Przegląd frakcji w grze Might & Magic: Heroes VI - Nekropolia
W Might & Magic: Heroes VI jedną z najważniejszych ideologii jest nekromancja. Zakazana przez czarodziejów z Siedmiogrodu ma jednak wielu zwolenników wśród najpotężniejszych magów krainy.
Maciej Kozłowski
Podobno ideałów nie da się zniszczyć. Można próbować się im przeciwstawiać, zakrzyczeć je lub wręcz walczyć z nimi – finalnie jednak tylko się je umocni. Siła idei jest niesamowita – żyje ona nie fizycznie, lecz w sercach i duszach ludzi. Karmi się nimi i wzmacnia, by ostatecznie wydać realne, namacalne owoce. Jest jak pasożyt i jak wytchnienie. Jak życie i śmierć. Jest wieczna.
Idea, która znajdzie wielu wyznawców, staje się ideologią. Jeżeli wyznawcy są potężni – bardzo niebezpieczną, i to nie tylko w światach fantasy.
W Might & Magic: Heroes VI jedną z najważniejszych ideologii jest nekromancja. Zakazana przez czarodziejów z Siedmiogrodu ma jednak wielu zwolenników wśród najpotężniejszych magów krainy. Potajemnie odprawiają oni swoje rytuały, działając na granicy między życiem a śmiercią i w ten sposób stając się nekromantami. Ci potężni czarnoksiężnicy mają przed sobą wielką przyszłość – w piątej części sagi zostali władcami posępnej krainy Heresh.
Najnowsza, szósta odsłona cyklu Heroes zaprezentuje ich drogę do potęgi – od małej sekty po jedno z najważniejszych państw w Ashanie.
Zakazana magia
Od setek lat w Siedmiogrodzie, państwie czarodziejów, trwają nieustanne waśnie między przedstawicielami różnych szkół. Uniwersytety magiczne co rusz wadzą się o prymat w kraju – skomplikowane dysputy filozoficzne i naukowe potrafią przerodzić się w prawdziwą, bezlitosną wojnę. Struktura magii i jej potęga to zagadnienia bardzo trudne i budzące wiele kontrowersji – stąd też nietrudno o nieporozumienia i spory.
Jedną z zasadniczych kwestii poruszanych podczas większości dyskusji jest sama natura magii. Czy czary są częścią boskich planów, czy też ich wypaczeniem? Jak daleko można posunąć się podczas badania arkanów magicznych? Gdzie przebiega granica i kto powinien ją wyznaczać?
Jedną z najbardziej radykalnych tez głoszą czarownicy, nazywający się nekromantami. Ci wyklęci, potężni magowie utrzymują, że jedyną rozsądną granicą jest śmierć – ta zaś oznacza nie koniec, lecz początek właściwego istnienia. Potępiony przez innych czarodziejów stan „nieżycia” został przez nekromantów wyniesiony na piedestał – według nich to właśnie bycie nieumarłym jest zwieńczeniem dzieła stworzenia. Nie ma więc nic złego w wykorzystywaniu ciał umarłych do własnych celów, wskrzeszaniu ich czy animowaniu zwłok – tylko oddaje się im przysługę. W nieskończonym cyklu życia i śmierci nieżycie to wentyl bezpieczeństwa – prawdziwy stan równowagi. A właśnie ład i harmonia powinny stać w centrum egzystencji każdego maga – zbyt duża ambicja i przerost sił mogą przynieść jedynie katastrofę. Oto credo nekromantów.
Podbudową tej ideologii jest religia – nekromanci wyznają smoka ładu Ashę, zwykle przedstawianą jako pajęczyca. Ta pierwotna prządka ludzkich losów jest równocześnie strażniczką równowagi – to ona decyduje o tym, kiedy życie się kończy, a kiedy zaczyna. Jeżeli jakiś akolita zadowoli ją swoim oddaniem i ascezą, być może bogini nagrodzi go nieśmiertelnością. Czegóż chcieć więcej?
