Polecamy Recenzje Przed premierą Publicystyka Warto zagrać

Control Recenzja gry

Recenzja gry 26 sierpnia 2019, 15:00

Recenzja Control – nie interesuje Was ta gra? Popełniacie duży błąd

Najnowsza gra twórców Maxa Payne’a i Alana Wake’a nie budzi przed premierą wielkich emocji, a szkoda, bo to zdecydowanie więcej, niż tylko solidna strzelanka.

Recenzja powstała na bazie wersji PS4. Dotyczy również wersji XONE

Jeśli pytasz, czym jest Control, to wcale Ci się nie dziwię. Sam długo miałem mgliste wyobrażenie na temat tej pozycji – gdyby nie Michał Mańka, który się nią zachwycił po przetestowaniu na targach E3, pewnie dalej średnio by mnie interesowała. I byłby to błąd. Bo nie jest to po prostu jakaś tam nowa gra akcji twórców Maxa Payne’a, typowy wakacyjny zapychacz, tylko coś znacznie ciekawszego.

Control to:

  1. Z Archiwum X bez Muldera, ale za to w klimacie filmów Davida Lyncha;
  2. pierwsza gra, w której przeczytałem niemal wszystkie znalezione notatki;
  3. Prey – tylko pokazany z perspektywy trzeciej osoby, mniej straszny i w zbyt białych pomieszczeniach;
  4. gra superbohaterska, ale bez lateksowych strojów;
  5. produkcja, której niezbyt intrygujący tytuł zrozumiecie dopiero wtedy, gdy w nią zagracie;
  6. wreszcie to dzieło, które całym swoim jestestwem krzyczy – niech już w końcu wyjdzie nowa generacja konsol.

Witajcie w Federalnym Biurze Kontroli.

Federalne Biuro Szaleństwa

PLUSY:
  1. doskonale zbudowana niepokojąca atmosfera;
  2. przyzwoita opowieść w świetnym uniwersum;
  3. fajna mechanika walki – ciskanie w przeciwników przedmiotami jest niezwykle satysfakcjonujące;
  4. niezłe cut-scenki i przerywniki filmowe;
  5. wymagający bossowie opcjonalni;
  6. kilka kapitalnych momentów (Labirynt popielniczki <3);
  7. świetna eksploracja, która nagradza dociekliwych graczy;
  8. po kilkunastu godzinach wątku fabularnego niemal drugie tyle w dopracowanych zadaniach pobocznych.
MINUSY:
  1. szpitalnie nijaki wygląd większości lokacji oraz takie sobie dialogi i animacje NPC;
  2. słaba optymalizacja wersji recenzenckiej na zwykłym PS4 wręcz krzyczy: wydajcie już to PS5!
  3. parę innych wad (np. gra bywa ciemna, a brakuje latarki; długie loadingi).

Control nie traci czasu na niepotrzebne wprowadzenie i zaczyna się od trzęsienia ziemi w mikroskali, czyli od wystrzału. Chwilę później, gdy podniesiemy broń (nie byle pistolet, a zmieniającą kształty i zastosowanie serwobroń – więcej na jej temat w ramce), staniemy na czele Federalnego Biura Kontroli, a wszyscy jego pracownicy będą zwracać się do nas per dyrektorze. Tak, dziewczyna z ulicy zostaje szefową tajnej amerykańskiej instytucji ot tak, po prostu – a to dopiero początek dziwów, których doświadczymy w trakcie tej kilkunastogodzinnej przygody. Nie chcę zdradzać zbyt wiele, bo odkrywanie kolejnych tajemnic Control jest po prostu bardzo przyjemne. Wiedźcie więc zatem tyle, że trafiamy do nowojorskiej siedziby FBK, zwanej też Najstarszą Siedzibą, w trudnym momencie, gdy instytucję tę zaatakowała i sparaliżowała potężna i tajemnicza siła – Syk. Naszym zadaniem jest odzyskać kontrolę nad FBK, a także poznać przyczyny całego tego szaleństwa.

Gdybym miał wymienić jedną rzecz, która zrobiła na mnie największe wrażenie, byłby to klimat. Wyświechtane słowo, fakt, ale wyobraźcie sobie następującą scenę. Wchodzicie do przestronnego pomieszczenia biurowego. Szpitalna biel, oślepiające lampy, solidne biurka i oczywiście ludzie. Lewitują wysoko nad ziemią w absolutnym bezruchu. W tle cały czas słyszymy ich ciche mamrotanie, przypominające biały szum – jakieś słowa, czasem fragmenty zdań; raz cichsze, raz głośniejsze. Nagle pojawiają się słupy ostrego czerwonego światła, a wraz z nimi wrogowie – przejęci przez tajemniczy i złowrogi Syk ludzie. A raczej ich karykaturalne wersje, czasem powykrzywiane, czasem latające, ale zawsze wściekłe i wrogie. To robi wrażenie. Przemierzając puste pomieszczenia z lewitującymi pracownikami biura i dziwnym bełkotem w tle, myślimy sobie, że to musi być naprawdę bardzo zły sen.

Takie widoki to w Control norma.

Żebyście mieli jasność – Control nie jest straszne. Jasne, klimat okazuje się mocno niepokojący, więc raz czy dwa razy podskoczyłem na fotelu, ale do horroru te pozycji daleko. Ona gra na innych nutach – atmosfera ta kojarzy mi się z Dzieckiem Rosemary, czyli filmem, w którym przez większość czasu wszystko wydaje się w porządku, ale nasz mózg krzyczy, że coś jest tu BARDZO nie w porządku.

Od klimatu trudno oddzielić drugą największą zaletę tego tytułu – czyli jego przedziwne uniwersum. To jedna z tych opowieści, w których nasz świat okazuje się czymś zupełnie innym, niż się wszystkim wydawało. Przypominało mi to serial Z Archiwum X skrzyżowany z Twin Peaks. O ile sama fabuła jest całkiem OK, ale nie powala na kolana, tak poznawanie tajemnic Federalnego Biura Kontroli sprawia masę przyjemności. U mnie doprowadziło to do nieszkodliwego natręctwa – po raz pierwszy w jakiejś grze przeczytałem niemal wszystkie notatki czy dokumenty, którymi Control bardzo hojnie się z nami dzieli (pozdrawiam Cię, Draugu*). Wbrew pozorom świat gry okazuje się znacznie bogatszy, niż się to może na początku wydawać, a i po zakończeniu kryje w sobie jeszcze wiele tajemnic. To doskonały fundament do stworzenia Control 2 – mam nadzieję, że Remedy kiedyś się na to zdecyduje. Wróćmy jednak do początków.

Mam stronę internetową, więc proszę mnie nie lekceważyć!

*Draug to nasz kolega z redakcji, który zawsze czyta wszystkie opisy przedmiotów w grach. Trochę się z tego podśmiewamy. ;)

Fizyka na 5+

Poznajcie Jesse Faden. Jesse jest dyrektorem Federalnego Biura Kontroli, nosi skórzaną kurkę i umie latać. Tak, w Control zdobywamy kilka umiejętności, których nie powstydziłaby się ekipa Avengers. Ciskanie wyrwanymi z otoczenia obiektami (polecam gaśnice – pięknie wybuchają), lewitacja czy błyskawiczny unik to moce, które czynią z gry studia Remedy bodaj najlepszą superbohaterską produkcję 2019 roku. Fakt, konkurencja nie była najmocniejsza i ograniczyła się do słabego Marvel Ultimate Alliance 3, ale czy coś to zmienia? Jesse co prawda nie nosi lateksowego stroju, niemniej co jakiś czas zdobywa coraz potężniejsze umiejętności, które otwierają przed nią nowe opcje. Całkiem dosłownie, bo dzięki nim m.in. dostajemy się do miejsc, które początkowo były dla nas niedostępne – w typowy dla metroidvani sposób.

Oto Jesse.

Frajda ze stosowania tych mocy jest różna – szybki unik to tak oczywista klasyka, że nie trzeba nic więcej dodawać, lewitacja jest trochę meh i nie ma startu do latania w Anthem, ale za to kontrola nad obiektami wynagradza wszystkie braki. Realistyczne odwzorowanie fizyki w tej grze to absolutny majstersztyk! Przede wszystkim czuć jej pełną naturalność – gdy poderwiemy stół, to powywracamy stojące obok krzesła, a wszystko, co na nim było, spadnie z blatu. Kiedy wyrwiemy ze ściany gaśnicę, a na jej trasie do nas znajduje się przeciwnik, ten oberwie nią w locie (najpierw przyciągamy obiekt do siebie, a potem możemy wystrzelić nim w dowolny cel).

Cięższe przedmioty odrywa się od ziemi zauważalnie wolnej, więc czuć, że więcej ważą, a przy okazji mogą trafić paru wrogów naraz – ich ciała reagują na uderzenie niezwykle realistycznie, co stanowi rzadki widok w grach. Dzięki temu wszystkiemu uczucie przywalenia niemilcowi opanowanemu przez Syk solidnym biurkiem czy głazem jest po prostu świetne. Nie bez powodu najczęściej spamowałem właśnie ten atak – po prostu sprawiało mi to masę radochy.

Czerwień i biel to kolory Control.

OBOWIĄZKOWA DAWKA RPG

Trudno sobie wyobrazić współczesną grę akcji bez elementów RPG, prawda? Od tej normy nie odstaje i Control – w trakcie rozgrywki odkrywamy nowe moce, a potem za punkty umiejętności wzmacniamy je lub naszą postać. Taka np. lewitacja może nie tylko dłużej trwać, ale z czasem po naciśnięciu przycisku R3 na padzie da się wylądować z impetem we wskazanym miejscu na ziemi, raniąc przy okazji pobliskich przeciwników.

Adam Zechenter

Adam Zechenter

W GRYOnline.pl pojawił się w 2014 roku jako specjalista od gier mobilnych i free-to-play. Potem przez wiele lat prowadził publicystykę, a od 2018 roku pełni funkcję zastępcy redaktora naczelnego. Obecnie szefuje działowi wideo i prowadzi podcast GRYOnline.pl. Studiował filologię klasyczną i historię (gdzie został szefem Koła Naukowego); wcześniej stworzył fanowską stronę o Tolkienie. Uwielbia gry akcji, RPG-i, strzelanki i strategie. Kiedyś kochał Baldur’s Gate 1 i 2, dziś najczęściej zagrywa się na PS5 i od myszki woli pada. Najwięcej godzin (bo blisko 2000) nabił w World of Tanks. Miłośnik książek i historii, czasami grywa w squasha, stara się też nie jeść mięsa.

więcej

TWOIM ZDANIEM

Która marka studia Remedy była najlepsza?

Max Payne
71%
Alan Wake
18,7%
Quantum Break
3,4%
Control
6,9%
Zobacz inne ankiety
Oceny redaktorów, ekspertów oraz czytelników VIP ?

sekret_mnicha Ekspert 16 października 2019

(PC) Po ukończeniu głównego wątku fabularnego trudno jest mi do czegokolwiek się przyczepić. Control to bardzo przemyślana produkcja świetnie wykorzystująca autorski silnik studia do generowania niezwykłych pokładów "graczowskiej" satysfakcji przez przynajmniej kilkanaście godzin. Tylko w singlu. W grze nastawionej na fabułę. To prawdziwa perełka! Remedy Entertainment znowu udowadnia, że na swoim fachu zna się jak mało które studio.

9.0

Saint GutFree Ekspert 21 września 2019

(PC) To prawdziwy powiew świeżości – znaleźć grę, która tak pieczołowicie tworzy swoje uniwersum. Control ma świetny projekt poziomów i doskonały system paranormalnych zdolności, ale jej fundament to sama instytucja Federalnego Biura Kontroli i jego sekretów. Tam, gdzie inni deweloperzy wrzucają znajdźki, Remedy Entertainment umieszcza nagrania, dokumenty i materiały wideo, poszerzające nasze generalne zrozumienie świata gry. A jednocześnie, w duchu filmów Lyncha, w Control nie wiemy niczego na pewno, zaś natura Biura, Najstarszej Siedziby i Syku pozostaje nierozwikłaną zagadką do samego końca.

8.0

Albanoid Ekspert 26 sierpnia 2019

(PS4) Będę absolutnie szczery - gdy siadałem do Control, byłem przekonany, że będzie to w najlepszym przypadku solidny średniak. Dość szybko jednak zmieniłem zdanie, a pod koniec gry byłem zachwycony wykreowanym światem, rozgrywką i bardzo ciekawą historią. Control to tytuł w starym stylu - nie ciągnie gracza za rączkę, ma mnóstwo poukrywanych sekretów i ciekawych zadań pobocznych. Klimat gry wciąga od pierwszej chwili, a wykreowany świat i niesamowita fizyka rzuca na kolana. Niestety, tytuł na konsoli PS4 ma miejscami poważne problemy z klatkowaniem, a długie loadingi potrafią dać w kość.

8.5

Czarny Wilk Ekspert 26 sierpnia 2019

(PS4) Kiepski marketing zrobił swoje – po Control spodziewałem się poprawnej strzelanki wypełniającej jakoś sezon ogórkowy. Zamiast tego dostałem jedną z najlepszych gier tego roku, choć niestety skrytą pod grubą warstwą poważnych problemów optymalizacyjnych. Wersja na zwykłe PS4 tragicznie klatkuje i ma inne problemy. Warto jej jednak to wybaczyć. Projekt poziomów i świata przedstawionego to absolutny top topów, strzelaniny są bardzo przyjemne i ciekawe, a świetnie zaprojektowane misje poboczne skutecznie wydłużają czas zabawy o dodatkowe kilkanaście godzin.

8.0

Octavianus VIP 10 lutego 2020

(PC) Mega wciągająca pozycja, jak olewam zawsze wszelkiego rodzaju dokumenty, „znajdźki” itp. w grach, tak w tej grze zbierałem i czytałem wszystko, fabuła zakręcona ale ma swój klimat. Ale i tak największą zaletą tej gry jest czysty gameplay, trochę w starym stylu bez przyklejania się do osłon bardziej trzeba być mobilnym i mieć „oczy dookoła głowy” jak kiedyś w starszych produkcjach czuć, że tą grę robili ludzie od pierwszych dwóch części Maksa Payne’a. Dużo frajdy daje telekineza, a w połączeniu z lewitacją czujesz się jak Bóg, dużo pomaga też odpowiednie dobranie perków.

8.5
Recenzja gry Outcast: A New Beginning. Dobrze zagrać w grę z otwartym światem bez zbędnych aktywności
Recenzja gry Outcast: A New Beginning. Dobrze zagrać w grę z otwartym światem bez zbędnych aktywności

Recenzja gry

Outcast: A New Beginning jest produkcją „bezpieczną”. Nie jest wybitny, ale też nie ma w nim nic, co by mnie odpychało. Problemy techniczne rzucają się jednak w oczy, a największą wadą tej gry okazuje się wysoka cena.

Recenzja gry Helldivers 2 - to jedna z najlepszych pozycji w historii do grania z kolegami
Recenzja gry Helldivers 2 - to jedna z najlepszych pozycji w historii do grania z kolegami

Recenzja gry

Helldivers 2 pokazuje, co może zrobić doświadczony zespół specjalizujący się w określonym gatunku gier, mając wsparcie dużego wydawcy pokroju Sony. Zdecydowanie nie sprawi, że serwery będą działać stabilnie po 14 dniach po premierze.

Recenzja gry Pacific Drive - to najdziwniejszy, najbardziej wciągający survival od dawna
Recenzja gry Pacific Drive - to najdziwniejszy, najbardziej wciągający survival od dawna

Recenzja gry

Pacific Drive udowadnia, że w oklepanym gatunku survivali jest jeszcze miejsce na nowe, świeże doświadczenia, nawet gdy składają się na nie znane pomysły. W żadnej innej grze nie poczujecie tak silnej więzi ze swoim samochodem – starym kombi!