najczęściej mamy wystarczająco dużo czasu na wykonanie odpowiedniego manewru. Pokonywanie ostrzejszych zakrętów wymaga już jednak sporej wprawy. Większość aut potrafi w takim momencie zarzucić tyłem. Jeśli nie zadbamy o odpowiednią kontrę, wylądujemy w rowie lub w najlepszym przypadku wykonamy efektowny „bączek”. Parametry aut można poprawiać, korzystając z opcji tuningu. Są one niestety bardzo ograniczone. Na brak spoilerów, sportowych progów i innych tego typu przedmiotów nie ma co narzekać. Szkoda natomiast, że zamiast wybierania pojedynczych części zdecydowano się na pakiety. W rezultacie najprościej jest kupić najdroższy pakiet, o nic innego już się nie martwiąc. Model jazdy motocykli wypadł niestety zdecydowanie gorzej i do momentu premiery finalnej wersji nie ulegnie raczej większym zmianom. Motocyklami steruje się w bardzo dziwny sposób. Właściwie ciężko jest utrzymać prosty tor jazdy, a łatwiej wykonuje się niewielkie skręty. Niepotrzebnie uproszczono także wykonywanie niektórych ewolucji, włącznie z jazdą na jednym kole. Motocykli jest na dodatek zdecydowanie mniej, tak więc trudno dobrać model, którym inni gracze nie mogliby się jeszcze pochwalić.