Still Life

Victoria, doświadczona agentka FBI, od dłuższego już czasu prowadzi skomplikowane dochodzenie. Jego efektem ma być wykrycie osobnika, który w sposób niezwykle okrutny i bezwzględny morduje kobiety. Zbrodniarz ten ma już na koncie cztery ofiary...

+++Świetne powiązanie morderstw ze sztuką ++Granie dwiema ciekawymi i dość zróżnicowanymi postaciami ++Dość ciekawa historia i motywacja mordercy ++Łatwo podążać za fabułą i wykorzystać to do wnioskowania w zagadkach +Charakter obu miast +Większość zagadek jest ciekawa z wyważonym poziomem trudności --Zagadki są szalenie nienaturalne --Brak zakończenia --Plot armour -Niektóre interaktywne elementy w ogóle się nie wyróżniają z otoczenia -Niektóre zagadki są dość nielogiczne -Niesatysfakcjonujące rozwiązanie historii z przeszłości -Postaci poboczne są tylko dodatkiem

Wypisz, wymaluj typowy point and click jakich w latach dwutysięcznych sporo produkowano, ten akurat na tle kolegów po fachu wyróżnia się dużą ilością trupów. Swego czasu doświadczyłem małej fascynacji tym gatunkiem gier i sporo ich ogrywałem, postanowiłem spróbować wrócić do nich na krótką chwilę, w Still Life jestem w trzecim chapterze i w zasadzie już podziękuję. Mimo gęstego klimatu nie jestem w stanie się zaangażować, a jak w takiej grze pojawia się znudzenie i ochota na skipowanie dialogów to dalsza gra zdaje się nie mieć sensu.

Still Life to prawdziwie artystyczny kryminał dla dorosłych. Plusy... Świetne wprowadzenie filmowe z Requiem Mozarta w tle oraz dynamiczne, pełne dramatyzmu cut-scenki. Na pierwszy plan wychodzi mroczna, dojrzała opowieść, w której to możemy poznać od kuchni pracę detektywa oraz dokumentację związaną z zabójstwami. Dodam, że naprawdę dobrze przemyślano inwentarz. Mechanika zbierania dowodów jest logiczna. Wcielanie się w agentkę PcPherson również zrealizowano nadzwyczaj sprawnie, przy czym nawet podróżowanie odbywa się błyskawicznie. Wszelkie animacje wykonano starannie, toteż przyjemnie się na to patrzy. Podobała mi się zwarta fabuła, gdzie występują logiczne następstwa zdarzeń, a akcja potrafi z niezwykłą gracją przenieść się w przeszłość. Tutaj nie sposób nie wspomnieć o barwnych postaciach. Przygoda zajęła mi kilkanaście godzin i ani przez chwilę nie była zniechęcająca. Zagadki w grze wymagają kombinowania i nieraz trzeba zapisać coś na kartce, co osobiście uwielbiam. Poziom skomplikowania jest dobrze wyważony, ale co najważniejsze, łamigłówki dają satysfakcję. Szczególnie przypadły mi do gustu wszelkie poetyckie sformułowania do analizy. Tak w ogóle to bardzo zainteresowała mnie tematyka sztuki i przedstawione w grze obrazy, które uwieczniłem sobie w postaci screenshotów. Lokacje, które dane jest nam przemierzać, są dopracowane i megaklimatyczne. Kwestią, na którą chciałbym zwrócić szczególną uwagę jest polonizacja. Brawa należą się zarówno za przygotowanie nagrań, jak i tłumaczeń tekstów, opisów, a nawet elementów otoczenia. Znakomicie brzmią dialogi – naturalne i swojskie, w których nierzadko padają wulgaryzmy. Dodaje to tylko uroku do i tak bardzo ciekawych rozmów bohaterów. Minusy... Mało interesujące tło muzyczne oraz nierówny poziom dźwięku. W przypadku tego drugiego nieustannie zmuszany byłem do korzystania z regulacji głośności, bo kwestie mówione są na przemian albo ledwo słyszalne albo zbyt hałaśliwe. Rzuca się w oczy dość niska ogólna jakość grafiki oraz lekkie rwanie animacji. Co do wspomnianych wcześniej zagadek mam jedno zastrzeżenie. Nie ma do nich objaśnień, więc czasami nie do końca wiadomo o co w danym przypadku chodzi. Niekiedy też niezrozumiała była dla mnie kolejność postępowania z użyciem obiektów. Są to jednak sporadyczne sytuacje, które w ogólnym rozrachunku przestają mieć znaczenie. Still Life jest bowiem solidną przygodówką, przy której trochę się nagłowiłem i naprawdę miło spędziłem czas. Moja ocena – 8.0/10