Recenzja One Piece Odyssey. Kierunek dobry, ale mogło być lepiej

Seria One Piece jak na mangę z dwudziestosześcioletnim stażem może pochwalić się niewielką liczbą gier wideo debiutującymi poza granicami Japonii. Oprócz pojedynczych wartych uwagi tytułów, w postaci serii Pirate Warriors i Unlimited, większość produkcji, w tym wydanego ostatnio World Seekera, zaliczyć można co najwyżej do średniaków. Studio ILCA wraz z ukazaniem się One Piece Odyssey chciałoby to zmienić. Mimo zachęcających materiałów promocyjnych samodzielne sprawdzenie tej produkcji uświadomiło mi, że choć autorzy złapali wzrostowy trend, pewnego poziomu ta gra jednak nie przeskoczy.

Opowiadana w niej historia dotyczy tajemniczej wyspy Waford, zamieszkanej przez dwójkę postaci – Adio i Lim. Skuszeni obietnicą rozwiązania zagadki rozbitego na plaży statku, rozpoczynają współpracę, która przenosi ich m.in. do wspomnień poprzednich przygód. Początkowo kręciłem nosem, wiedząc, że po raz enty będę poznawał te same wydarzenia z kolejnych arców anime, jednak scenarzyści postanowili trochę namieszać w fabule, wprowadzając różne zmiany i dodatkowe wątki.

Skręcenie w kierunku RPG odebrałem z umiarkowanym zainteresowaniem, mając w pamięci poprzednie wpadki spod znaku One Piece. Pierwsze chwile z Odyssey wskazywały raczej na płytką inspirację piątą Personą niż na ciekawe podejście do skostniałego gatunku w turowym wydaniu. Jednak im dalej w las, tym odkrywałem więcej zawiłości systemowych i stopniowo dałem się przekonać, że deweloperzy faktycznie mieli sensowny pomysł na to, by urozmaicić rozgrywkę.

Walki staczamy w turach, ale nasza ekipa może zostać umiejscowiona na polu w kilku pozycjach, między którymi wolno się przemieszczać, często także po wykonaniu specjalnego ataku. Na takiej samej zasadzie funkcjonują wrogowie, których możemy sami przesunąć, a nawet odrzucić na drugą grupkę, zadając im dodatkowe obrażenia. Ponadto zaimplementowano coś, co nazwano „dramatycznymi wydarzeniami”. Pojawiają się losowo, wymagając określonych zachowań (pokonanie wroga wybraną postacią lub rozbicie grupy przed daną kolejką). Ich zaliczenie skutkuje dodatkowymi punktami doświadczenia, co znacznie ogranicza konieczność grindu.

Twórcy zadbali też, by eksploracja lokacji nie była nudna. W dowolnej chwili możemy przełączać się między bohaterami, by wykorzystać umiejętności specjalne, którymi każdy z nich dysponuje. Luffy z racji swojego gumowego ciała dosięga do niedostępnych miejsc, Nami i Sanji potrafią odnaleźć (kolejno) ukryte pieniądze i składniki do gotowania, a Chopper z uwagi na swój rozmiar wejdzie tam, gdzie inni nie mogą. Jedynym problemem tego systemu jest fakt, że autorzy bardzo wolno odkrywają przed nami kolejne karty i przez pierwsze godziny rozgrywka toczy się nieco ślamazarnym tempem, w czym nie pomaga przeładowanie tego tytułu scenkami przerywnikowymi.

Praktycznie przez cały czas działamy według schematu – kilka minut czystej gry, oglądanie scenek, później bieg przez dwa ekrany i znowu oglądanie scenki. Mimo mojego uwielbienia dla jRPG, w niektórych momentach nie byłem w stanie robić dłuższych posiedzeń z One Piece Odyssey niż 3–4 godziny.

Jedną z rzeczy, do których autentycznie nie sposób się przyczepić, jest natomiast oprawa audiowizualna. Zachowano stylistykę znaną z anime, świetnie zgrywającą się z szatą graficzną stojącą na wysokim poziomie. Pomijając już ten nieszczęsny mało czytelny interfejs, inspirowany piątą Personą, techniczny aspekt tej produkcji nie zawodzi. Za ścieżkę dźwiękową odpowiada Motoi Sakuraba (na koncie ma m.in. muzykę do serii Tales of..., Valkyrie oraz Dark Souls), któremu udało się stworzyć dobrze brzmiące kompozycje, korzystające z motywów znanych fanom anime. Ucieszą się też najwięksi miłośnicy języka mieszkańców Kraju Kwitnącej Wiśni, One Piece Odyssey oferuje bowiem japoński dubbing, do którego dołożono polskie napisy. Do tłumaczenia nie mam zastrzeżeń, świetnie oddaje charaktery Piratów Słomkowego Kapelusza i relacje między nimi.

Pierwsze wrażenie po kontakcie z One Piece Odyssey było wyjątkowo mieszane. Sądziłem, że ponownie dostanę zawodzący jak World Seeker produkt. Na szczęście w miarę zagłębiania się w grę było coraz lepiej. Początkowa obawa o kolejny recykling fabuły szybko ustąpiła zainteresowaniu wydarzeniami przygotowanymi specjalnie z myślą o tej produkcji. Jako cały zestaw One Piece Odyssey wypada znacznie lepiej niż wspomniany wyżej World Seeker, jeśli więc dzieliliście ze mną niepokój co do jakości gry, możecie odetchnąć z ulgą. Jest lepiej, choć trzeba dać tej pozycji nieco czasu na rozkręcenie.

Moja opinia o grze One Piece Odyssey

PLUSY:

1. sensownie rozbudowany system walki;
2. eksploracja lokacji oferujących sekrety i ciekawe aktywności poboczne;
3. oprawa audiowizualna.

MINUSY:

1. gra długo się rozkręca;
2. fabuła nie zaskakuje, korzystając mocno z dobrze znanych scen z mangi.

OCENA KOŃCOWA: 7/10