Oddworld: Abe's Exoddus

Oddworld: Abe’s Exoddus to fenomenalna kontynuacja jednej z najlepszych platformówek w historii. Plusy... Cóż, w zasadzie wszystkie aspekty, zupełnie jak u poprzedniczki, są doskonałe. Wspaniała, prawie niestarzejąca się grafika. Fizyka, która nadal bawi i wygląda pięknie. Animacja – rewelacja. Scenki przerywnikowe to kawał dobrej, pełnej humoru opowiastki. W ogóle mam wrażenie, że większy nacisk postawiono na fabułę oraz jeszcze dalej idący humor, co oczywiście cieszy. Muzyka w świecie Oddworld jest megaklimatyczna, trochę industrialna, nieco mityczna. Podobnie dźwięki – tytuł posiada znakomite, bardzo charakterystyczne odgłosy. Interfejs słynie z jedynego w swoim rodzaju menu głównego. Cała eskapada jest naprawdę długa, zaś poziom trudności idealnie wyważony. Zapis gry i quicksave w dowolnym momencie to strzał w dziesiątkę. Zwłaszcza, że twórcy często rzucają wyzwanie naszej zręczności, gdzie wymaga się bezbłędnej egzekucji. Niektóre poziomy stawiają naprawdę wysokie wymagania względem gracza i zmuszają do pomyślunku, co bardzo mi się podoba. Tutaj świetnie wypadają proste łamigłówki zaimplementowane w rozgrywkę. Generalnie druga część przygód Abe’a jest dużo bardziej urozmaicona. Znacznie rozwinięta została inkantacja, a co za tym idzie różnorodność jej zastosowań. Śmiem twierdzić, iż opętywanie stworków daje nawet więcej frajdy niż poprzednio. Super, że mamy jeszcze więcej rodzajów przeciwników, których możemy przechytrzyć. Poza tym wydaje mi się, iż oponenci jakby nabrali inteligencji i charakteru. W tym miejscu słowa uznania za kreatywność w tworzeniu scrabów, sligów czy innych oryginalnych kreatur. Sporym udogodnieniem jest usprawnione wydawanie poleceń. Rozszerzono opcje dialogowe nie tylko o naszego bohatera, ale i o pozostałe rasy, w które możemy się wcielić. Ciekawym rozwinięciem mechaniki jest odmienne podejście do pobratymców w zależności od ich stanu i nastroju. A emocji nie brakuje, bo na każdym kroku musimy mierzyć się z nowymi sytuacjami. Świetna rzecz na pobudzenie szarych komórek. Projekty lokacji są wybitne. Może nie tak charakterystyczne jak w pierwowzorze, jednak nadal robią niesamowite wrażenie swym pięknem i głębią. Ponadto konstrukcja etapów jest zacnie przemyślana. Poszczególne poziomy zręcznie zachowują balans, jeśli chodzi o tempo akcji. Cieszy również spora ilość ukrytych obszarów z kolejnymi Mudokonami do uratowania. Minusy... Naprawdę ciężko do czegokolwiek się przyczepić. Wspomnieć mógłbym jedynie o sytuacjach, w których coś idzie źle nie do końca z naszej winy - albo to za sprawą niedokładności sterowania, albo losowości tego, jak się zachowa nasz towarzysz. Jednak nawet kilkunastokrotne powtarzanie sekwencji nie powodowało irytacji czy znudzenia – gierka jest po prostu nieprzyzwoicie grywalna. Uwielbiam to uniwersum i kocham obie odsłony, przy czym pierwsza była rewolucyjna, druga zaś to więcej i lepiej. Stąd też zasłużona dycha. Moja ocena – 10/10