10 najbardziej pamiętnych etapów skradankowych - wszędzie dobrze, ale w cieniu najlepiej

Spis treści

• 10 najbardziej pamiętnych etapów skradankowych - wszędzie dobrze, ale w cieniu najlepiej
• The Sword z gry Thief: The Dark Project
• CIA Headquarters z gry Splinter Cell
• OMNI Mainframe z gry Invisible Inc.
• Lady Boyle’s Last Party z gry Dishonored
• Life of the Party z gry Thief II: The Metal Age
• Curtains Down z gry Hitman: Blood Money
• Walka z The Endem w grze Metal Gear Solid 3: Snake Eater
• All Ghillied Up z gry Call of Duty: Modern Warfare
• Robbing the Cradle z gry Thief III: Deadly Shadows
• Bathhouse z gry Splinter Cell: Chaos Theory

Robbing the Cradle z gry Thief III: Deadly Shadows

Większość z poziomów na tej liście to etapy, do których chce się wracać po raz kolejny i kolejny, ciągle odnajdując ukryte ścieżki i nowe rozwiązania problemów. Ale Robbing the Cradle do nich nie należy. Wycieczka do szpitala dla psychicznie chorych nigdy nie wiąże się z przyjemnymi doznaniami, zwłaszcza gdy wcześniej ośrodek służył jako sierociniec. Nawet Garrett przed rozpoczęciem misji porzuca swój sarkastyczny ton i przyznaje, że wcale nie podoba mu się perspektywa obrabowywania tego nawiedzonego miejsca. Cóż – jednak mus to mus. Wraz z mistrzem złodziei ruszamy więc do niesławnego Shalebridge Cradle, gdzie nasze zadanie szybko przeradza się z tradycyjnego „eksploruj i ukradnij, co tylko zdołasz” w „wydostań się jak najprędzej”.

Shalebridge Cradle już z zewnątrz nie wygląda zachęcająco.

To misja kompletnie odmienna od większości etapów, jakie przechodzimy w całej serii. Sierociniec nie jest pełen strażników, a my nie polujemy na kolejne błyskotki. Zamiast tego musimy zmierzyć się z mieszkańcami ośrodka – na wpół widmami tych, którzy niegdyś tu pracowali, na wpół nieumarłymi marionetkami. Żeby było jeszcze ciekawiej, nie sposób pozbyć się wrażenia, że ktoś nas obserwuje – bo przeklęta posiadłość posiada własny umysł oraz pamięć, które nie pozwalają z niej łatwo uciec. Ion Storm nie prezentuje prostych straszaków i choć studio to nie specjalizowało się nigdy w horrorach, tworzy gęsty klimat, za sprawą którego każde kolejne otwarte drzwi i nieznaną lokację witamy z autentycznym przerażeniem. Wszechobecny półmrok, unosząca się mgiełka, majaczący gdzieś na granicy zasięgu wzroku przeciwnicy oraz niesamowita ścieżka dźwiękowa, urozmaicona szeptami, śmiechami i krzykami byłych pacjentów – wszystko to składa się na atmosferę tak przytłaczająco mroczną, że wizyta w Shalebridge staje się przeżyciem absolutnie nieprzyjemnym, ale i absolutnie niezapomnianym. Na tyle, że w 2005 roku magazyn PC Gamer poświęcił wyłącznie Robbing the Cradle 10-stronicowy artykuł!

Oto jeden z lokatorów Shalebridge Cradle. Jego wygląd i sposób, w jaki się porusza, sprawiają, że unikamy go jeszcze gorliwiej niż zwyczajnych strażników.