Star Wars Jedi: Fallen Order to gra Electronic Arts, której szukaliście - Strona 3

Mikrotransakcje? Wykluczone!

Autorzy na dodatek postarali się, byśmy naprawdę polubili walkę w Jedi: Fallen Order, by każde starcie było „osobiste”, ponieważ nasz miecz świetlny będzie można personalizować! Klimatycznie, na stole warsztatowym na pokładzie statku, i to aż w odniesieniu do sześciu różnego rodzajów komponentów – od koloru „światła”, przez obudowę, po przycisk do włączania i parę innych rzeczy. Wybrać będziemy mogli również strój Cala Kestisa, co kojarzyć się może z mikrotransakcjami. Rozwieję jednak wasze obawy: nie będziecie musieli sięgać po portfel, by dopasować kolor miecza do guzików kurtki.

Raz, że Respawn działa tu bardzo stanowczo, a dwa – Electronic Arts chyba także chce nieco poprawiać swój wizerunek w oczach fanów Gwiezdnych wojen po battlefrontowej aferze. Na razie nie ma też mowy o fabularnych dodatkach DLC, choć twórcy nie wykluczają czegoś takiego w przyszłości.

I have a good feeling about this

Skoro więc walka jest świetna (zwłaszcza z bossami), eksploracja i zagadki środowiskowe wciągają, to co w Star Wars Jedi: Fallen Order nie gra? Póki co – drobne rzeczy. Oprócz wspomnianej nieco nietrafionej twarzy głównego bohatera nie spodobało mi się też to, że Cal uwielbia strzelać marnymi „onelinerami”. W wirze walki potrafi krzyknąć lekceważąco do wroga: „Phi, nawet żeś mnie nie drasnął” lub inne głupoty. Biorąc pod uwagę chłopięcy wygląd Cala, taki tekst rzucony w kierunku potężnego inkwizytora wypada trochę żenująco. Młody padawan powinien raczej mieć nieco więcej respektu wobec takiego przeciwnika, a wszystko to rodzi obawy, że fabuła może być nieco „młodzieżowa”, skierowana raczej do młodszych fanów Gwiezdnych wojen, i że miłośnicy Łotra 1 czy nadchodzącego serialu The Mandalorian mogą nie zostać w pełni usatysfakcjonowani. To jednak tylko moje domysły, które niekoniecznie muszą się sprawdzić.

Kolejną sprawą jest jeszcze oprawa graficzna Jedi: Fallen Order, która prezentuje się zaledwie „dobrze” i raczej nie przyczyni się do zdobycia przez tę produkcję tytułu najładniejszej gry roku. Widać to szczególnie w dalekich plenerach, generalnie bardzo bliskim zasięgu rysowania krajobrazu czy o wiele mniej bogatym w detale wystroju pomieszczeń, w porównaniu chociażby z Rise of the Tomb Rider. Patrząc jednak na przerywniki filmowe, na twarze bohaterów, które w końcu nie noszą rodzinnych znamion po Andromedzie i wypadają dużo bardziej naturalnie niż na silniku Frostbite, jestem w stanie to zaakceptować. Choć grafika odstaje od tej z konkurencyjnych tytułów, stworzenie gry na silniku Unreal 4 ostatecznie wyszło jej na dobre.

Bez względu na to, jak udane lub nie może być Star Wars Jedi: Fallen Order, nie da się zlekceważyć faktu, że to pierwsza od wielu lat gra w uniwersum Gwiezdnych wojen z tak mocnym nastawieniem na fabułę. Nie maczało w niej palców studio DICE, więc można założyć, że nie powtórzy się katastrofa na miarę kampanii singleplayerowej ze Star Wars: Battlefront 2. To gra twórców kampanii z Titanfalla 2! To gra bez endgame’u, bez sieciowych usług, bez mapy drogowej z rozdziałem II i III na wiosnę i lato 2020, gdzie pewnie znaleźlibyśmy tęczowy kolor miecza i strój „późnego” Hana Solo dla Cala. Liczba rzeczy, które mogą pójść nie tak, została tu zredukowana do minimum. Parafrazując jednego z moich ulubionych bohaterów – mam w związku z tym dobre przeczucie!