Graliśmy w Assassin's Creed IV! Black Flag chwyta wiatr w żagle

Niezbyt często zdarza się, by na tak dużych imprezach jak gamescom, móc pobawić się jakaś grą przez dobre pół godziny, a już piekielnie rzadko ma to miejsce w przypadku tytułów z tzw. górnej półki. Pokazy nadchodzących produktów za zamkniętymi drzwiami sprowadzają się na ogół do demonstracji mocno dopracowanego fragmentu rozgrywki, a dziennikarz nie bierze czynnego udziału w zmaganiach. Tym bardziej raduje mnie fakt, że w przypadku czwartej odsłony cyklu Assassin’s Creed firma Ubisoft postanowiła wręczyć mi do ręki pada od PlayStation 4 i pozwoliła obcować ze swoim najnowszym dzieckiem tak, jak mam na to ochotę.

Black Flag to prawdopodobnie największa gra osadzona w pirackich klimatach, jaka kiedykolwiek ujrzy światło dzienne. Często przytaczane porównanie z Red Dead Redemption jest jak najbardziej na miejscu, choć nowe Assassin’s Creed wyraźnie przewyższa western Rockstara skalą przedsięwzięcia – „czwórka” jest autentycznie ogromna. Użytkownik otrzymuje niczym nie skrępowany dostęp do całego basenu Morza Karaibskiego, kilkudziesięciu wysp i wysepek oraz trzech dużych miast. Co ważne, praktycznie wszędzie znajdzie się coś ciekawego do roboty. A to natkniemy się na wrak zatopionego okrętu, który skrywa cenne skarby, a to odnajdziemy na bezludnym kawałku lądu ciało pechowca z kawałkiem mapy ukrytym za pazuchą, a to weźmiemy udział w licznych bitwach morskich z przypadkowymi statkami, bo świat w Assassin’s Creed IV żyje bez względu na poczynania Edwarda Kenwaya.

Oczywiście w grze nie brakuje typowych dla tej serii zadań rozgrywanych na terenie miast. Podczas krótkiego pobytu w fantastycznie prezentującej się Hawanie, wykonałem typową misję zabójstwa, zrealizowaną w identyczny sposób jak w drugiej odsłonie serii. Producent „czwórki”, który czujnym okiem obserwował moje poczynania, wytłumaczył mi, że wielu szeregowych pracowników Ubisoftu otrzymało możliwość dodania czegoś od siebie, dlatego wirtualne Karaiby kipią od nadmiaru aktywności. Pierwszy kontakt z Assassin’s Creed IV może być wręcz wstrząsającym doznaniem, ilość ikonek wyświetlanych na sporej wielkości mapie każe się zastanawiać, kiedy znajdziemy czas, by odkryć wszystkie niespodzianki przygotowane przez autorów gry.

Co ważne, „czwórka” niemal w każdym aspekcie wydaje się bardzo dopracowana. Największy respekt budzi oczywiście podróż morska, która stanowi naturalne rozwinięcie tego, co wcześniej widzieliśmy w Assassin’s Creed III. Gracz ma zdecydowanie większą kontrolę nad statkiem, może sterować kamerą podczas rejsu i wykorzystywać do ataku wszystkie środki zagłady zgromadzone na pokładzie, od tradycyjnych armat począwszy, na wyrzucanych z rufy beczkach kiereszujących poszycie wrogich okrętów. Kenway może też w dowolnym momencie odejść od steru i po prostu wskoczyć do wody. Na upartego dałoby się przepłynąć wpław całą mapę – na pytanie ile zająłby taki wyczyn, pracownik Ubisoftu odpowiedział krótko: na pewno byli u nas tacy, co spróbowali, ale znając życie, odpuścili po kilkunastu minutach.

Podczas morskich podróży dysponujemy całkowitą swobodą – możemy płynąć gdzie chcemy i atakować dowolny statek, który nawinie nam się pod lufy dział pokładowych. Po świadomym sprowokowaniu do walki przypadkowo spotkanego konwoju posłałem na dno wszystkie kupieckie łajby, zostawiając na wodzie mocno uszkodzoną fregatę. Topienie statków nie zawsze ma sens. Część okrętów przewozi cenne surowce, które okazują się niezbędne do rozbudowywania Jackdawa – żaglowca należącego do Kenwaya. Zasobność ładowni innych łódek oceniamy po skierowaniu na niego oka lunety. Ten cenny gadżet pozwala również sprawdzić, czy majacząca na horyzoncie wysepka oferuje jakieś skarby, dlatego warto często z niego korzystać.

Gdy uda nam się dokonać abordażu, wystarczy pozbyć się wrogiego kapitana i określonej liczby obrońców, by ostatecznie przejąć łajbę. Wówczas dokonujemy wyboru, co dalej robić: splądrować okręt, zatopić go czy wcielić go do naszej floty. Ta ostatnia to nic innego jak gildia asasynów w karaibskim wydaniu. Przejęte statki możemy wysyłać na misje, które owocują zdobyciem cennych surowców i pieniędzy.

Wszystkich usprawnień dokonujemy w kajucie kapitańskiej – liczba dostępnych ulepszeń jest bardzo duża, niektóre z nich odblokują się dopiero, gdy odnajdziemy konkretny schemat. Na pełną rozbudowę Jackdawa potrzeba sporej ilości gotówki i materiałów, a przecież na tym zakupy się nie kończą. Gracz ma pełną kontrolę nad wyposażeniem Edwarda Kenwaya, a nawet najpodlejszego rapiera nikt nie wręczy mu za darmo. Wynika z tego prosty wniosek. Jeśli zamierzamy wycisnąć z Assassin’s Creed IV wszystkie soki, na samo łupienie poświęcimy mnóstwo czasu.

Po kilkunastominutowej podróży i stoczeniu typowej bitwy morskiej, o której była mowa wyżej, postanowiłem poszukać skarbu. Element ten nieodłącznie kojarzy mi się z Red Dead Redemption i moje podejrzenia nie uszły uwadze pracownika Ubisoftu: Bardzo nam się to w RDR podobało, dlatego postanowiliśmy zrobić to w podobny sposób. Proces jest faktycznie zbliżony: najpierw odnajdujemy skrawek papieru z zaznaczoną lokalizacją skrzyni, a potem udajemy się na miejsce i porównujemy rysunek z tym, co widać na ekranie. Trzeba tu jednak zaznaczyć, że w Black Flag odnalezienie skarbu jest nieco łatwiejsze, bo dostajemy na tacy koordynaty, które możemy szybko skonfrontować z główną mapą. Z drugiej strony szukanie bez pomocy nietypowo wyglądającego drzewa na tak ogromnym obszarze dobrowadziłoby nas do szewskiej pasji.

Na koniec postanowiłem odrobinę pozwiedzać Hawanę, głównie po to, żeby sprawdzić, czy autorzy nie popełnili błędu z „trójki” i nie stworzyli zbyt rozproszonej zabudowy miasta. Z radością mogę jednak stwierdzić, że wszystko jest w jak najlepszym porządku. Gra nie zmusza nas do powrotu na poziom ulicy, tylko dlatego, że ta jest za szeroka, by przeszkoczyć na kolejny budynek. Domy stoją blisko siebie i bieganie po dachach znów sprawia mnóstwo satysfakcji. Na górze oczywiście roi się od strażników, których trzeba likwidować szybko i skutecznie. Można to robić za pomocą ostrzy, znanej z Liberation dmuchawki lub broni palnej.

Walka w zwarciu nie odbiega zbytnio od tego, co widzieliśmy wcześniej – nadal efektowność starć bierze górę nad poziomem ich trudności. Podstawą są kontry i śmiertelnie wyprowadzane ciosy tuż po nich. Gra umożliwia używanie ludzi jako tarczy, w celu obrony przez pociskami wypluwanymi przez muszkiety. Broni palnej nie trzeba jednak się obawiać, zupełnie jak w Assassin’s Creed III. Strzelcy są bardzo pasywni i zamiast zabić stojącego dwa metry od nich Kenwaya, czekają cierpliwie na jego ruch.

Uproszczone potyczki nie zmieniają jednak faktu, że Assassin’s Creed IV to niesamowita gra. Świat przedstawiony w Black Flag jest tak plastyczny i ładny, że chce się go zwiedzać, podróże morskie mają niesamowity klimat (można nawet umilić sobie rejs pirackimi przyśpiewkami), a liczba dostępnych aktywności daje nadzieję, że nie zabraknie rzeczy do roboty. Zdaję sobie sprawę, że klasycznej opowieści o klanie zabójców w „czwórce” jest już niewiele, ale nie ma co narzekać – w listopadzie otrzymamy sandbox totalny, który nie powinien przejmować się konkurencją ze strony Grand Theft Auto V i Watch_Dogs, Wielbiciele pirackich klimatów – szykuje się gra Waszych marzeń.