Might and Magic VII: For Blood and Honor

Na siódmą część Might & Magic nie musieliśmy czekać tak długo jak na część szóstą. Ukazała się prawie równo w rok po swojej znakomitej poprzedniczce i przyniosła trochę nowych rozwiązań, ale i pozostawiła po sobie pewien niedosyt.

Might and Magic VII opiera się na tej samej uzależniającej formule co w poprzednik. Jest wiele zadań do wykonania, mnóstwo potworów do pokonania i dużo poziomów do zdobycia, ale tym razem do tego mamy ciekawą i spójną historię. Akcja gry toczy się w Erathii (podobnie jak Heroes of Might and Magic III) w przeciwieństwie do Enroth, miejsca akcji Might and Magic VI. Królestwa elfów i ludzi są w stanie wojny, a głównym obszarem sporu jest małe miasteczko Harmondale. Nasza drużyna staje się władcą tego rozdartego wojną obszaru wygrywając go w turnieju. Musimy sprzymierzyć się z elfami lub ludźmi, a gra daje nam wiele zadań, które pozwalają nam wybrać swoje powinowactwo. To nadaje grze głębi od samego początku. Jednak prawdziwa głębia zaczyna się, gdy umiera arbiter wojny i musimy wybrać jego następcę. Nasz wybór będzie miał ogromny wpływ na pozostałą część gry. Kandydatów na arbitra jest dwóch – jeden reprezentuje ciemność, drugi światło. Nasz wybór następcy będzie także ścieżką, którą będziemy podążać przez resztę gry. Każda z nich ma swoje zalety i wady, a zarówno jasna jak i ciemna mają własne zadania, zaklęcia i promocje klasowe. Obszary, które mogą być bezpieczne dla wyznawców światła są zdradliwe dla wyznawców ciemności i odwrotnie.Might and Magic VII nie tylko przywraca klasy postaci złodzieja i mnicha, ale pozwala też wybierać spośród krasnoludów, elfów, ludzi i goblinów członków drużyny. Poprawiono portrety postaci zastępując zdjęcia renderowanymi portretami. Mimo dodania obsługi akceleratora 3D (pierwotnie obiecanej dla VI, ale nie zawartej w pakiecie) gra nie wygląda wcale dużo lepiej. Sprzęt 3D dodaje fajne efekty świetlne do zaklęć i wygładza niektóre poszarpane powierzchnie w grze, ale są niewielkie różnice względem szóstki. Modele NPC i potworów są rozmyte, jeśli podejdziemy zbyt blisko. Pozytywem jest to, że animowane renderingi po wejściu do budynku są doskonałe, a szczególnie w ciemnych miejscach. W większości są te same efekty dźwiękowe, które pochodzą z szóstki. Nie są złe, ale szkoda, że nie ma nic nowego. Muzyka jest jednak doskonała. Partytura orkiestrowa jest złowieszcza i zawiera niewielką dozę opery podobnie jak w Heroes of Might and Magic II.System walki pozostaje taki sam jak w szóstce. Przez naciśnięcie klawisza możemy przełączać się pomiędzy walką w czasie rzeczywistym, a walką turową. Jedną z drobnych zmian jest dodanie fazy ruchu w walce turowej, eliminującej potrzebę przełączania się z powrotem do czasu rzeczywistego, gdy trzeba zmienić położenie swoich wojowników. Lista ulepszeń, ale także nierozwiązanych problemów jest długa. Istnieją plusy takie jak ArcoMage czyli zabawna gra karciana w którą można grać w tawernach. I są minusy jak tekst, który nadal jest napisany mało czytelną kursywą. Ta część jako pierwsza dostała polską lokalizację. Kultowa szóstka dostała fanowskie spolszczenie dopiero kilkanaście lat po premierze. Gorąco polecam zacząć od Might and Magic VI, a potem zagrać w Might and Magic VII. Siódemka jest wyraźnie krótsza i mniej epicka niż szósta cześć, która okazała się najbardziej innowacyjną odsloną serii, ale ma bardziej spójną historię z kluczowym wyborem zapewniającym regrywalność i dodatkowe aspekty zarządzania postaciami. W każdym razie to dwie zdecydowanie najlepsze części z dziesięciu wydanych.https://www.youtube.com/watch?v=HuGvXM5p-RM&ab_channel=SvalPlay

Kolejna świetna odsłona M&M poprawiająca wiele aspektów swojej poprzedniczki, jednocześnie będąca od niej krótsza i prostsza. Największą różnicę poczułem w dungeonach które w M&M 6 potrafiły być ogromne, tutaj są dużo bardziej uproszczone co samo w sobie nie jest wadą i osobiście bardziej preferuję takie rozwiązanie niż czasami nieco przegięte tunele w The Mandate of Heaven. Co prawda gra nie zrobiła na mnie tak dużego wrażenia jak jej prequel który był dla mnie pierwszym kontaktem z tego typu dungeon crawlerami, jednak jeśli chodzi o fabułę, kreatury, postaci i miejsce akcji to zadziałało tak jak się spodziewałem, jako wieloletni gracz HoM&M3 i fan serii poczułem mocną nostalgię.Swoją drogą pośród niezliczonej masy beznadziejnych czynności pobocznych które w gamingowym świecie można spotkać niemal na każdym kroku muszę przyznać jedno - Arcomage jest cudowną, prostą karcianką i jedną z najlepszych mini gierek jakich danych mi było doświadczyć.