4 rzeczy, których GTA 6 może nauczyć się od Cyberpunka 2077

Spis treści

• 4 rzeczy, których GTA 6 może nauczyć się od Cyberpunka 2077
• Fabuła i misje poboczne
• Ktoś jeszcze bardziej „breathtaking”
• Dopracowany tryb FPP

Fabuła i misje poboczne

Oczywiście historie opowiadane w serii GTA nie należą do słabych, ale tak szczerze mówiąc, przy dokonaniach CDPR trochę jednak odstają. Żaden wątek z GTA chyba nie zapadł nam tak głęboko w pamięć jak ten dotyczący Krwawego Barona, fabuła Serc z kamienia czy wreszcie losy bohaterów Cyberpunka (za wcześnie na jakiekolwiek spoilery). Grand Theft Auto bazuje zwykle na podobnym schemacie gangsterskiej kariery, a zapamiętujemy z niej głównie fragmenty humorystyczne czy nawiązania do znanych filmów. Często też gubimy się gdzieś po drodze, przytłoczeni ogromem aktywności pobocznych, co jeszcze bardziej oddala nas od fabuły, której część z nas dotąd nie poznała w całości.

To samo można powiedzieć o roli postaci pobocznych, związanych z nimi misjach czy choćby samych rozmowach. Cyberpunk zyskuje tutaj sporo już samym faktem oglądania akcji z perspektywy pierwszej osoby oraz naciskiem na gatunek RPG. W każdej wymianie zdań uczestniczymy osobiście, patrzymy na rozmówców własnymi oczami, a oni patrzą na nas, nawet wodząc za nami wzrokiem, jeśli kręcimy się po pokoju. To podkreśla prywatność interakcji, zwiększa immersję i czyni nas prawdziwym uczestnikiem danej sceny.

W GTA jesteśmy obserwatorami fabuły (jak w filmie), a dopiero w dalszym stopniu jej uczestnikami.

W GTA w takich sytuacjach tracimy kontrolę nad postacią. Włącza się przerywnik filmowy, którego jesteśmy zwykłym „oglądaczem” – przypatrujemy się całej sytuacji z perspektywy widza. Nie gramy już, nie sterujemy postacią, tylko patrzymy na jakichś ludzi, którzy mają swoje sprawy i swoje problemy. Z uczestnika sceny stajemy się jej obserwatorem. Gubimy immersję i siłą rzeczy, mimo że fabuła nas ciekawi, nie robi tego w taki sposób jak wszelkie oskryptowane cutscenki w Cyberpunku 2077.