Shadow Warrior (1997)

Stare, japońskie przysłowie mówi: „Łatwo jest zabić przeciwnika cięciem miecza, znacznie trudniej jest pozostać nieuchwytnym dla przeciwników...”. Przysłowie to świetnie pasuje do Shadow Warrior’a.Shadow Warrior to produkcja z 1997 roku stworzona przez studio 3D Realms, twórców kochanego przez wszystkich Duke Nukem 3D i jest całkowitą kopią genetyczną Księcia. Poczynając od tego samego silnika gry, poprzez mało skomplikowaną fabułę, kończąc na specyficznym humorze. Pomimo, że zrodzili się w tym samym studiu, Lo Wang, choć znany i lubiany w różnych kręgach, nie stał się taką ikoną świata gier komputerowych, jak jego starszy brat.Wersja ogrywana przeze mnie, jest wersją na Steam, którą można pobrać bezpłatnie! A jak wszyscy dobrze wiemy: „Za darmo, to uczciwa cena”, choć grę polecałbym bardziej fanom Duke’a. Gra, nawet jak na FPS-a jest dość specyficzna, grało mi się w nią chaotycznie. To nie jest zła gra, po prostu… nie jest dla mnie.Przeciwnicy są dosyć łatwi do ubicia, tak samo jak Lo Wang łatwo ginie. Graficznie, nawet jak na 1997 rok jest dość słabo, bo gra korzysta z technologii 2,5D. Dźwiękowo niczego nie można zarzucić, po ograniu Doom’a i Quake’a miło posłuchać, że protagonista ma coś do powiedzenia, nawet jeśli to tylko jakieś dyrdymały.No właśnie… Sam bohater to chodzący dysonans. Po pierwsze jest płatnym zabójcą, mistrzem japońskiego klanu Shadow Warriors i miłośnikiem katan. Po wyglądzie również można stwierdzić, że już jest wiekowy i wszystko wskazuje na to, że jest Japończykiem. Za to odzywki ma jak typowy klasowy błazen, a nazwisko bardziej zalatuje chińszczyzną, niż japońszczyzną. A do tego gada po angielsku.Jako, że nie ma między mną, a Shadow Warrior’em chemii i nie uważam jej, ani za dobrą, ani za złą grę, wystawiam jej ocenę ze środka skali. PLUSY:+ Humor (który spodoba się zwłaszcza fanom Duke Nukem’a).MINUSY:- Strona wizualna może w obecnych czasach odrzucić niektórych graczy.- Lo Wang to bohater pełen sprzeczności.