Czy Transport Fever 2 będzie Transport Tycoonem nowej generacji?

Na peronie berlińskiego dworca Ostbahnhof czekał na nas pociąg. Nie był to pociąg zwyczajny. Ten zabytkowy skład pamięta czasy, kiedy większości z nas nie było jeszcze na świecie. Na przejażdżkę zaprosili nas deweloperzy z Urban Games, aby w trakcie wycieczki do Poczdamu zaprezentować swoje nowe dzieło – Transport Fever 2.

Lepszych okoliczności nie sposób było sobie wymarzyć. Za oknami przesuwały się podmiejskie krajobrazy Brandenburgii, a w środku dziennikarze opanowali restauracyjne, kultowe wagony Mitropa. W jednym z nich miałem okazję przetestować wersję alfa gry i to, co zobaczyłem, utwierdziło mnie w przekonaniu, że Transport Tycoon dostanie godnego następcę.

Takimi pociągami powinniśmy jeździć na co dzień. Można jeść, pić, a i grać pozwalają!

Szwajcarskie Urban Games ma prostą ideę. Stworzyć grę z rozmachem Transport Tycoona Deluxe, ale ze współczesną, ładną oprawą audiowizualną. Po niemal dwóch godzinach, które spędziłem z produkcją tego studia, mogę przyznać, że prawdopodobnie się to uda. Transport Fever 2 jest bowiem duchowym spadkobiercą znanego hitu z lat 90., cechuje się podobnym poziomem skomplikowania i trudności, a jednocześnie wydaje się być bardziej przystępny dla nowego gracza. Pierwszą odsłonę Transport Fever kupiło ponad pół miliona osób i wszystko wskazuje na to, że uda się powtórzyć ten sukces.

TRANSPORT TYCOON WIECZNIE ŻYWY

Klasyczna strategia ekonomiczna wciąż jest dostępna dla chętnych w postaci projektu OpenTTD. To w zasadzie stary dobry Transport Tycoon Deluxe, wykorzystujący wolną licencję GNU General Public License (dzięki temu zagramy w tę grę za darmo), wzbogacony o mnóstwo nowej zawartości i tony drobnych poprawek. W związku z tym można grać, nie narzekając na niedzisiejszy interfejs, i świetnie się bawić. Dodajmy, że pozycja ta ciągle się rozwija. Ostatnią aktualizację opublikowano 8 lipca 2019 roku.

Ilekroć powracam myślami do OpenTTD, szokuje mnie, ilu na świecie jest zapaleńców kochających budować tory i drogi. To gra, która nawet dziś wyznacza pewne standardy i stanowi punkt odniesienia dla kolejnych firm próbujących zmierzyć się z tematyką transportu. Dla graczy zaś to przede wszystkim powrót do lat 90. Powrót trudny, bo tytuł należy do tych skomplikowanych i nieszczególnie próbuje nam pomóc, ale mimo wszystko polecam spróbować. Może się okazać, że wsiąknięcie na lata.

Jedzie pociąg z daleka

Sielskie widoczki. Za chwilę puścimy tędy autostradę, bo pieniądz musi się zgadzać.

W grze wcielamy się w zarządcę infrastruktury transportowej – przychodzi nam więc łączyć miasta i przemysłowe ośrodki drogami, torami, morskimi szlakami i samolotowymi liniami. Nie jest to Cities Skylines, więc nie stawiamy osiedli mieszkalnych, sklepów czy fabryk. Interesuje nas wyłącznie kwestia transportu, jego wydajności i opłacalności. Gwarantuję jednak, że spraw, które będziemy mieć na głowie, znajdzie się tu więcej niż pomysłów na ich rozwiązanie, bo Transport Fever 2 nie jest prostą grą. Obawiając się, że próg wejścia może okazać się wysoki, zapytałem jednego z deweloperów, co zaoferują nowym graczom. Odpowiedział mi, że stworzenie gry dla transportowych laików to jeden z ich głównych celów. Dlatego właśnie w sequelu znajdziecie samouczek, kampanię wprowadzającą, a także elementy pomocnicze i tłumaczące rozmaite mechaniki podczas samej gry.

Miejski i podmiejski transport musi być wydajny, szybki, opłacalny i znośny dla zamieszkujących okolice ludzi, a to oznacza nieustanną optymalizację kolejowych połączeń, budowę nowych dróg i autostrad, stawianie lotnisk, portów, przystanków autobusowych i poszukiwanie rozwiązań, które zwielokrotnią nasze zyski.

Grę rozpoczniemy w roku 1850, a skończymy w czasach nam współczesnych. To ponad 150 lat rozwoju przemysłu, więc przyjdzie nam wymienić lokomotywy parowe na diesle, a konie pociągowe na ciężarówki. Nowe technologie to również nowe problemy – choć nasz woźnica nie był, być może, najszybszą formą transportu, tak nasze lotniska z pewnością będą generować dużo hałasu, irytując tym samym okolicznych mieszkańców. Dotychczas mało ruchliwe uliczki zmienią się w końcu w zakorkowane „ścieżki zdrowia”, w których kierowcy na serio będą rozważać samobójstwo – może więc warto puścić szybką obwodnicę, a skrzyżowanie zastąpić rondem?

W Transport Fever 2 będziemy budowali również w tropikach.

Tak jak w innych strategiach ekonomicznych na rozwój miast wpływamy, zaspokajając potrzeby i spełniając zachcianki mieszkańców. Musimy więc rozpocząć od samego początku – najpierw łączymy oddalone o setki kilometrów fabryki i manufaktury, tworząc nierzadko rozbudowany łańcuch produkcyjny, a dopiero potem sprowadzamy gotowy produkt do miasta. Od nas też zależy, czy postawimy na kolej, transport drogowy, łodzie, czy samoloty. Każdy środek transportu ma swoje wady i zalety – doglądanie coraz bardziej skomplikowanego systemu trakcji, dróg i szlaków to nasze główne zadanie.

Oczywiście możemy też rozwój wstrzymać – jedna z mechanik endgame’u polega na ograniczaniu emisji zanieczyszczeń i dźwięku. Puszczenie ciężkiej kolei i przestarzałej lokomotywy przez zaludnione miasto na początku może być dobrym rozwiązaniem, ale w przyszłości warto pomyśleć o optymalizacji i przebudowie.

Od zera do miliardera

Autorzy przygotowali trzy kampanie. Pierwszą rozpoczniemy już w 1850 roku, w czasach gorączki złota. Przeprowadzi nas ona przez historię kolei czy lotnictwa, ale jej głównym zadaniem jest powolne wprowadzenie w tajniki gry. W udostępnionej na pokazie misji próbowałem wydobyć się z finansowej klapy po handlu srebrem i rozpocząć transport stali. Poza wykonywaniem kolejnych zadań i zaliczaniem kamieni milowych twórcy zawarli w grze questy przypominające te z Anno 1800, nie raz i nie dwa będziemy musieli na mapie odnaleźć jakieś szczególne miejsce, aby rozwinąć fabułę.

Oczywiście rdzeniem zabawy jest nie kampania, a tryb piaskownicy. Deweloperzy opracowali naprawdę rozbudowany generator oraz edytor map. Przed startem możemy określić początkową datę, natężenie terenów górzystych, kanionów, lasów czy poziomu wody i wybrać interesującą nas strefę klimatyczną (do typowych pustynnych czy umiarkowanych dodano nową – tropikalną). Gra wygeneruje teren, a my będziemy mogli rozpocząć korzystanie z edytora mapy, w którym da się zmienić dosłownie wszystko. Najciekawsza jego funkcja polega jednak na stałej dostępności. Jeśli na danej mapie spędziliśmy już 15 godzin, tworząc skomplikowaną infrastrukturę, ale chcielibyśmy, przykładowo, dołożyć do naszego świata trochę więcej jezior, nic nie stoi na przeszkodzie, by w każdej chwili uruchomić edytor i przerobić lokację, a potem powrócić do gry.

Samoloty to wydajny transport, ale bardzo drogi. Do tartaku drzewo lepiej jest dowozić konno.

Cieszą również modyfikacje w samej mechanice. Autorzy zmienili chociażby budowę stacji – teraz są one modułowe, złożymy je więc z osobnych segmentów – peronów, budynków czy torów. To od nas zależy ich wygląd. Wprowadzono również drogi jednokierunkowe oraz uliczne światła. Mam jednak nadzieję, że te ostatnie będą pomagać, a nie blokować ruch w naszych miastach. A ruch będzie spory, bo twórcy przygotowali ponad 200 rozmaitych pojazdów: od bryczek, przez ciężarówki, na nowoczesnych samolotach kończąc.

Pociąg osobowy jest opóźniony o 1 235 242 minut

Oprawa audiowizualna również się zmieniła – kampania posiada cut-scenki i nową muzykę, a sama grafika – choć może nie nawiązuje rywalizacji z Anno 1800 – potrafi przykuć oko. Szczególnie zbiorniki wodne prezentują się imponująco, a widok lokomotywy parowej sunącej przez pola i łąki cieszy również za tysięcznym razem. W trakcie gry możemy na tyle zbliżyć kamerę, by podziwiać, jak trawa kołysze się na wietrze. Jeden z deweloperów powiedział mi, że dużo pracy włożono w takie właśnie szczegóły – ot, przejeżdżający z hukiem pociąg będzie płoszyć ptaki, a startujący samolot schowa podwozie.

W grze możemy śledzić kamerą ruch naszych pociągów - widać nawet siedzących w środku pasażerów.

KONIE I PSY

W każdej ekonomicznej grze strategicznej sprawdzam, czy mogę uruchomić kamerę śledzącą pojazd. Brak takiego rozwiązania to duży minus. Na szczęście w Transport Fever 2 da się włączyć kamerę podążającą nawet za koniem. A to już, przyznacie, naprawdę coś.

Tak zupełnie niepoważnie – zapytałem deweloperów także o to, czy w Transport Fever 2 będzie można pogłaskać psa. Obawiam się, że nic z tego. Może jednak ktoś dołoży taką opcję w odpowiednim modzie?

Niestety, nie wszystkie animacje wyglądają tak dobrze – dorożki wypadają raczej słabo i poruszają się nienaturalnie. Są bardziej symbolem niż realistycznym odwzorowaniem. Udostępniona mi wersja alfa nie przeszła optymalizacji, stąd zdarzało się jej potężnie przyciąć. Miałem również problem z budową dróg i torów – czasem gra niepoprawnie interpretowała moje chęci, choć przyczyną może być fakt, że nie spędziłem z nią jeszcze wielu godzin. Najbardziej jednak irytującą mnie rzeczą był interfejs (nieczytelny, skomplikowany i dziwny), ale twórcy zaznaczali wiele razy, że jest to zaledwie placeholder, a na implementację czeka ich nowe, przyjazne użytkownikowi UI. Moja wersja pozbawiona była też niektórych świeżych elementów (nowych pojazdów, fabryk, linii produkcyjnych czy składowych miast), więc spodziewam się, że gotowy produkt zajmie mi naprawdę długie tygodnie.

Zarządzanie transportem publicznym w dużych miastach to trudne zadanie, a takich miast możesz mieć na mapie kilkanaście.

Nadzieja na lepszy transport

Moją miłość do kolei rozpoczął sławny wiersz Juliana Tuwima, a zakończyła niesławna kondycja PKP. Staram się omijać pociągi i załamuję ręce, gdy płacę 100 złotych za przejazd zdezelowanym (i – ha, ha, ha – pośpiesznym) składem, w którym szalet to szkoła przetrwania dla Beara Gryllsa. Być może dlatego z takim uporem sprawdzam niemal każdą grę, w której mogę kłaść tory i uruchamiać pociągi. Po wyciecze z Berlina do Poczdamu jestem pewny, że sprawdzę również gotowe Transport Fever 2, bo jego twórcy rzeczywiście kochają to, co robią. Widać to w sposobie, w jaki prezentują grę, widać również w samej grze.

Otwartość na fanów manifestują także pełnym wsparciem dla sceny moderskiej. Jeśli jakimś sposobem znudzi Wam się uruchamianie kolejnych pojazdów, pamiętajcie, że wraz z premierą ruszy warsztat Steama i będziecie mogli przejechać się najbardziej odjechanymi wehikułami (ciekawe, czy ktoś wpadnie na to, aby zastąpić konie w dorożkach chocobosami). Jestem przekonany, że jeśli druga część odniesie sukces, fani przedłużą jej życie o wiele lat. Deweloperzy pochwalili się budżetem – na stworzenie Transport Fever 2 mają aż 4 miliony franków szwajcarskich (to ponad 15 milionów polskich złotych). Wewnątrz studia pracuje zaledwie 13 zdolnych osób, a nad drugą częścią siedzą one już od 2017 roku. Pozwólmy im jeszcze chwilę przy grze podłubać, bo być może tworzą jedną z najlepszych niszowych produkcji z pociągami w roli głównej.