Reżyser Wiedźmina 3 punktuje ważny problem w produkcji Cyberpunka 2077. Jego nowe RPG nie podąży tą drogą

Oby im się udało. Tomaszkiewicz musi jednak pamiętać, że gdyby nie siła marketingowa gier Redów, to mało kto pisałby o Rebel Wolves i ich grze. Generalnie gry indie i AA nie mają szans na rynku - ledwie kilkadziesiąt rocznie z nich dociera do świadomości graczy a tylko kilka (jak coś tam 33) odnosi sukces.

Mniejsze zespoły, mniejsze budżety, mniejsze gry, krótkie fabuły, zamiast książek nowele. Nie zmierza to w dobrym kierunku.

Dlatego przyszłość branży należy do zespołów średnich ale dogranych i utalentowanych.

Zobaczymy, jedna jaskółka wiosny nie czyni.

Niestety ostatnia dekada pokazała nam dobitnie, że duże studio, to więcej problemów niż pożytku:
- pomysły pojedynczej osoby się nie liczą, a większość pracowników to nie pasjonaci, a prości wyrobnicy którzy przychodzą popracować 8 godzin, zawinąć wypłatę i iść do domu olewając to co dzieje się w pracy.
- kasy jest dużo więc nikt specjalnie się nie przejmuje co się dzieje (to ostatnich miesięcy przed premierą - wtedy pożar w domu uciech). Często te pieniądze są dosłownie przepalane na głupoty, albo gigantyczne kampanie marketingowe, a nie samą jakość produktu.
- długi łańcuch decyzyjny - pracownik z dołu nie ma szans na kontakt z szefem, a przekazanie pomysłu wyżej postawionemu managerowi odbywa się często przez kilka szczebli pomniejszych kierowników i team liderów - finalnie często informacja czy pomysł docierają do góry mocno zniekształcone, bo każdy szczebelek poprawia by wyglądało dobrze przed przełożonym.
- duża firma to jednocześnia masa "garniturów" którzy nie mają pojęcia o co chodzi w tworzeniu gier, ale liczą cyferki e Excel'u i tylko tym kierują się podczas produkcji.
- znowu - poza garniturami mamy rozrośnięte działy od HR i innych nowomodnych idiotyzmów (DEI) - nikomu nie potrzebne, ale mające pośredni wpływ na tworzenie gier

No i teraz dla odmiany małe/średnie studio - mało kasy, ograniczone zasoby ale zespoły często składające się głównie z pasjonatów i zapaleńców, którzy mają wspólny cel i podobną wizję tego co tworzą. Oni nie przychodzą odbębnić 8 godzin, tylko często siedzą dłużej lub dłubią coś po godzinach w domu (bo to lubią, a nie dlatego, że ktoś ich zmusza).
Proces decyzyjny jest otwarty - z szefem, który jest kierownikiem projektu, szefem HR i czym tam jeszcze trzeba w jednej osobie, często masz kontakt bezpośredni i jesteś w stanie przekazać mu swój pomysł takim, jakim sam go widzisz bez pośredników i cwaniaków po drodze - nie ma zbędnych stanowisk wypaczających i zawracających 4 litery niepotrzebnymi wymysłami.
No i sam budżet - niby mały i napięty... ale zwiększa kreatywność. Pracownicy kombinują, tworzą i realizują z pozoru niemożliwe rzeczy. Nie ma, że płacimy licencję za X czy kupujemy assety za Y - robimy to sami... co często wypada dużo lepiej.

Patrząc po grach na przestrzeni lat, to realnie 9/10 gier które można uznać za genialne było stworzone przez małe bądź średnie studia - to one są kreatywne, to one stawiają na interesujący gameplay, wciągającą fabułę czy niestandardowe rozwiązania.

Przykład choćby z tego roku - Expedition 33 - garstka ludzi, którzy w dużym korpo zwyczajnie byli stłamszeni i przygaszeni tym co się tam działo - byli wyrobnikami robiącymi denne produkcje. Olali to, poszli na swoje i mamy prawdopodobnie głównego pretendenta do gry roku - gry, z małym studiem, małym budżetem, ale garstką kreatywnych i zafiksowanych na realizacji swojego pomysłu ludzi.

W sumie racja na pewno dużo wieksza komunikacja pomiędzy kilkonastoma
osobami aniżeli setkami, mam nadzieję że premierowy projekt będzie strzałem w 10, pomimo że wiemy że gra długa nie będzie ale tematya średniowieczna i mroczna i zarazem bardzo ciekawa.