Doom Eternal

Doom Eternal czerpie najwięcej inspiracji z drugiej części serii – Hell on Earth wydanej w 1994 roku – i niejako składa hołd klasyce. Wygląd demonów, a także apteczek i flakonów zmodyfikowano tak, by przypominały dawne odsłony. Dla miłośników nostalgii przygotowano zestaw klasycznych dźwięków broni z wersji MS-DOS czy skórkę głównego bohatera nawiązującą do oryginału.

Fabuła

Fabuła bezpośrednio kontynuuje wydarzenia z poprzedniej części i rozpoczyna się jakiś czas po jej zakończeniu. Ponownie wcielamy się w obdarzonego nadludzkimi zdolnościami Doom Slayera, by powstrzymać siły piekła, które przedostały się na Ziemię i inne miejsca w Układzie Słonecznym. Poza Błękitną Planetą w toku kampanii odwiedzamy także m.in. Mars i jego księżyc, Fobos – jak również lokacje znajdujące się w alternatywnych wymiarach.

Mechanika

Doom Eternal rozwija formułę z poprzedniej części i stawia przede wszystkim na jeszcze szybszą akcję. Pomagają nam w tym nowe umiejętności poruszania się, jak szybki unik (dash) czy wspinaczka, oraz gadżety montowane na pancerzu i uzbrojeniu bohatera. Do dyspozycji mamy choćby miotacz ognia na ramieniu i hak z łańcuchem zamontowany w strzelbie.

Dobijanie osłabionych przeciwników, tzw. zabójstwa chwały, zostało wzbogacone o nowe animacje i jest to główna metoda odnawiania zdrowia. Autorzy zadbali tym sposobem o to, by tylko pozostawanie w ruchu i trzymanie się niezbyt daleko od przeciwników pozwalało odnosić triumfy. Dodatkowo amunicję uzupełnia używanie piły łańcuchowej, a pancerz zdobywa się za podpalanie demonów wspomnianym miotaczem ognia.

Nowością względem Dooma z 2016 roku jest większy nacisk na zagadki środowiskowe i wyzwania platformowe. Niejednokrotnie przedostanie się z punktu A do punktu B może sprawić graczowi nie mniej kłopotów niż odniesienie zwycięstwa w batalii z demonami. Zwiększyła się też liczba sekretów do odnalezienia i innych pobocznych aktywności, dzięki czemu zabawa nie kończy się wraz z pokonaniem ostatniego bossa (dotarcie do niego zajmuje notabene ok. 15 godzin).

Tryby gry

Oprócz klasycznego trybu single player, Doom Eternal oferuje nowość – tryb inwazji, w którym możemy wcielić się w demona w kampanii fabularnej innego gracza, znacznie utrudniając mu przejście etapu (tryb ten dodano w jednej z aktualizacji jakiś czas po premierze gry).

Znalazł się tu również moduł PvP nazwany Battlemode. Tym razem jest to wariant zabawy dla trójki graczy, w którym jedna osoba wciela się w Doom Slayera i toczy bój z pozostałą dwójką, kontrolującą wybrane przez siebie demony. Rozgrywka toczy się przez trzy szybkie rundy. Zrezygnowano natomiast z klasycznego trybu Deathmatch i edytora SnapMap, które pojawiły się w Doomie z 2016 roku.

Kwestie techniczne

Doom Eternal powstał w oparciu o nową wersję technologii rozwijanej od lat przez id Software – id Tech 7. Oznacza to jeszcze bardziej szczegółową grafikę i efektowną jatkę, ale z zachowaniem nienagannej optymalizacji działania gry. Ścieżkę dźwiękową po raz kolejny skomponował Mick Gordon, którego ostra, żywiołowa muzyka była jedną z charakterystycznych cech poprzedniego Dooma.

Ostatnia modyfikacja 6 lutego 2024